Δευτέρα Μυροφόρος εἶναι ἡ Σαλώμη, περὶ τῆς ὁποίας λέγουσί τινες ὅτι ἦτο γυνὴ νόμιμος τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος· ἄλλοι δὲ λέγουσιν ὅτι ἦτο θυγατέρα του, οὗτοι δὲ λέγουσιν ἀληθέστερον· διότι ὁ Ἰωσὴφ ὁ Μνήστωρ τέσσαρα τέκνα ἀρσενικὰ ἐγέννησε, τὸν Ἰάκωβον, ὅστις ὠνομάζετο μικρός, τὸν Ἰωσῆν, τὸν Σίμωνα καὶ τὸν Ἰούδαν, ὄχι τὸν προδότην, ἀλλὰ τὸν Ἀδελφόθεον. Εἶχε δὲ οὗτος καὶ τρεῖς θυγατέρας, τὴν Ἐσθήρ, τὴν Θάμαρ καὶ τὴν Σαλώμην, τὴν γυναῖκα τοῦ μικροῦ Ζεβεδαίου. Ὥστε, ὅταν ἀκούῃς τὸ ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ λεγόμενον· «Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ μήτηρ» (Μάρκ. ιε’ 40), τὴν Παναγίαν Θεοτόκον νόμιζε ὅτι λέγει, διότι ὡς μήτηρ τῶν τέκνων τοῦ Ἰωσὴφ ἐφαίνετο ἡ Παναγία, ἐκ τούτου δὲ προκύπτει ὅτι ὁ Θεολόγος Ἰωάννης καὶ ὁ Χριστὸς ἦτο ἀνεψιὸς καὶ θεῖος, ὁ μὲν Χριστὸς θεῖος, ὁ δὲ Ἰωάννης ἀνεψιός.

Τρίτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Ἰωάννα, ἡ ὁποία ἦτο γυνὴ τοῦ Χουζᾶ, ὁ δὲ Χουζᾶς αὐτὸς ἦτο ἐπίτροπος καὶ οἰκονόμος εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου. Τετάρτη ἡ Μαρία ἡ ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποία καὶ πρωτύτερα εἰς τὸν οἶκον της ἤλειψε τὸν Χριστὸν μὲ τὸ μύρον, ὅταν ἀνέστησε τὸν ἀδελφόν της τὸν Λάζαρον, καθὼς τὸ ὁρίζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγων: «Ἡ οὖν Μαρία λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς» (Ἰωάν. ιβ’ 3). Πέμπτη εἶναι ἡ ἀδελφή της Μάρθα, ἡ ὁποία καὶ πολλὴν προθυμίαν ἔδειξε πρὸς τὸν Χριστὸν ἐξ ἀρχῆς, διότι αὐτὴ τὸν ὑπηρέτει εἰς ὅλα τὰ σωματικά.

Ἕκτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Μαρία ἡ γυναῖκα τοῦ Κλωπᾶ, Κλωπᾶν δέ τινες τὸν Κλεόπαν ὀνομάζουσιν. Αὐτην τὴν Μαρίαν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἀδελφὴν τῆς Θεοτόκου τὴν ὀνομάζει, λέγων εἰς τὴν Σταύρωσιν οὕτως· «Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ Μήτηρ αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ» (Ἰωάν. ιθ’ 25). Πῶς δὲ ἦτο ἀδελφὴ τῆς Παναγίας, ἀκούσατε. Ὁ Ἰωακείμ, ὁ πατὴρ τῆς Παναγίας, εἶχεν ἀδελφόν, ὅστις ἀπέθανε χωρὶς νὰ ἀποκτήσῃ τέκνον, κατὰ δὲ τὸν νόμον τοῦ Μωϋσέως ἐπῆρε τὴν νύμφην του διὰ γυναῖκα, καὶ ἔκαμεν ἀπ’ ἐκείνην αὐτὴν τὴν Μαρίαν· ἀπὸ δὲ τὴν Ἄνναν ἔκαμε τὴν Παναγίαν Θεοτόκον· ὥστε λοιπὸν ἀδελφή της ἦτο ἀπὸ τὸν πατέρα μόνον. Ἑβδόμη Μυροφόρος εἶναι ἡ Σωσάννα. Ἦσαν δὲ καὶ ἄλλαι πολλαί, ὡς τὸ λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, «αἵτινες ἦσαν διακονοῦσαι αὐτῷ» (Λουκ. η’ 3, Ματθ. κζ’ 55) τῷ Χριστῷ δηλονότι, ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς, πλὴν οἱ Εὐαγγελισταὶ δὲν ἔγραψαν τὰ ὀνόματα ὅλων, διότι δὲν ὑπῆρχε λόγος.