Ταῦτα βλέπων ὁ μὲν ὄχλος ἐξίσταντο λέγοντες «ἀδίκως κατεκρίθη ἡ ἀνεύθυνος»· ἡ δὲ Τρύφαινα, ἐνδυναμωθεῖσα ὑπὸ τῆς θείας Χάριτος εἰσῆλθεν ἀνδρείως εἰς τὰ θηρία καὶ λαβοῦσα τὴν Μάρτυρα ἀπῆλθον εἰς τὴν οἰκίαν της ἀγαλλιώμεναι.

Τὴν νύκτα ἐκείνην βλέπει ἐν ὁράματι τὴν θυγατέρα της ἡ Τρύφαινα κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ καὶ φιλανθρωπίαν ἀνείκαστον, ἥτις λέγει εἰς αὐτήν· «Μῆτερ μου, ἀγάπα αὐτὴν τὴν ξένην Θέκλαν, καὶ ἔχε την ἀντ’ ἐμοῦ θυγατέρα σου, ὅτι εἶναι δούλη τοῦ Θεοῦ, καὶ δύναται νὰ κάμῃ δέησιν καὶ νὰ μὲ βάλῃ ὁ Κύριος εἰς τὸν τόπον τῶν Δικαίων». Ἔξυπνος δὲ γενομένη ἡ Τρύφαινα, εἶπε τῆς Ἁγίας· «Τέκνον μου δεύτερον, κάμε μου παρακαλῶ σε τὴν καλωσύνην αὐτήν, καὶ δεήσου τοῦ Χριστοῦ σου νὰ ἀναπαύσῃ τὴν θυγατέρα μου εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον, ὅτι μοῦ τὸ ἐζήτησε διὰ ὁράματος». Τότε ἡ Ἁγία εὐθὺς ἄρασα τὰς χεῖρας καὶ τὴν φωνὴν εἰς οὐρανούς, εἶπε· «Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ ἀληθοῦς καὶ ζῶντος Θεοῦ, ἐπάκουσόν μου τῆς δούλης σου, καὶ ἀνάπαυσον τὴν Φαλκονίλλαν εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, κατὰ τὸ θέλημά σου τὸ ἅγιον».

Ἐχαίρετο ὅθεν ἡ Τρύφαινα ἀκούουσα ταῦτα, ἐλυπεῖτο ὅμως διὰ τὴν Θέκλαν καὶ ἔκλαιε, μαθοῦσα ὅτι ἤρχετο πάλιν ὁ Ἀλέξανδρος διὰ νὰ τὴν συλλάβῃ καὶ νὰ τὴν θανατώσουν. Πράγματι δὲ εἰς ὀλίγην ὥραν ἔφθασε λέγων ταῦτα· «Κυρία, ὁ ἀνθύπατος κάθηται εἰς τὸ κριτήριον, καὶ ὅλος ὁ δῆμος συνήχθη νὰ ἴδωσι τῆς Θέκλης τὸν θάνατον. Λοιπὸν ἀπόστειλον αὐτὴν τάχιστα». Ἡ δὲ ὑβρίσασα αὐτόν, ἀπεδίωξεν ἄπρακτον. Μετὰ δὲ ὀλίγον διάστημα ἦλθον οἱ ὑπηρέται τοῦ ἀνθυπάτου, νὰ τὴν ἁρπάσουν βιαίως. Ἡ δὲ Τρύφαινα, μὴ δυναμένη ν’ ἀντισταθῇ ἔλαβεν αὐτὴν ἐκ τῆς χειρός καὶ ἀπήρχετο κλαίουσα καὶ λέγουσα ταῦτα· «Οἴμοι τῇ ἀθλίᾳ! πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν συνώδευσα εἰς τὸν τάφον τὴν Φαλκονίλλαν μου, καὶ πάλιν τώρα στεροῦμαι σὲ τὴν δευτέραν φιλτάτην μου θυγατέρα». Ἡ δὲ Ἁγία, βλέπουσα τῆς Τρυφαίνης τὴν εὐσπλαγχνίαν τε καὶ συμπάθειαν, ἐδάκρυσε λέγουσα· «Κύριέ μου καὶ Βασιλεῦ, εἰς τὸν ὁποῖον πιστεύω, ἀπόδος τὸν μισθὸν ἄξιον τῆς Τρυφαίνης, διότι τοσοῦτον μὲ ἠγάπησε καὶ ἐφύλαξε τὴν παρθενίαν μου».

Θόρυβος δὲ καὶ βοὴ μεγάλη ἐγένετο, ὅταν ἥρπασαν οἱ δήμιοι τὴν Θέκλαν καὶ γυμνώσαντες αὐτὴν ἔρριψαν εἰς τὰ θηρία, καὶ ἀπέλυσαν κατ’ αὐτῆς λέοντας καὶ ἄρκτους, φοβεράς. Ἡ δὲ λέαινα ἐκείνη ἡ ἀγριωτάτη ἐστάθη πλησίον τῆς Ἁγίας, ἀπαντῶσα τὰ ἄλλα θηρία, καὶ δὲν τὰ ἄφηνε νὰ τὴν ἐγγίσωσι.