Ἐπειδὴ δὲ ἦλθεν πλέον ἡ ὥρα διὰ νὰ λάβῃ καὶ ὁ Ἅγιος τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου, δὲν ἐγένετο ἄφαντος ὡς καὶ πρότερον· ὅθεν ἐστάθη καὶ συνέλαβον αὐτὸν οἱ στρατιῶται καὶ τὸν ἔδεσαν. Κατόπιν ἀνέβησαν εἰς τὸ κριτήριον οἱ ὀγδοήκοντα ἁλιεῖς καὶ ἐφώναξαν παρρησίᾳ· «Χριστιανοὶ εἴμεθα καὶ ἡμεῖς». Ὁ δὲ κριτὴς εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ποῖος σᾶς ἐγέλασε νὰ ἀποθάνητε κακῶς;». Ἐκεῖνοι ὅμως εἶπον ὁμοῦ, ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος· «Ἤλθομεν ἐδῶ διὰ νὰ καταισχύνωμεν καὶ σὲ καὶ τὰ εἴδωλά σου». Τοὺς λέγει ὁ κριτής· «Κακοῦργοι ἄνθρωποι! διὰ ποίαν αἰτίαν, ἐν ᾧ ἐγὼ σᾶς ὁμιλῶ μὲ ἡμερότητα, σεῖς μοὶ ἀποκρίνεσθε μὲ αὐθάδειαν;». Καὶ παρευθὺς διέταξε νὰ τοὺς δείρουν· οἱ δὲ ἑβδομήκοντα ἐξ αὐτῶν ὁρμήσαντες ἐκρήμνισαν τὸν θρόνον τοῦ κριτοῦ· καὶ βλέποντες αὐτοὺς οἱ στρατιῶται, ἔσυραν τὰ ξίφη των καὶ τοὺς ἐπλήγωσαν. Τότε ὁ κριτὴς θυμωθεὶς σφόδρα διέταξε νὰ τοὺς θανατώσουν ὅλους. Καὶ λαβόντες αὐτοὺς οἱ ὑπηρέται τῆς ἀδικίας, τοὺς ἔφεραν εἰς ἔρημον τόπον, καὶ κατακόψαντες αὐτοὺς τοὺς ἐθανάτωσαν, καὶ ἐτελειώθη οὕτως ἐν Χριστῷ τὸ μαρτύριον αὐτῶν.
Μετὰ ταῦτα ὁ τύραννος Ἀρριανός, κρίνων τὸν Ἅγιον, τοῦ εἶπεν· «Ἀποστάτα καὶ κακὲ ἄνθρωπε καὶ μάγε· τώρα ἔχω νὰ κάμω τοὺς περιεστῶτας ὅλους νὰ γνωρίσουν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός σου, τὸν ὁποῖον πιστεύεις ἐπικαλούμενος, δὲν θὰ σὲ λυτρώσῃ ἀπὸ τὰς χεῖράς μου». Καὶ εὐθὺς προστάζει νὰ ἀναβιβασθῇ ὁ Ἅγιος εἰς τὸν σιδηροῦν τροχόν, ὅστις ἦτο κατεσκευασμένος οὕτως ὥστε τὸ ἐπάνω μέρος αὐτοῦ νὰ εἶναι κοπτερόν, ὡς στόμα μαχαίρας, τὸ δὲ κάτω μέρος ὡς πριόνιον, τροχιζόμενος δὲ διὰ τοῦ σατανικοῦ ἐκείνου τροχοῦ νὰ διαμερισθῇ εἰς τέσσαρα τεμάχια. Ἀφοῦ δὲ εἶδεν ὁ κριτὴς κατακεκομμένον τὸν Ἅγιον εἰς τέσσαρα τεμάχια, ἐγέλασε πολλὰ καὶ εἶπε μεγαλοφώνως· «Ποῦ εἶναι ὁ Θεός σου, Παφνούτιε; διατί δὲν ἦλθε νὰ σὲ λυτρώσῃ ἀπὸ τὰς χεῖρας μου; λοιπὸν ἐγνώρισες κἂν τώρα, ὅτι δὲν εἶναι ἄλλος θεός, εἰ μὴ ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ Ζεὺς καὶ ἡ Ἄρτεμις καὶ ἡ Ἀθηνᾶ; Οὗτοι εἶναι οἱ ζῶντες θεοί, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὸ κράτος τῆς βασιλείας εἰς τὸν Διοκλητιανόν». Ἔπειτα κατὰ προσταγὴν τοῦ ἀσεβεστάτου ἐξουσιαστοῦ, ἀπελθόντες εἰς τὸ παλάτιόν του, διότι ἦτο μεσημβρία, ἀπετέθη τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου ἐπάνω εἰς τὸ πτερύγιον τοῦ ναοῦ τῶν εἰδώλων, διὰ νὰ τὸ καταφάγουν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.