Διὰ τοῦτο καὶ πρὸς Κορινθίους καυχώμενος ἔλεγεν· «Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν» (Α’ Κορινθ. δ’ 10). Τί θέλει νὰ φανερώσῃ μὲ αὐτὴν τὴν μωρίαν, παρὰ τὴν θεληματικὴν καὶ χριστιανικὴν τυφλότητα, καθὼς ὁ Νυσσαέων φωστὴρ ἑρμηνεύει; Μὲ αὐτὴν τὴν ἑκούσιον τυφλότητα ἰατρὸς ἀποκατεστάθη τῆς κοσμικῆς ὅλης τυφλότητος, μὲ αὐτὴν σκεῦος ἔγινε τῆς ἐκλογῆς καὶ δοχεῖον τοῦ οὐρανίου φωτός. Καὶ ἐπειδὴ ἡ θεληματικὴ τυφλότης γίνεται μὲ θεῖον φῶς, τοιοῦτον ἀπεργάζεται τὸν κεκτημένον τὴν χριστιανικὴν τυφλότητα. Καὶ καθὼς οἱ προσκεκολλημένοι εἰς τὰ γήϊνα, σάρκες καὶ γῆ ἀποκαθίστανται, τοιουτοτρόπως οἱ θεωροὶ τῶν θείων, οὐράνιοι καὶ ὅλως πνευματικοὶ γίνονται. Τυφλώττουσιν εἰς ταῦτα τὰ ὑπὲρ γῆν, ὄχι ἀπὸ ἔλλειψιν νοός, ἢ πτωχείαν φρονήσεως, ἀλλὰ μάλιστα διὰ τὴν τελειότητα τοῦ νοὸς καὶ τὸ ὕψος τῆς φρονήσεως, ὅστις νοῦς προσηλωμένος ὅλος εἰς θεωρίαν καὶ ἐπιθυμίαν τῶν θείων, καταφρονεῖ, καὶ ὡς μὴ ὄντα κρίνει τὰ χαμερπῆ καὶ γήϊνα. Ἔχεις τὸ πρῶτον ἀποτέλεσμα τῆς θεληματικῆς τυφλότητος, τὸ νὰ εἶσαι δηλαδὴ ὅλος θεῖος, ὅλος οὐράνιος, ὅλος δοχεῖον τοῦ θείου φωτός.

Γνώρισε καὶ ἄλλο εἶδος πνευματικῆς τυφλότητος, αὐτὸ τὸ ὁποῖον λέγει ὁ μακάριος καὶ πολυπαθὴς Ἰώβ· «Διαθήκην ἐθέμην τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ οὐ συνήσω ἐπὶ παρθένον» (Ἰώβ. λα’ 1). Ἂν καὶ σὺ δὲν κάμῃς συνθήκην καὶ βεβαίαν συμφωνίαν μὲ τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς τὸ νὰ μὴ βλέπωσιν ἐδῶ εἰς τὰ κάτω, τότε θέλεις ἴδει πολλά, τὰ ὁποῖα σοῦ πλέκουσι τὰς παγίδας τῆς ψυχῆς καὶ τὸν ὄλεθρον. Διὰ τοῦτο ἂς χαλινωθῇ ἡ κίνησις τῶν ὀφθαλμῶν μὲ βίαν καὶ μὲ ἀπαραίτητον συμφωνίαν, ἐπειδὴ χωρὶς κόπους δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνειθίσωσιν οἱ ὀφθαλμοὶ εἰς τὴν στέρησιν τοῦ φωτός, τὴν ὁποίαν ἡ φύσις ἀποστρέφεται καὶ τρέμει, πλὴν μὲ τὴν καθημερινὴν συνήθειαν τῆς χαλιναγωγίας, τὸ φοβερὸν καὶ δύσκολον γίνεται εὔκολον καὶ γλυκύ. Τότε, γίνεται ἡ συνθήκη ἐρασμία, ὅταν πολλάκις κλείωνται οἱ ὀφθαλμοὶ εἰς τὰ ὁρατὰ καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἀνοίξῃ οὔτε κλεὶς τῆς θελήσεως, οὔτε τῆς ἐπιθυμίας, ἀλλὰ μόνον ἡ τοῦ οὐρανίου φωτὸς καὶ τῆς θείας ἀγάπης. Ἀκατανόητον τὸ κέρδος, τὸ ὁποῖον προέρχεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἱερὰν συνθήκην, ἀλλὰ καὶ ἡ ζημία φοβερὰ καὶ ἀξιοδάκρυτος, ὅταν ἀφεθῶσιν οἱ ὀφθαλμοὶ νὰ μεταχειρίζωνται τὴν φυσικὴν ἐλευθερίαν, διὰ νὰ κοπῇ ἡ οὐρανία συνθήκη. Ποῖος δὲν τὸ γνωρίζει, ὅτι εἶναι ὠφελιμώτατον εἰς τοὺς βασιλεῖς νὰ ἔχωσι συνθήκην καὶ συμφωνίαν μὲ τοὺς γείτονας, τῶν ὁποίων αἱ δυνάμεις εἶναι μεγάλαι καὶ διαφορετικαὶ ἀπὸ τὴν ἰδικήν των;