Τότε τῆς εἶπεν ὁ Ἀπόστολος. «Θέλημα τοῦ Κυρίου εἶναι νὰ ὑπάγῃς ταχέως εἰς τὴν πατρίδα σου». Ἡ δέ, ὡς μαθήτρια καλὴ καὶ ὑπήκοος δὲν ἠθέλησε νὰ ἐναντιωθῇ ποσῶς εἰς τὸ πρόσταγμά του, ἀλλὰ κλίνασα τὴν κεφαλὴν προσεκύνησε, καὶ εὐλογηθεῖσα παρ’ αὐτοῦ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπῆλθεν εἰς Ἰκόνιον εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ὀνησιφόρου, καὶ πίπτουσα εἰς τὸ ἔδαφος, ὅπου πρῴην ἐκάθητο διδάσκων ὁ θεῖος Ἀπόστολος, κατέβρεχεν αὐτὸ διὰ θερμῶν δακρύων ἐξ εὐλαβείας λέγουσα· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε ὁ Θεός μου, διότι ἐφώτισάς με εἰς τοῦτον τὸν οἶκον καὶ ἐγνώρισά σε. Σὺ μόνος εἶσαι Θεὸς ἀληθής, ὅτι ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ ἐκ τῶν θηρίων μὲ ἔσωσας, καὶ σοὶ μόνῳ πρέπει δόξα τε καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν». Ὁ Ὀνησιφόρος καὶ πάντες οἱ μετ᾽ αὐτοῦ ηὐφράνθησαν, ἀκούσαντες τὰ κατ’ αὐτήν, καὶ ἐδόξασαν τὸν Κύριον. Ἡ δὲ Μάρτυς, εὑροῦσα νεκρὸν τὸν Θάμυριν, τὴν δὲ μητέρα της ἔτι ζῶσαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτήν, καὶ ἐπάσχισε πολὺ νὰ τὴν ἐπιστρέψῃ πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθη. Ὅθεν ἐξελθοῦσα τῆς πόλεως, ἐπῆγεν εἰς τὸ μνημεῖον ὅπου ἦτο ὁ Παῦλος κεκρυμμένος μετὰ τοῦ Ὀνησιφόρου, καὶ προσευχομένη ἐδέετο τοῦ Κυρίου νὰ τὴν ὁδηγήσῃ ὅπου εἶναι εὐάρεστον. Ἔπειτα ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Σελεύκειαν πλησίον, ἐπάνω εἰς ἓν ὄρος λεγόμενον Καλαμών, εἰς τὸ ὁποῖον τὴν ὡδήγησε μία νεφέλη φωτεινή· ὅθεν ἐννοήσασα ὅτι ἦτο θέλημα τοῦ Κυρίου νὰ κατοικήσῃ εἰς ἐκεῖνο τὸ ὄρος, ἔνθα εὗρε καὶ σπήλαιον, εἰσῆλθεν ἐντὸς αὐτοῦ καὶ διέτριψεν ἐκεῖ ἔτη πολλά, ὑπομείνασα διαφόρους καὶ χαλεποὺς πειρασμοὺς ὑπὸ τῶν δαιμόνων, ἀλλὰ νικήσασα αὐτοὺς Χάριτι καὶ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ.

Ἐξῆλθε δὲ ἡ φήμη τῆς Ἁγίας εἰς τόπους καὶ πόλεις καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὴν γυναῖκες πολλαί, καὶ διδασκόμεναι τὰ πρὸς σωτηρίαν ἄφηναν τὴν δόξαν τοῦ κόσμου καὶ ἤρχοντο ἐκεῖ καὶ ἠσκήτευον. Ὄχι δὲ μόνον τὰς ψυχὰς ἐθεράπευεν ἡ μακαρία, ἀλλὰ καὶ τὰ σώματα, εἴ τι πάθος εἶχον, ἰάτρευε διὰ τῆς παρρησίας της πρὸς Κύριον, καὶ ἦτο θαῦμα ἐξαίσιον, ὅτι μόλις ὡς ἐπλησίασεν ὁ ἀσθενὴς εἰς τὸ σπήλαιον, εὐθὺς ἐθεραπεύετο. Τυφλοὶ ἀνέβλεπον, χωλοὶ περιεπάτουν καὶ παράλυτοι ἠγείροντο καὶ δαιμονιῶντες ἐθεραπεύοντο, καὶ πάντες οἱ ἐν Σελευκείᾳ οἰκοῦντες ηὐχαρίστουν, εὑρόντες ἰατρὸν τοσοῦτον εὔσπλαγχνόν τε καὶ ἄμισθον καὶ μόνον οἱ ἰατροὶ ἐσκανδαλίζοντο, ὅτι εἰς τὴν Θέκλαν ἔτρεχον οἱ ἄρρωστοι πάντες, καὶ ἑπομένως ἐκινδύνευον νὰ πτωχεύσωσι.