Θαυμαστὸς εἶναι ὁ λόγος οὗτος, τὸν ὁποῖον λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, ὅτι ἐγύρισαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ οἱ Ἀπόστολοι μετὰ χαρᾶς μεγάλης. Ἔπρεπε νὰ γυρίσουν μὲ λύπην καὶ θλῖψιν, διότι τοὺς ἄφησεν ὁ Χριστὸς σωματικῶς· διατὶ λοιπὸν ἐγύρισαν μετὰ χαρᾶς μεγάλης; Ἀπὸ πολλὰ τινά· πρῶτον μὲν διότι τοὺς εἶπεν ὁ Χριστός, ὅτι καθήσατε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἕως οὗ σᾶς στείλω τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, διὰ τοῦ ὁποίου θέλετε ἐνδυθῆ δύναμιν ἐξ ὕψους. Δεύτερον, διότι ἐφάνησαν οἱ Ἄγγελοι καὶ τοὺς εἶπαν· «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, Αὐτὸς μέλλει καὶ πάλιν νὰ ἔλθῃ καθὼς τὸν βλέπετε, ὅπου ἀνεβαίνει εἰς τοὺς οὐρανούς» (Πράξ. α’ 11). Ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς παρηγορητικοὺς λόγους ἐπέστρεψαν οἱ Ἀπόστολοι μετὰ χαρᾶς μεγάλης εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διότι ἐκεῖ τοὺς εἶπεν ὁ Χριστὸς νὰ ὑπάγουν. Θέλων δὲ νὰ δείξῃ ὁ Εὐαγγελιστὴς ὅτι μετὰ ταῦτα ἀείποτε ὑμνοῦσαν καὶ ἐδόξαζαν τὸν Θεόν, διὰ τοῦτο λέγει· «Καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ ἱερῷ, αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν» (Λουκ. κδ’ 53).

Αὕτη, εὐλογημένοι Χριστιανοί, εἶναι ἡ ὑπόθεσις τῆς Ἑορτῆς μας, διὰ τοῦτο πανηγυρίζομεν σήμερον. Μετὰ τῶν Ἀγγέλων ὑμνοῦμεν, καὶ μετὰ τῶν Ἀποστόλων εὐλογοῦμεν· ἐὰν καὶ μὴ διὰ παντὸς ὡς ἐκεῖνοι, ἀλλ’ ὅμως ὅσον εἶναι τῆς δυνάμεώς μας. Διότι καὶ ὁ Θεὸς δὲν ζητεῖ οὔτε ἀγαπη κρότους, καὶ ἤχους, καὶ φωνὰς περισσὰς εἰς δόξαν Αὐτοῦ καὶ ἔπαινον, ἀλλὰ εὐστάθειαν φωνῆς καὶ προθυμίαν ψυχῆς. Καθαρότητα καρδίας ἀγαπᾷ καὶ ζητεῖ ὁ Θεὸς ἀπὸ ἡμᾶς, διὰ τοῦτο μὲ ταπείνωσιν πολλὴν καὶ ἁγνότητα ἂς πανηγυρίσωμεν σήμερον, διότι οὕτω προστάζει καὶ ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Προφήτου Μωϋσέως, λέγων· «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Α’ Πετρ. α’ 16, Λευϊτ. κ’ 7). Ἐὰν δὲ Αὐτὸς εἶναι Ἅγιος καὶ καθαρός, πρέπον εἶναι νὰ γίνωμεν καὶ ἡμεῖς Ἅγιοι καὶ καθαροί, διὰ νὰ τοῦ ἀρέσωμεν, καὶ νὰ τὸν εὐφράνωμεν, καὶ διὰ νὰ τὸν εὐαρεστοῦμεν. Διότι ἂν καὶ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ κατορθώσωμεν, εἰς δὲ τὸν Θεὸν δὲν ἀρέσουν, τίποτε δὲν ὠφελούμεθα ἀπ’ ἐκεῖνα. Διότι κάλλιον εἶναι ὀλίγη δόσις μετὰ ἱλαρότητος, καθὼς λέγει καὶ ὁ Σολομῶν, παρὰ πολλὴ δόσις μὲ γογγυσμόν. Ἤτοι κάλλιον εἶναι ὀλίγαι ἀρεταὶ μὲ συντριβὴν καρδίας διὰ νὰ ἀρέσουν εἰς τὸν Θεόν, παρὰ πολλαὶ μὲ ὑπερηφάνειαν καὶ νὰ μὴ τὰς δέχεται ὁ Θεός.