Εἰς τὸν πόλεμον ἐκεῖνον βλέποντες οἱ βασιλεῖς ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος, ἂν καὶ νέος τὴν ἡλικίαν, ὅμως ἐνίκα τοὺς ἐχθρούς του περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα στρατεύματα αὐτῶν, τὸν ἐφθόνησαν καὶ ἐσκέπτοντο τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον θὰ τὸν ἐξοντώσουν καὶ πολλὰς παγίδας τοῦ ἔστησαν ἀπὸ τὰς ὁποίας ὅλας, Χάριτι Χριστοῦ, ἐλυτρώθη καὶ τέλος ἀναχωρήσας κρυφίως ἔφθασεν εἰς τὸν πατέρα του. Ἦτο δὲ τοῦτο Θεοῦ οἰκονομία νὰ ὑπάγῃ, διὰ νὰ μὴ λάβῃ ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του τὴν βασιλείαν τοῦ πατρός του. Διότι ὁ πατὴρ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου εἶχε καὶ ἄλλους υἱούς· ἀπὸ μὲν τὴν Ἁγίαν Ἑλένην εἶχε τὸν Μέγαν Κωνσταντῖνο, ἀπὸ δὲ τὴν Θεοδώραν, τὴν θυγατέρα τοῦ βασιλέως Ἑρκουλίου Μαξιμιανοῦ, τὴν ὁποίαν διὰ βίας τοῦ εἶχον δώσει ὡς σύζυγον οἱ βασιλεῖς, ἀφοῦ τὸν ἐχώρισαν ἀπὸ τὴν μακαρίαν Ἑλένην, εἶχε τὸν Δαλμάτιον, τὸν Ἀννιβαλιανὸν καὶ τὸν Κωνστάντιον, τὸν πατέρα τοῦ Γάλλου καὶ τοῦ παραβάτου Ἰουλιανοῦ. Τὴν ἡμέραν λοιπὸν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπῆγεν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος πρὸς τὸν πατέρα του, τὸν εὗρε βαρέως ἀσθενοῦντα. Ὁ δὲ πατήρ του, ὡς εἶδεν ὅτι ἦλθεν ὁ Κωνσταντῖνος, τὸν ἐχειροτόνησεν εὐθὺς βασιλέα εἰς τὸν θρόνον του καὶ τὸν ἄφησε νὰ βασιλεύῃ εἰς τὰ μέρη τῆς ἐπικρατείας του. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν· «Τέκνον μου Κωνσταντῖνε, ἐπειδὴ βλέπω ὅτι εἶσαι φρονιμώτερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀδελφούς σου, σὲ χειροτονῶ βασιλέα εἰς τὸν θρόνον μου, ἐλπίζω δὲ ὅτι, καθὼς ὁ Χριστὸς σὲ ἐφύλαξεν ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς τῶν ἐχθρῶν καὶ σὲ ἔφερεν εἰς τὴν κατάλληλον ὥραν νὰ λάβῃς τὴν βασιλείαν ὡς ἄξιος, οὕτω πιστεύω, ὅτι θέλει σὲ βοηθήσει μέχρι τέλους νὰ στερεώσῃς πανταχοῦ τὴν εὐσέβειαν. Παρακαλῶ σε μόνον, υἱέ μου, νὰ ἀγαπᾷς τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ τοὺς βοηθῇς, ἐὰν θέλῃς νὰ δοξασθῇς εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Ἀγάπα δὲ καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς δυναστευομένους καὶ φρόντιζε ὅσον δύνασαι νὰ κάμῃς καλὸν εἰς αὐτούς». Δὲν παρῆλθον δὲ πολλαὶ ἡμέραι, ἀφ’ ὅτου ἐβασίλευσεν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, καὶ ὁ πατήρ του ἀπέθανεν.

Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Κωνσταντίου, πατρὸς τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, πολλὰ ἠκολούθησαν, ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ ἐξέλθωμεν τοῦ θέματος λέγομεν μόνον ὅτι μετὰ καιρὸν ἐβασίλευσε εἰς τὴν Ρώμην ὁ Μαξέντιος, ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, ὅστις πολλὰς ἀδικίας διέπρατε· τὰς γυναῖκας ἐδυνάστευε, τοὺς ἄρχοντας ἐφόνευεν ἀδίκως διὰ νὰ λαμβάνῃ τὴν περιουσίαν των καὶ ἄλλας μυρίας ἀδικίας ἐποίει.