ἐὰν δὲ εἴπωμεν ὅτι ἔφαγεν, ἐρωτῶμεν πῶς ἔφαγε καὶ διατί; Ἔφαγε μὲν διὰ νὰ δείξῃ ὅτι ἀληθῶς ἐφόρει σάρκα. Διατὶ δὲ ἔφαγε κηρὸν μὲ μέλι; Ὁ Δαμασκηνὸς Ἰωάννης τὸ ἀλληγορεῖ εἰς ἕνα τροπάριον αὐτοῦ τῆς νέας Κυριακῆς καὶ λέγει· «Χολῆς μὲν ἐγεύσατο, τὴν πρώτην γεῦσιν ἰώμενος, νυνὶ δὲ σὺν κηρίῳ μέλιτος, τοῦ φωτισμοῦ μεταδιδοὺς Χριστὸς τῷ προπάτοροι καὶ τῆς αὐτοῦ μεθέξεως»· ἤτοι πρὸ μὲν τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ τῆς Σταυρώσεώς Του ὁ Χριστὸς ἔπιε χολὴν διὰ νὰ ἰατρεύσῃ τὴν γεῦσιν τοῦ Ἀδάμ, μετὰ δὲ τὴν Ἀνάστασιν ἔφαγε μέλι καὶ κηρὸν τὸ μὲν διὰ νὰ φωτίσῃ τὸν Ἀδὰμ καὶ τοὺς ἐξ Ἀδάμ, καὶ διὰ νὰ τοὺς μεταδώσῃ ἀπὸ τὸ φῶς του, διότι ὁ κηρὸς φέγγει· τὸ δὲ μέλι, διὰ νὰ γλυκάνῃ τὴν πικρίαν τῆς γεύσεως, διότι καὶ τὸ ξύλον ἐκεῖνο τῆς γνώσεως πρῶτον μὲν ἐφάνη εἰς τὸν Ἀδὰμ γλυκύ, μετὰ δὲ τὴν γεῦσιν καὶ τὴν ἐξορίαν ἐφάνη εἰς αὐτὸν πικρόν, ἀπὸ κάθε δηλητήριον πικρότερον. Διὰ τοῦτο ἔφαγεν ἔμπροσθεν τῶν Μαθητῶν Του.
Εἰς τοῦτο ἀποροῦσι τινὲς καὶ λέγουσιν· «Ἂν ἔφαγεν ἀληθῶς ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν Ἀνάστασιν, τὸ φαγητὸν ἐκεῖνο δὲν ἔγινεν ἔστω καὶ ὀλίγη ὕλη;» Λέγομεν δὲ ἡμεῖς εἰς αὐτὸ παραδειγματικῶς, ὅτι ἐὰν ἦτο μία ἑστία μεγάλη ἀναμμένη, εἰς τὴν ὁποίαν ἤθελες ρίψει ἕνα μικρὸν καὶ παραμικρὸν τεμάχιον ἀπὸ τρίχα μέσα εἰς τὴν ἑστίαν ἐκείνην, ἆραγε ἔγινεν ὕλη εἰς ἐκείνην τὴν ἑστίαν; Δηλαδὴ πόση στάκτη νὰ γίνῃ τὸ τεμάχιον ἐκεῖνο τῆς τρίχας; Νομίζω τόση ὥστε οὔτε κἄν νὰ φανῇ εἰς ὅσον δύναται νὰ ἴδῃ ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ ἀνθρώπου. Οὕτω εἶναι καὶ τὸ φαγητὸν ἐκεῖνο πρὸς τὸ πῦρ τῆς Θεότητος· καμμίαν ὕλην δὲν ἔκαμεν εἰς τὴν μακαρίαν φύσιν τοῦ Θεοῦ τὸ ὀλίγον ἐκεῖνο φαγητόν. Ἐὰν δὲ ἀπιστῇς εἰς τοὺς λόγους μου, εἰπέ μοι σύ, πῶς δὲν κατεκάη ἡ βάτος εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ, διὰ νὰ σοῦ εἴπω καὶ ἐγώ, πῶς καὶ τὶ ἔγινε τὸ φαγητὸν ἐκεῖνο. Εἰπέ μοι πῶς τὸ πῦρ τῆς καμίνου δὲν ἐχώνευσε τοὺς Τρεῖς Παῖδας, νὰ σοῦ εἴπω καὶ ἐγὼ τὶ ὕλη ἔγινε τὸ φαγητὸν ἐκεῖνο τὸ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν. Ἀλλὰ αὐτὰ μὲν εἶναι ἄνισα πρὸς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα σοῦ λέγω. Δὲν ὁμοιάζει ἡ βάτος καὶ τὸ πῦρ πρὸς τὸ φαγητὸν τοῦ Χριστοῦ, οὔτε οἱ Παῖδες καὶ ἡ κάμινος πρὸς τὸ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν φαγητόν. Ἀλλ’ εἰπέ με, πῶς οἱ Ἄγγελοι, ὅπου ἐφάνησαν εἰς τὸν Ἀβραάμ, ἔτρωγαν καὶ ἔπιναν; Ὁμοίως καὶ εἰς τὸν Λώτ; Ἢ ὅτε ἔκαμεν ὁ Γεδεὼν ὁ κριτὴς καὶ Προφήτης τὴν θυσίαν, τίς κατέκαυσεν; Ἢ τοῦ Ἠλία τοῦ Προφήτου τὴν θυσίαν τίς ἔστειλε τὸ πῦρ καὶ τὴν κατέκαυσε; Θέλεις μοὶ εἴπει ὅτι ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ πῦρ· σοῦ λέγω καὶ ἐγώ, ὅτι ἐὰν ἄλλων θυσίας καὶ ὕλην θυσιῶν κατέκαιε, πόσον μᾶλλον τὴν ἑαυτοῦ ὕλην νὰ μὴ κατακαύσῃ ὁ παντοδύναμος Θεός; Μετὰ τὸ φαγητὸν ἀπεκρίθη ὁ Χριστὸς καὶ εἶπε πρὸς τοὺς Μαθητάς Του.