Ἀφοῦ ταῦτα ἤκουσεν ὁ μικρότερος ἀδελφός, ἐπήδησε πάραυτα μὲ χαρὰν καὶ λέγει εἰς τὸν μεγαλύτερον· «Εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοὶ εἴμεθα. Ἀπὸ ὅσα εἶπες τὸ ἐβεβαιώθην. Καὶ εἰς ἐμὲ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μὲ ἀνέθρεψαν ἔλεγον, ὅτι ἀπὸ τὸ στόμα ἑνὸς λύκου μὲ ἐλύτρωσαν». Τότε ἐσηκώθη καὶ ὁ μεγαλύτερος καὶ ἐνηγκαλίσθησαν καὶ κατησπάζοντο ἀλλήλους μὲ χαρὰν μεγάλην καὶ ἀγαλλίασιν. Ἡ Θεοπίστη, ἔνδον ἀκούσασα ὅλην τὴν συνομιλίαν τῶν νέων, ἠννόησεν ὅτι αὐτὴ ἦτο ἡ μήτηρ των· βλέπουσα δὲ αὐτοὺς νὰ γλυκοφιλῶνται, ἠθέλησε νὰ φανερωθῇ ποία ἦτο, ἀλλ’ ἐκεῖνοι ἐβιάζοντο καὶ ἁρπάσαντες τὰ ἀγγεῖα μὲ τὰ φαγητὰ ἔτρεξαν νὰ ἑτοιμάσωσι τὴν τράπεζαν τοῦ ἀρχιστρατήγου. Τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐπῆγεν ἡ Θεοπίστη εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ ἀρχιστρατήγου διὰ νὰ εὕρῃ τὰ τέκνα της, ἀλλὰ δὲν τὰ εὗρε, διότι ἔλειπον εἰς ὑπηρεσίαν, εὗρεν ὅμως μόνον τὸν Ἅγιον καθήμενον εἰς τὴν σκιὰν ἑνὸς δένδρου, καὶ ἰδοῦσα αὐτὸν μακρόθεν, εὐθὺς συνῃσθάνθη ταραχὴν μεγάλην εἰς τὴν καρδίαν της, διότι τῆς ἐφαίνετο ὅτι ἐκεῖνος ἦτο ὁ σύζυγός της. Ἐπειδὴ δὲ ἐπεθύμει νὰ τοῦ ὁμιλήσῃ ἐπλησίασε καὶ τοῦ εἶπεν· «Ἄκουσον, παρακαλῶ, κύριέ μου, τοὺς λόγους μου. Ἐγὼ κατάγομαι ἀπὸ τὴν Ρώμην, καὶ μὲ ἔφερον ἐδῶ αἰχμάλωτον· ὅθεν σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ ὑπάγῃς ἐκεῖ».

Ἐνῷ δὲ ἔλεγε ταῦτα ἡ Θεοπίστη εἰς τὸν Ἅγιον, τὸν παρετήρει καλῶς εἰς τὸ πρόσωπον, καὶ εὕρισκεν ὅτι πάρα πολὺ ὡμοίαζε τὸν ἄνδρα της, ἀλλὰ δὲν ἐτόλμα καὶ νὰ τὸν ἐξετάσῃ ποῖος ἦτο· τέλος ὅμως, ἀφοῦ ἐπείσθη χωρὶς δισταγμὸν ὅτι ἐκεῖνος ἦτο, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του καὶ τοῦ λέγει· «Σὲ παρακαλῶ, κύριέ μου, νὰ μὴ θυμώσῃς ἐναντίον μου, ἀλλὰ ν’ ἀκούσῃς τοὺς λόγους μου. Δὲν μοὶ κάμνεις σὲ παρακαλῶ, τὴν χάριν νὰ μοὶ εἴπῃς, ποία ἦτο ἡ προτέρα σου κατάστασις; διότι ἐγὼ νομίζω, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ στρατηλάτης Πλακίδας, ὁ ὁποῖος ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἰδὼν αὐτὸν ἐσταυρωμένον ἐν μέσῳ τῶν κεράτων τῆς ἐλάφου καὶ πολλοὺς ὕστερα ὑπέφερε πειρασμούς, τελευταῖον δὲ ἐπῆρε τὴν γυναῖκά του, ἡ ὁποία εἶμαι ἐγώ, καὶ τὰ τέκνα του, τὰ ὁποῖα ἦσαν μικρά, τὸν Ἀγάπιον καὶ τὸν Θεόπιστον, καὶ ἐκίνησε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα· ὁ δὲ πλοίαρχος, ὁ ὁποῖος ἦτο κακότροπος ἄνθρωπος, μὲ ἐκράτησεν ἐνέχυρον καὶ μὲ ἔφερεν ἐδῶ εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν. Ἔχω δὲ μάρτυρα τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἀγγέλους αὐτοῦ, ὅτι ἁγνὴ καὶ ἀμόλυντος, ἔμεινα ἕως τώρα, οὔτε ἀπ’ ἐκεῖνον οὔτε ἀπὸ ἄλλον κανένα πειραχθεῖσα εἰς τὴν τιμήν μου».