Εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Ἀχαὰβ τοῦ βασιλέως, ὅστις ὥριζε τὴν Σαμάρειαν, ἤτοι τὴν Σεβάστειαν, ἦτο καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας. Λοιπὸν αὐτὸς βλέπων τὸν βασιλέα καὶ τὸν περισσότερον κόσμον, ὅτι ἦσαν ἀσεβεῖς, παρεκάλεσε τὸν Θεὸν καὶ δὲν ἔβρεχεν. Ὅθεν ὁ κόσμος ἐστενοχωρεῖτο καὶ ὑπέφερεν ἀπὸ τὴν δίψαν καὶ τὴν πεῖναν. Βλέπων δὲ ὁ Θεὸς τὸν Προφήτην, ὅτι ἐπείνα καὶ αὐτὸς ὁμοῦ μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ὕπαγε εἰς Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας καὶ κάθισε ἔξω εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ἐγὼ θέλω προστάξει μίαν γυναῖκα χήραν νὰ σὲ θρέψῃ». Δὲν ἔβαλεν ὁ Προφήτης τίποτε εἰς τὸν νοῦν του νὰ εἴπῃ. Καὶ δὲν μὲ στέλλει ὁ Θεὸς εἰς οἴκους ἀρχόντων, δὲν μὲ στέλλει εἰς τόπους πλουσίων, ἀλλὰ μοῦ λέγει: Ὕπαγε εἰς μίαν χήραν; Δὲν ἐσυλλογίσθη οὕτω, ἀλλὰ παρευθὺς ἠγέρθη καὶ ἐπῆγεν ἐκεῖ ὅπου τὸν ἐπρόσταξεν ὁ Θεός. Τότε μία γυναῖκα χήρα ἐξῆλθε τὴν ὥραν ἐκείνην καὶ συνέλεγε ξυλάρια. Ἰδὼν ταύτην ὁ Προφήτης Ἠλίας εἶπε πρὸς αὐτήν· «Παρακαλῶ σὲ, ὕπαγε νὰ μοῦ φέρῃς ὀλίγον νεράκι εἰς ἕνα ἀγγεῖον νὰ πίω». Ἐνῷ δὲ ἡ χήρα ἐπήγαινε νὰ φέρῃ τὸ ὕδωρ τῆς εἶπε πάλιν ὁ Ἠλίας· «Λάβε καὶ ὀλίγον ψωμάκι καὶ φέρε μου εἰς τὰς χεῖρας σου». Ἀπεκρίθη ἡ γυνή· «Ἀληθῶς σοῦ λέγω, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχω ἄλλο, ἀπὸ ἕνα ἁπλόχειρον ἀλεύρι, καὶ συλλέγω ξύλα, νὰ κάμω ψωμὶ νὰ φάγω καὶ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία μου, ἔπειτα νὰ πέσωμεν νὰ ἀποθάνωμεν». Ἀπεκρίθη ὁ Προφήτης, καὶ τῆς λέγει· «Ὕπαγε καὶ κάμε ὅπως σοῦ λέγω ἐγώ, διότι οὕτω λέγει ὁ Θεός. Τὸ ἀλεύρι πλέον δὲν θέλει λείψει ἀπὸ τὸ κάδον σου καὶ τὸ ἔλαιον ἁπὸ τὸ λαδικόν». Ἐπῆγε λοιπὸν ἡ χήρα καὶ ἔκαμεν ὅπως τῆς εἶπεν ὁ Προφήτης καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν οἶκον ἐκεῖνον καὶ ἔκτοτε δὲν ἔλειψεν οὐδένα καλόν.

Δὲν παρῆλθον πολλαὶ ἡμέραι καὶ ἠσθένησεν ὁ υἱὸς τῆς χήρας ἐκείνης, καὶ μετ’ ὀλίγον ἀπέθανεν. Ὅταν ἡ χήρα εἶδεν ὅτι ἀπέθανεν ὁ υἱός της, ἐστράφη πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ κλαίουσα εἶπεν· «Ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, τὶ ἦλθες ἐδῶ καὶ ὑπενθύμισες τὰς ἁμαρτίας μου εἰς τὸν Θεόν, καὶ διὰ τοῦτο ἀπέθανεν ὁ υἱός μου;». Λέγει πρὸς αὐτὴν ὁ Ἠλίας· «Δός μοι τὸν υἱόν σου». Ἐπῆρε λοιπὸν αὐτὸν ἀπὸ τὰς χεῖρας της καὶ τὸν ἀνέβασεν εἱς τὸ ἀνώγειον, ἔπειτα ἐβόησε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· «Κύριέ μου, διατὶ ἀπέθανεν ὁ υἱὸς τῆς χήρας, καὶ ἐβαρύνθη πρὸς ἐμέ; Σὺ ὅμως ὡς μεγαλοδύναμος ἀνάστησέ τον». Ταῦτα δὲ εἰπὼν ἐνεφύσησε τρὶς εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ παιδίου, καὶ παρευθὺς τοῦτο ἀνεστήθη. Τότε τὸν κατεβίβασεν ἀπὸ τὸ ἀνώγειον καὶ τὸν ἔδωκεν εἰς τὰς χεῖρας τῆς μητρός του. Τοῦτο τὸ θαῦμα, εὐλογημένοι Χριστιανοί, τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ προεικόνιζε. Διότι ὅπως ὁ Προφήτης Ἠλίας μὲ τρία ἐμφυσήματα ἀνέστησε τὸν υἱὸν τῆς χήρας, οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς εἰς τρεῖς ἡμέρας ἀνεστήθη.