Μὲ τὶ τὸν βλασφημοῦμεν; Καὶ πῶς; Τὸ γνωρίζεις μὲ τὰ ἔργα· καθὼς ὁ Παῦλος πρὸς Ρωμαίους ἔγραφε· «Τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι’ ὑμᾶς βλασφημεῖται» (Ρωμ. β’ 24). Καὶ εἰπέ μοι, τί ἄλλο γίνεται ὅταν ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα νεκροί, ἔχωμεν περισσοτέραν ἀγάπην εἰς ταῦτα τὰ κοσμικά, εἰς ταῦτα τὰ φθαρτά, τὰ πρόσκαιρα, παρὰ ὅσην ἔχουσιν οἱ ἐθνικοί, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι φαίνονται ὅτι εἶναι ζῶντες; Τοῦτο τί ἄλλο εἶναι παρὰ βλασφημία εἰς τὸν Θεόν, καθὼς εἰς τὴν πρώτην πρὸς Τιμόθεον ἔγραφεν ὁ Παῦλος· «ἵνα μὴ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλία βλασφημῆται» (Α’ Τιμοθ. ϛ’ 1).

Τὶ ἄλλο γίνεται, ὅταν ἡμεῖς οἱ νεκροὶ ἔχωμεν τόσην λύσσαν καὶ πλεονεξίαν τῆς φιλαργυρίας, ὥστε ἀποτολμοῦμεν νὰ ἁρπάζωμεν καὶ τὸ ξένον δίκαιον, ἡμεῖς οἱ ὁποῖοι εἴμεθα προστεταγμένοι νὰ δίδωμεν καὶ τὰ ἰδικά μας; «Τῷ αἰτοῦντί σε δίδου», λέγει ὁ Κύριος (Ματθ. ε’ 42). Ὅταν βλέπωσιν ἡμᾶς τοὺς νεκροὺς οἱ ἐθνικοί, τὶ ἄλλο λέγουσι παρὰ βλασφημοῦσι τὴν διδασκαλίαν μας, καὶ τοιουτοτρόπως πάλιν βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι’ ἡμῶν; Ὅταν ἡμεῖς οἱ λεγόμενοι νεκροὶ προδίδωμεν τὸ σῶμά μας εἰς πορνείας, εἰς μοιχείας, καὶ εἰς ἄλλας ἀκαθαρσίας, καὶ μὲ ὅλον ὅπου πιστεύομεν, ὅτι τὰ σώματα ἡμῶν εἶναι ναὸς Θεοῦ, τί ἄλλο γίνεται παρὰ βλασφημία εἰς τὸν Θεόν;

Σὲ ἐρωτῶ δὲ καὶ πάλιν ἀνίσως καὶ ἔβλεπες ἐκεῖνον τὸν νεκρὸν νὰ ἀρχίζῃ νὰ καταλαλῇ τὸν ἕνα καὶ νὰ ψέγῃ τον ἄλλον καὶ νὰ λέγῃ ὅσα ἔχει αὐτὸς εἰς τοὺς ἄλλους, αὐτὸ τὸ παράνομον ἔργον ἂν τὸ ἔβλεπες σήμερον, δὲν ἤθελες εἴπει ὅτι τοῦτος ὁ νεκρὸς παντάπασι μέρος δὲν ἔχει μὲ τὸν Θεόν, ἀλλ’ ὅλως διόλου ὄργανον ἔγινε τοῦ Σατανᾶ, ἐπειδὴ ὄχι μόνον ὅταν ἦτο ζωντανὸς ἐκαταλαλοῦσε, ἀλλὰ καὶ τώρα ὅπου κεῖται νεκρὸς καὶ ἄψυχος; Καὶ ὅμως αὐτὸ τὸ ἴδιον εἶναι ἐκεῖνο ὅπου κάμνομεν ἡμεῖς μὲ αὐτὸ τὸ ὁποῖον λέγομεν διὰ τὸν νεκρόν, διότι καθὼς εἶναι καὶ φαίνεται ἔμπροσθέν μας ὁ νεκρός, τοιουτοτρόπως εἴμεθα καὶ φαινόμεθα καὶ ἡμεῖς νεκροὶ ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ ἀοράτου καὶ παντεπόπτου Θεοῦ. Καὶ μὲ ὅλον τοῦτο, ἄλλο ἔργον δὲν ἔχομεν παρὰ τὴν κατάκρισιν· ἄλλο δὲν μᾶς χαροποιεῖ ὡσὰν τὸ νὰ ψέγωμεν τὸν ἀδελφόν μας. Διὰ τοῦτο καὶ περισσοτέραν φροντίδα ἔχομεν νὰ μάθωμεν τί κάμνουσιν οἱ ἄλλοι καὶ ποῦ περιπατοῦσι, παρὰ νὰ ἐξετάσωμεν τὴν ἰδικήν μας συνείδησιν καὶ ζωὴν τί ἔκαμε καὶ τί ἡτοίμασε νὰ προσφέρῃ εἰς εὐχαρίστησιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως εἰς τὸν εὐεργετικώτατον Θεόν.