Λόγος ἐπεξηγηματικὸς εἰς τὰ περὶ τῆς ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ἐκ τοῦ «Θησαυροῦ» Δαμασκηνοῦ Ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, μετέπειτα Ἐπισκόπου Λιτῆς καὶ Ρενδίνης καὶ εἶτα Μητροπολίτου Ἄρτης χρηματίσαντος. Ἐνταῦθα παρατίθεται ἀπόσπασμα, διεσκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν.

Ἄλλο ζήτημα ἔχομεν ποῖαι προφητεῖαι καὶ ποῖα θαύματα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προεικόνιζον τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ· καὶ λέγομεν τὰς περὶ τούτου μαρτυρίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τῶν Προφητῶν. Καὶ πρῶτον μὲν ὁ Προφήτης Ἡσαΐας προφητεύει διὰ τὰς Μυροφόρους καὶ λέγει· «Γυναῖκες ἐρχόμεναι ἀπὸ θέας δεῦτε» (Ἡσ. κζ’ 11), ἤτοι σεῖς, ὦ Μυροφόροι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι εἴδετε τὴν θεωρίαν τῶν Ἀγγέλων εἰς τὸν Τάφον, ἐλᾶτε, δείξετέ μας τὶ εἴδετε. Καὶ ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς προφητεύει διὰ τοὺς φύλακας, οἵτινες ἐφύλαττον τὸν Τάφον τοῦ Χριστοῦ καὶ λέγει· «Φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ, ἔλεον αὐτῶν ἐγκατέλιπον» (Ἰωνᾶ β’ 9). Καὶ ὁ Προφήτης Σοφονίας λέγει ὡς ἐκ στόματος τοῦ Κυρίου διὰ τὴν Ἀνάστασιν· «Ὑπόμεινόν με εἰς ἡμέραν ἀναστάσεώς μου εἰς μαρτύριον· ὅτι τότε ἐπιστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν εἰς γενεὰς αὐτῶν, τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πάντας τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ ζυγὸν ἕνα» (Σοφον. γ’ 8-9). Ἤτοι λέγει ὁ Θεὸς πρὸς τὴν γῆν· Ἀνάμεινόν με ἕως οὗ νὰ ἀναστηθῶ παρρησίᾳ ὅτι τότε θέλω ἐπιστρέψει πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἤτοι τοὺς Ἀποστόλους, καὶ θέλω δώσει εἰς αὐτοὺς γλῶσσαν νὰ κηρύξουν τὸ ὄνομά μου εἰς τὰς γενεάς των καὶ νὰ διδάξωσιν ὅλους νὰ ἐπικαλοῦνται τὸν Θεὸν καὶ νὰ δουλεύωσι, καὶ νὰ εἶναι ὅλοι ὑποτεταγμένοι εἰς ἕνα Θεόν.

Ἀλλὰ καὶ ὁ Προφήτης Δαβίδ προφητεύει διὰ τὴν Ἀνάστασιν καὶ λέγει· «Ἀναστήσω ὁ Θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν» (Ψαλμ. ξζ’ 2). Καὶ πάλιν· «Ἀνάστα ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (Ψαλμ. πα’ 8). Καὶ πάλιν ἀλλοῦ· «Ἀνάστα, Κύριε, βοήθησον ἡμῖν, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου» (Ψαλμ. μγ’ 27). Καὶ πάλιν· «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθη τῶν πενήτων σου εἰς τέλος». Καὶ ὁ Προφήτης Ἱερεμίας προφητεύει διὰ τὴν Ἀνάστασιν καὶ λέγει· «Μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει Κύριος, ἐπιστρέψω καὶ δώσω νόμον εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν» (Ἱερ. λη’ 33). Ἤτοι λέγει ὁ Θεὸς ἐκ στόματος τοῦ Προφήτου, ὅτι ἀφοῦ σταυρωθῶ καὶ θανατωθῶ, πάλιν θέλω ἐπανέλθει. Ποῦ; Πρὸς τοὺς Ἀποστόλους, καὶ θέλω δώσει εἰς αὐτοὺς νόμον εἰς τὴν καρδίαν των. Καὶ ἄλλοι δὲ πολλοὶ τῶν Προφητῶν προφητεύουσι διὰ τὴν σεβασμίαν καὶ ἁγίαν αὐτὴν ἡμέραν. Πλὴν ἂς εἴπωμεν καί τινας ἱστορίας καὶ θαύματα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, νὰ ἀποδείξωμεν ὅτι ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς ἦτο σημειωμένη καὶ προεικονισμένη ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Καὶ πρῶτον μὲν ἂς εἴπωμεν μίαν ἱστορίαν ἐκ τῆς βίβλου, ἥτις ὀνομάζεται Βασιλειῶν τρίτη (ιϛ’ 29 - ιζ’ 24).