Πότε ἤκουσεν ὁ Ἀλέξανδρος ἐκεῖνος ὁ μέγας καὶ περίφημος βασιλεὺς τοιαύτην εὐαγγελικὴν ἐντολήν; Καὶ ὅμως εἶναι γεγραμμένον ἀπὸ πολλοὺς ἱστορικούς, ὅτι λαβὼν αἰχμάλωτον τὴν γυναῖκα τοῦ Δαρείου, περίφημον καὶ ὀνομαστὴν διὰ τὸ κάλλος αὐτῆς, ὄχι μόνον νὰ γυρίσῃ μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ τὴν ἴδῃ δὲν ἠθέλησεν, ἀλλ’ οὔτε κἂν λαλοῦσαν νὰ τὴν ἀκούσῃ.
Πόση αἰσχύνη εἶναι εἰς τοὺς εὐσεβεῖς, οἵτινες ἀπροσέκτως ἁπλώνουσι τὸν ὀφθαλμὸν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὅταν ἱστορῇ ὁ Φλῶρος, ὅτι ὁ Σκιπίων κατατροπώσας τὴν Ἀφρικὴν καὶ ἀκούσας ὅτι ἔχει ἐκείνη ἡ πόλις πολλὰς εὐειδεῖς παρθένους καὶ ὅτι οἱ στρατιῶται πολλὴν φιλονικίαν εἶχον ποῖος νὰ φέρῃ τὴν καλλιτέραν εἰς τὸν Σκιπίωνα, αὐτὸς πάσας τὰς ἀπεστράφη καὶ οὐδὲ μίαν ἠθέλησε νὰ ἔλθῃ ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του, φοβούμενος μήπως ἐξ ἀπροσεξίας μιάνῃ τοὺς ὀφθαλμούς; Πόση καταισχύνη, πόση κατάκρισις εἶναι εἰς τοὺς Χριστιανούς, ὅταν διηγῶνται οἱ ἱστορικοί, ὅτι ὁ Ἀντίοχος πηγαίνων διὰ νὰ αἰχμαλωτίσῃ τὴν Ἔφεσον καὶ βλέπων τὴν ἱέρειαν τῆς Ἀρτέμιδος, σωματικῷ κάλλει διαλάμπουσαν, εὐθὺς ἀνέζευξεν, ἐπέστρεψεν ὀπίσω μὲ ὅλον αὐτοῦ τὸ στράτευμα, φοβούμενος ὄχι τὰ ὑψηλὰ τείχη τῆς Ἐφέσου, ὄχι τὸ πλῆθος τῶν στρατιωτῶν, ἀλλὰ μήπως αἰχμαλωτισθῇ αὐτὸς ἀπὸ τὸ κάλλος μιᾶς γυναικός; Δὲν ἦτο εἰδωλολάτρης ὁ Περικλῆς, τῶν Ἀθηναίων ὁ ὕπατος; Ἀκούων ὅμως τὸν Σοφοκλέα ἐπαινοῦντα ἕνα εὐειδῆ νέον, παρευθὺς τὸν ἀπέλυσε τῆς ἐξουσίας, τὸν ἐγύμνωσε τῆς ἀξίας εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο καὶ αὐτὸς συνάρχων μὲ τὸν Περικλέα, λέγων ἐκεῖνο τὸ χρυσοῦν καὶ ἰσοευαγγελικὸν ἀπόφθεγμα· «Δεῖ τὸν ἄρχοντα καθαρὸν εἶναι οὐ μόνον τῇ χειρὶ ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς».
Τὶ θέλουσιν εἴπει οἱ ἀχαλίνωτοι τοὺς ὀφθαλμούς, ὅταν ἀκούωσιν, ὅτι Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐδίδασκε τοὺς υἱούς του ὄχι μόνον ξένα κάλλη νὰ μὴ βλέπωσιν, ἀλλ’ οὐδ’ ἑαυτοὺς γυμνοὺς καὶ ὅταν εἶναι ἐν ἐρημίᾳ τῶν ἄλλων; Ποία ἀπολογία ἀπομένει εἰς ἐκείνους, οἵτινες ὄχι μόνον κατὰ τύχην βλέπουσιν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ σπουδὴν τὸ πράγμα ποιοῦνται καὶ τόπους καὶ καιροὺς ζητοῦσι, διὰ νὰ ἴδωσι τὰ ξένα κάλλη; Τοὺς τοιούτους δὲν εἶναι δίκαιον νὰ ὀνομάζῃ τις καὶ ἀσεβῶν ἀσεβεστέρους καὶ παντὸς δαιμονιῶντος ἀνοητοτέρους; Ἐπειδὴ τὴν θεωρίαν ἐκείνην τὴν ὁποίαν οἱ ἀσεβεῖς Ἕλληνες ἐνόμιζον διὰ καταισχύνην καὶ ζημίαν θανάσιμον ἰδικήν των, αὐτοὶ οἱ λεγόμενοι εὐσεβεῖς καὶ περιπατοῦντες εἰς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας, τὴν ἔχουσι διὰ τρυφὴν καὶ ἡδονήν.