Ὥστε λοιπὸν οὔτε γῆ, οὔτε οὐρανός, οὔτε ψυχὴ ἀνθρώπου εὐσεβοῦς δύναται νὰ χωρέσῃ ὅλον τὸν Θεόν· διότι ἂν ἐχωροῦσε τὸν Θεὸν εἷς τόπος, εἰς ἄλλον δὲν θὰ ἦτο. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἀχώρητος εἰς πάντα τόπον καὶ ἀπερίγραπτος εἶναι ὁ Θεός, διὰ τοῦτο οὔτε, τόπον καταπαύσεως ἔχει. Ἀναπαύεται μὲν εἰς ἑκάστου εὐσεβοῦς Χριστιανοῦ τὴν ψυχήν, ἀλλ’ ὄχι ὅτι δὲν εἶναι καὶ ἀλλοῦ. Ὅπου λοιπὸν ζητήσῃς τὸν ἀχώριστον καὶ ἀχώρητον Θεόν, τὸν εὑρίσκεις· καὶ δεξιά, καὶ ἀριστερά, καὶ ἄνω, καὶ κάτω, καὶ ἔσω καὶ ἔξω. Εἰς ὅλα αὐτὰ τὰ ἓξ εἴδη τοῦ τόπου εὑρίσκεις τὸν Θεόν· καὶ ὡς παράδειγμα σκέψου ὅτι εἶσαι ὡς ἕνα μυρμήγκι μικρὸν εὑρισκόμενον εἰς τὸ μέσον ἁλωνίου τινός· ἐκεῖνο πόθεν νὰ εἴπῃς ὅτι πρέπει νὰ στρέψῃ διὰ νὰ εὕρῃ τὸ ἁλώνιον; Δεξιὰ ἢ ἀριστερά; Πρὸς ποῦ νὰ στραφῇ διὰ νὰ τὸ εὕρῃ ἀφοῦ περιέχεται ἐντὸς αὐτοῦ; Οὕτως εἴμεθα καὶ ἡμεῖς πρὸς τὸν Θεόν· ὡς μικροὶ καὶ ἐλάχιστοι εἴμεθα εἰς τὸ ἄπειρον πέλαγος τῆς ἀναπαύσεως τοῦ Θεοῦ· καὶ δὲν δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν, ὅτι δεξιά μας ἢ ἀριστερά μας εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅπου τὸν ζητήσῃς, ἐκεῖ τὸν εὑρίσκεις.
Ἀλλ’ αὐτὰ μὲν τὰ εἶπα διὰ νὰ ἀποδείξω, ὅτι διὰ τὴν ἰσοτιμίαν τῆς Ἁγίας Τριάδος λέγει ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Υἱὸς ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Πρέπον δὲ εἶναι νὰ εἴπωμεν καὶ τὰς ρήσεις τοῦ θείου καὶ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, διὰ νὰ μάθετε τὴν ἀλήθειαν καὶ νὰ ἔχετε τὸ βέβαιον. Πρῶτον ὅμως παρακαλῶ τὴν ἀγάπην σας νὰ μὴ ἀμελῆτε καὶ νυστάζετε, διότι οἱ λόγοι μου δὲν εἶναι περὶ κοσμικῶν πραγμάτων καὶ ἔργων διήγησις, ἀλλὰ περὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας εἶναι ἡ ὑπόθεσις· καθότι διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων γίνονται αἱ διδαχαὶ καὶ αἱ πανηγύρεις καὶ αἱ ἑορταὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, εὐλογημένοι Χριστιανοί. Πλὴν ἀκούσατε καταλεπτῶς τοῦ κατὰ Λουκᾶν Ἁγίου Εὐαγγελίου, διὰ νὰ πληροφορηθῆτε τὰ τῆς σημερινῆς ἑορτῆς.
«Τῷ καιρῶ ἐκείνῳ, ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἐκ νεκρῶν, ἔστη ἐν μέσῳ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοροι γενόμενοι, ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τί τεταραγμένοι ἐστέ; καὶ διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι· ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε· ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας» (Λουκ. κδ’ 36-40).