Πρόβατον μὲν ὥρισε, διότι καὶ ὁ Χριστὸς ἦτο ὅπως τὸ πρόβατον· ἄκακος, ἤρεμος καὶ ταπεινός, χρονιάρικον δὲ ὥρισε νὰ εἶναι, διότι ὅπως ὁ ἥλιος γυρίζει μίαν φορὰν τὸ ἔτος, οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς Ἥλιος Δικαιοσύνης καὶ εἶναι καὶ ὀνομάζεται. Ἀρσενικὸν δὲ προσέταξε νὰ εἶναι, διότι διὰ τὸν Αδὰμ ἔπαθε καὶ ἐθανανώθη ὁ Χριστός. Νὰ μὴ ἔχῃ δὲ κανὲν ἐλάττωμα, διότι οὔτε ὁ Χριστὸς εἶχεν ἁμαρτίαν, οὔτε εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, ὡς λέγει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας (Ἡσ. νγ’ 9). Εἰς τὰς δέκα δὲ τοῦ Μαρτίου νὰ τὸ ἀγοράσουν, ὅτι ὁ δέκατος ἀριθμὸς εἶναι τέλειος ἀπὸ μονάδας καὶ πάλιν αὐτὸς μετρᾷ καὶ τὰ ἐπίλοιπα· νὰ φυλάττεται δὲ πέντε ἡμέρας καὶ ἔπειτα νὰ τὸ σφάξουν, διότι καὶ ὁ Χριστὸς καθαρίζει τὰς πέντε αἰσθήσεις τοῦ ἀνθρώπου περὶ τῶν ὁποίων ἀνεφέραμεν εἰς τὴν ἀρχήν. Νύκτα δὲ νὰ τὸ σφάξουν διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἰς τὸ τέλος τοῦ χρόνου ἐσταυρώθη, καθὼς τὸ μαρτυρεῖ καὶ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος λέγων· «Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ» (Γαλ. δ’ 4). Ἐὰν δὲ δὲν εὑρεθῇ ἀρνίον, νὰ εἶναι καὶ ἐρίφιον, ὅτι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε μόνον διὰ τοὺς δικαίους, ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς, οἵτινες ὁμοιάζουσι μὲ τὰ ἐρίφια. Νὰ ἀλείψωσι δὲ τὸ ἀνώφλιον καὶ τὸ κατώφλιον μὲ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου, διότι καὶ ἡμεῖς μὲ τὸ τίμιον Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἠλείψαμεν τὸν λόγον καὶ τὴν πρᾶξιν, τὰς θύρας τῆς ψυχῆς μας. Ἑψημένον δὲ νὰ τὸ τρώγουν, διότι καὶ ὁ λόγος τοῦ μυστηρίου ἡμῶν τίποτε ὑλικὸν δὲν ἔχει, οὔτε ὑδατῶδες, ἀλλὰ δοκιμάζεται μὲ τὸ πῦρ, τὸ ὁποῖον καθαρίζει τὰς ἁμαρτίας μας. Μὲ ἄζυμον δὲ ἄρτον νὰ τὸ φάγωσιν, σημειῶν οὕτω, ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔχωμεν κανὲν ἔργον ὑπερηφανείας ἐπάνω μας, οὔτε ἁμαρτίας ὑπόλοιπον καὶ περίσσευμα, καθὼς εἶχον οἱ Φαρισαῖοι.
Τὸ δὲ ὀστοῦν νὰ μὴ συντριβῇ δύο νοήματα ἔχει· ἀφ’ ἑνὸς μέν, ὅτι δὲν πρέπει νὰ νοοῦμεν κακῶς καὶ νὰ συντρίβωμεν δι’ ἀτυχῶν καὶ κακοδόξων φρονημάτων τὸ μυστήριον τῆς ἐνσάρκου τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας· ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Χριστοῦ δὲν τὰ συνέτριψαν εἰς τὸν Σταυρόν, ὅπως τῶν λῃστῶν τῶν συσταυρωθέντων μετὰ τοῦ Χριστοῦ. Τεμάχιον δὲ νὰ μὴ ἀφήσουν ὡς τὸ πρωΐ, διότι οὔτε καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἁγίας ἡμῶν Πίστεως εἶναι καλὸν νὰ ἐπιδεικνύωμεν εἰς ἀνοήτους καὶ ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, καθὼς τὸ ὁρίζει καὶ ὁ Χριστὸς εἰς τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον, λέγων· «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσί, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτούς» (Ματθ. ζ’ 6).