Ἀποχαιρετήσας λοιπὸν αὐτούς, ἀπῆλθεν ὁ Παῦλος εἰς Ἀντιόχειαν, ἀκολουθούσης αὐτὸν τῆς Ἁγίας· καὶ καθὼς εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν, τοὺς ὑπήντησεν ὁ πρῶτος τῶν μεγιστάνων, τὸ ὄνομα Ἀλέξανδρος, πολὺς εἰς τὴν κακίαν καὶ εἰς τὴν πολιτείαν ἄσωτος, ὅστις, ἰδὼν τὴν Θέκλαν τοσοῦτον ὡραίαν, ἐμέθυσεν ἐξ ἔρωτος καὶ λέγει τοῦ Παύλου· «Λάβε, ἄνθρωπε, ὅσα χρήματα θέλεις ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ δός μοι τὴν κόρην αὐτήν». Ὁ δὲ ἀπεκρίθη· «Ἐγώ, κύριέ μου, δὲν τὴν ἠξεύρω, οὔτε τὴν ὁρίζω». Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος, ὡς παρρησίαν πολλὴν ἔχων καὶ ἡγεμὼν ὑπάρχων τῆς πόλεως, ἥρπασε τὴν κόρην μὲ ἀναισχυντίαν καὶ κατεφίλει αὐτήν. Ἡ δὲ ἔσπρωχνεν αὐτὸν ἀνδρείως καὶ ἔλεγε μεγαλοφώνως· «Μὴ δυναστεύῃς τὴν δούλην τοῦ Θεοῦ, ἀναιδέστατε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι πρώτη τῶν Ἰκονίων, καὶ διότι δὲν θέλω νὰ ὑπανδρευθῶ μὲ ἔδιωξαν τῆς πόλεως». Ταῦτα λέγουσα καὶ σύρουσα τὸ ἱμάτιόν του τὸ ἐξέσχισε, καὶ κατῄσχυνεν αὐτὸν ἐνώπιον πάντων. Ὁ δὲ έντραπείς, ἐφοβέρισεν αὐτὴν λέγων, ὅτι, ἐὰν δὲν τοῦ ὑπακούσῃ θὰ τὴν διαβάλῃ εἰς τὸν ἀνθύπατον νὰ τὴν θανατώσῃ, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Κατέκριναν λοιπὸν αὐτὴν νὰ τὴν ρίψουν εἰς τὰ θηρία ὡς ἱερόσυλον, καθὸ τολμήσασαν νὰ σχίσῃ τοῦ ἡγεμόνος τὸ ἱμάτιον. Ἡ Ἁγία ἐζήτησε χάριν παρὰ τοῦ ἀνθυπάτου, νὰ τὴν παραδώσῃ εἰς χεῖρας τινὸς γυναικὸς ἐντίμου, νὰ τὴν φυλάττῃ ἀμόλυντον ἕως τὴν τρίτην ἡμέραν, ὁπότε ἤθελε νὰ θηριομαχήσῃ. Ὁ δὲ ὑπήκουσε καὶ παρέδωκεν αὐτὴν μιᾶς γυναικὸς χήρας εὐγενεστάτης καὶ πλουσίας, Τρυφαίνης ὀνόματι, τῆς ὁποίας ἀπέθανε πρὸ ὀλίγου μία θυγάτηρ, Φαλκονίλλα ὀνομαζομένη.
Ἔλαβε λοιπὸν τὴν Θέκλαν ἡ Τρύφαινα καὶ τόσον τὴν ἠγάπησεν ἐκείνας τὰς τρεῖς ἡμέρας, βλέπουσα τοιοῦτον ἀγγελικὸν πρόσωπον καὶ ἀκούουσα τοιαῦτα μελίρρυτα λόγια, ὥστε ἐπόνει ἡ ψυχή της νὰ τὴν χωρισθῇ, καὶ ἔκλαιεν ὅταν τὴν ὡδήγουν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης. Καταφρονήσασα δὲ τὴν ἀξίαν τοῦ γένους της, ἠκολούθησε καὶ αὐτὴ μὲ ἄλλας γυναῖκας, καὶ ἐπῆγαν εἰς τὸ θέατρον νὰ ἴδωσι τὸ ἀποβησόμενον. Ἔκλαιον δὲ αἱ νεάνιδες πᾶσαι, καὶ ἐσυμπονοῦσαν αὐτήν, καὶ κατελάλουν τὴν ἀδικοκρισίαν ταύτην. Οἱ δὲ ὑπηρέται ἔδεσαν τὴν Μάρτυρα καὶ τὴν ἔρριψαν εἰς τὸ μέσον τῶν θηρίων, ὅπου ἦτο μία λέαινα ἀγριωτάτη πάντων, ἡ ὁποία, ὡς ἔφθασε πλησίον τῆς Ἁγίας, μετέβαλε τὴν ἀγριότητα εἰς πρᾳότητα καὶ ἔλειχε μὲ τὴν γλῶσσαν τοὺς πόδας της. Ἦτο δὲ ἡ ἐπιγραφὴ τῆς καταδίκης αὕτη: «Ὡς ἱερόσυλος κατεδικάσθη εἰς θάνατον».