Τοιαῦτα τοῦ Παύλου διδάσκοντος, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀκροατῶν ἦτο καὶ ἡ Θέκλα, ἥτις ἵστατο εἰς τὸ παράθυρον καὶ ἠκροάζετο τοῦ Παύλου τὰ λόγια, ἀλλὰ τὸ πρόσωπόν του δὲν ἔβλεπεν· ὅμως μὲ τὰ ζωήρρυτα ἐκεῖνα καὶ γλυκύτατα λόγια ἐτρώθη τὴν ψυχὴν ἔρωτα θεῖον καὶ ὑπερθαύμαστο, ἀλλοιωθεῖσα τὴν καρδίαν τοιουτοτρόπως, ὥστε ἠμέλησε πᾶσαν φροντίδα καὶ μέριμναν σώματος, καὶ ἵστατο εἰς τὴν θυρίδα τρία ἡμερονύκτια καὶ τόσην γλυκύτητα ᾐσθάνετο εἰς τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου, ὥστε ἔμενεν ὥσπερ εἰς ἔκστασιν καὶ οὔτε ποσῶς ἀπεκρίνετο εἰς τὴν μητέρα αὐτῆς, ἥτις ἐπάρχισε πολλὰ νὰ τὴν ἀποσύρῃ ἀπὸ τὸν τόπον ἐκεῖνον, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθη· ὅθεν νομίζουσα ἡ μήτηρ της, ὅτι παρεφρόνησε, παρήγγειλε τοῦ γαμβροῦ της, ὄντος μεγάλου ἄρχοντος, ἀπὸ τοὺς πρώτους τῆς πόλεως· οὗτος δὲ ἀπῆλθεν εὐθὺς εἰς τὸν οἶκον τῆς πενθερᾶς αὑτοῦ, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε· «Γίνωσκε, ὅτι τρεῖς ἡμέρας καθέζεται ἡ μνηστή σου εἰς τὸ παράθυρον ἀκλινῶς, ἀκροωμένη τὴν διδαχὴν αὐτοῦ τοῦ ξένου, καὶ οὔτε νὰ φάγῃ ἠθέλησεν, οὔτε νὰ πίῃ· ὕπαγε, κάμε ὅ,τι δύνασαι νὰ τὴν ἐκβάλῃς ἀπ’ ἐκεῖ συντομώτερα». Ὁ δὲ ἀπελθὼν ἐπάσχισε πολλά, καὶ τῆς εἶπε λόγια πρῶτον παραπονετικὰ ἔρωτος καὶ αἰσθηματικά, κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν νέων, ἔπειτα βλέπων, ὅτι δὲν τὰ ἔβαλε ποσῶς εἰς τὸν νοῦν της, τὴν ἐφοβέρισε μὲ ἀπήνειαν καὶ πολλὴν αὐστηρότητα, νὰ τὴν κακοποιήσῃ· ἀλλὰ ἐκείνη ἵστατο στερεὰ ὡς ἀδάμας καὶ οὔτε κἂν λόγον ψιλὸν ἀπεκρίνετο εἰς αὐτόν. Λοιπὸν εἶχον ὅλοι οἱ συγγενεῖς θλῖψιν πολλήν.

Ὁ δὲ Θάμυρις ἐθυμώθη κατὰ τοῦ Παύλου, καὶ ἀπῆλθε νὰ τὸν κακοποιήσῃ ὡς τούτου αἴτιον. Καθ’ ὁδὸν δὲ συνήντησε τους δύο πανούργους, Δημᾶν καὶ Ἑρμογένην, καὶ τοὺς ἠρώτησε τὶ ἄνθρωπος εἶναι ὁ Παῦλος καὶ ποία ἡ διδασκαλία του. Οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν· «αὐτὸς πόθεν εἶναι δὲν ἠξεύρομεν, μόνον διδάσκει, ὅτι ὅστις φυλάξῃ παρθενίαν μένει ἀθάνατος, καὶ διὰ τὰ λόγια αὐτὰ κάμνει τὰς γυναῖκας καὶ χωρίζονται ἀπὸ τοὺς ἄνδρας αὐτῶν, καθὼς τὸ ἔπαθεν ἡ Θέκλα· ἀλλ᾽ ἐὰν θέλῃς νὰ τὴν φέρῃς εἰς τὸ θέλημά σου, ὕπαγε εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως, διάβαλε τὸν Παῦλον, νὰ τὸν παιδεύσῃ, καθὼς τοῦ πρέπει, καὶ τότε θέλει φοβηθῇ ἡ μνηστή σου καὶ θὰ ὑπακούσῃ εἰς τὸ συνοικέσιον». Ἐκάλεσε λοιπὸν ὁ Θάμυρις αὐτοὺς τοὺς δύο, καὶ τοὺς ἐφίλευσεν εἰς τὸ δεῖπνον, καὶ τὸ πρωῒ ἔδραμεν ὡς ἄγριον θηρίον μετὰ ὄχλου πολλοῦ εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ὀνησιφόρου, καὶ ἁρπάσας τὸν Παῦλον τὸν ἐπῆγεν εἰς τὸν ἡγεμόνα, λέγων ὅτι εἶναι κακοποιὸς ἄνθρωπος, καὶ πλανᾷ τὰς γυναῖκας, καὶ τὰς χωρίζει ἀπὸ τοὺς ἄνδρας των.