Ἦτο ἡ ἑβδομὰς τῆς Τυρινῆς, καθὼς εἴπομεν, καὶ δὲν τοὺς εὑρίσκετο βρώσιμον εἶδος νὰ ἀποκρεύσωσιν, οἱ δὲ Μοναχοὶ ἐγόγγυζον κατὰ τοῦ Ὁσίου λυπούμενοι. Ὁ δὲ Ὅσιος, πρῶτον μὲν ὠνείδισε τὴν ἀπιστίαν των λέγων. «Διατί, ἀδελφοί, εἶσθε ὀλιγόπιστοι; καρτερήσατε ἕως τὴν ὥραν τοῦ γεύματος, νὰ ἴδητε τοῦ Θεοῦ τὸ ἔλεος· ὅτι ἐκεῖνος ἔχει ἔννοιαν καὶ φροντίδα ἡμῶν ὡς πατὴρ φιλόστοργος». Ταῦτα εἰπὼν προσηύξατο, ὅταν δὲ ἐγνώρισεν ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι τοὺς ἦλθε παρὰ Θεοῦ ἐπίσκεψις, προσέταξε Μοναχούς τινας νὰ ἐξέλθωσι τῆς Μονῆς καὶ νὰ προϋπαντήσωσι τοὺς φέροντας τυροὺς καὶ ἕτερα βρώσιμα· καὶ ἐξελθόντες εὑρίσκουσι φορτωμένας πολλὰς ἡμιόνους, τὰς ὁποίας ἔστειλαν οἱ φιλόχριστοι· καὶ φαγόντες ηὐφράνθησαν, δοξάζοντες τὸν δοτῆρα Χριστὸν καὶ θαυμάζοντες τὸν Ὅσιον δοῦλόν του.
Προσήρχοντο δὲ συχνάκις ξένοι πολλοὶ εἰς τὸ Μοναστήριον, διὰ νὰ τοὺς εὐλογήσῃ ὁ Ὅσιος, τοὺς ὁποίους ἐφίλευον ἀπὸ ὅσα εἶχον πλουσιοπαρόχως. Μίαν δὲ ἡμέραν ἦλθε πλῆθος προσκυνητῶν, ἐξ ὧν οἱ πλεῖστοι ἦσαν ἀπὸ τὴν Ρώμην, ἐπειδὴ καὶ ἕως ἐκεῖ ἔφθασεν ἡ φήμη τοῦ Μελετίου καὶ ἤρχοντο πολλοὶ νὰ τὸν βλέπωσι διὰ τὴν ἀρετήν του, καὶ διὰ μίαν μεγάλην εὐεργεσίαν τὴν ὁποίαν τοὺς ἔκαμέ ποτε, ὅταν ἦλθε πλοῖον ἀπὸ τὴν Ρώμην εἰς τὰς Ἀθήνας, ὅτε οἱ μὲν Ἀθηναῖοι νομίζοντες ὅτι ἦσαν καταπατηταί, ἐβούλοντο νὰ τοὺς θανατώσουν, ὁ δὲ Ὅσιος τοὺς παρήγγειλε ὅτι ἦσαν καλοὶ ἄνθρωποι καὶ νὰ μὴ τοὺς πειράξωσιν· ὅθεν ἐπειδὴ ἐλυτρώθησαν ἀπὸ αὐτόν, τὸν εὐφήμισαν πανταχοῦ ὡς Ἅγιον.
Βλέπων δὲ ὁ κελλάρης, ὅτι ἦσαν οἱ ξένοι ὑπὲρ τοὺς ἑκατόν, εἶπε τοῦ Ὁσίου, ὅτι τὰ ὄσπρια, τὰ ὁποῖα ἐμαγείρευαν, ἦσαν ὀλίγα, ὡς ἐπίσης καὶ τὰ παξιμάδια καὶ νὰ ἀφήσῃ τοὺς ξένους νὰ ἀναχωρήσουν ἄγευστοι, διὰ νὰ τὰ φάγουν κατόπιν οἱ ἀδελφοί, νὰ τοὺς φθάσωσιν. Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Οὐχί, τέκνον μου, ἀλλὰ ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν, ἵνα φάγωσιν ὅλοι λαϊκοὶ καὶ μονάζοντες· καὶ ἐλπίζω εἰς τὸν Κύριον, ὅτι καθὼς ἐπλήθυνε τοὺς ὀλίγους ἄρτους εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἔθρεψε τόσας χιλιάδας, θὰ εὐλογήσῃ καὶ ἡμῶν τὰ ὀλίγα βρώματα, νὰ χορτάσωμεν ἅπαντες καὶ νὰ περισσεύσωσιν». Οὕτως εἶπε καὶ ὁ λόγος του ἐγένετο Θεοῦ ἀπόφασις καὶ πάντες ἐχορτάσθησαν, τὰ δὲ τρόφιμα θαυμασίως ἐπερίσσευσαν. Οὐχὶ δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν ἐκτυποῦσαν τινὲς εἰς τὴν θύραν τῆς Μονῆς.