Ὅταν ὁ Μοναχὸς αὐτὸς ἔφθασεν εἰς τὸν Ὅσιον, τοῦ εἶπε πῶς ἐπέρασεν εἰς ἐκείνην τὴν ὑπηρεσίαν· ἐπειδὴ τοιαύτην τάξιν εἶχον, ὅταν ἔλθῃ τις ἀπὸ κανὲν διακόνημα, νὰ διηγῆται ἀνελλιπῶς ὅσα ἔπαθεν. Εἰπὼν λοιπὸν ὅλα τὰ ἐπίλοιπα, ἐσιώπησε τὸν πειρασμόν, τὸν ὁποῖον τοῦ ἔδωκε τὸ μιαρὸν γύναιον· ὁ δὲ Ὅσιος, ὡς προορατικός, ἐγνώριζεν ὅλα τὰ συμβάντα, καὶ τοῦ λέγει· «Διατί, τέκνον μου, τὰ μικρὰ μοῦ ἀνήγγειλας, καὶ τὰ μεγάλα ἀπέκρυψας; τὸν πόλεμον τὸν ὁποῖον σοῦ ἔκαμεν ἡ γυνὴ εἰς τὸν οἶκόν της καὶ εἰς τὰς ἀμπέλους, ὅπου σὲ ἔσυρε νὰ τὴν μοιχεύσῃς, καὶ σὺ τὴν ὕβρισες ἄτακτα; καὶ καλῶς μὲν ποιῶν τὴν ἀνομίαν δὲν ἔπραξες, ἀλλὰ ὅμως ἔσφαλες ὀλίγον, ἐπειδὴ δὲν τὴν ἐσωφρόνησες μὲ πρᾳότητα, ἀλλὰ μὲ ἀγριότητα τὴν ἐξύβρισες». Τότε ὁ Μοναχὸς κατανοήσας τὸ σφάλμα του ἐποίησε μετάνοιαν καὶ ἔλαβε τὴν συγχώρησιν.
Οὐχὶ δὲ, μόνον ταῦτα, ἀλλὰ καὶ ἕτερα πάμπολλα θαυμάσια ἐτέλεσε καὶ πολλα προεῖπεν ὁ ἀοίδιμος, διὰ τῶν ὁποίων ἐγνώσθη τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας, τὸ ὁποῖον τὸν ἐπλούτιζε καὶ διὰ τοῦ ὁποίου καὶ τὰ μακρὰν ὑφ’ ἑκάστου τελούμενα ἐγνώριζε καὶ τὰ μέλλοντα προέλεγε, τὰ ὁποῖα μόνος ὁ Θεὸς προγινώσκει. Διὰ τῆς χάριτος ὅθεν τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καὶ οὗτος ὁ τρισμακάριος τὰ ἐγνώριζε καὶ τὰ προέλεγεν ἀσφαλέστατα, τόσον ὥστε ὅλοι τὸν ἐθαύμαζον, ἐξόχως δὲ ὁ Βάρδας, ὅστις δὶς χρηματίσας ἀνθύπατος εἰς τὴν Ἑλλάδα ἔπρεπε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὰ βασίλεια. Ὅθεν μετέβη πρῶτον εἰς τὸ κελλίον τοῦ Ὁσίου Μελετίου διὰ νὰ ζητήσῃ τὴν εὐλογίαν του. Ὁ δὲ Ὅσιος προεῖπεν, ὅτι ἔμελλε νὰ γίνῃ καὶ τὸ τρίτον ἀνθύπατος, ὅπερ καὶ ἐγένετο, ὡς καὶ πολλὰ ἄλλα γεγονότα τὰ ὁποῖα προεῖπε καὶ ἅπαντα μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐτελέσθησαν.
Ἄλλος τις ἄρχων ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον, Ἰωάννης ὀνόματι, ἦλθε τὴν ἑβδομάδα τῆς Τυρινῆς εἰς τὸν Ὅσιον, διὰ νὰ ἀπολαύσῃ μεγάλην τινὰ νουθεσίαν πρὸς ψυχικήν του ὠφέλειαν. Ὁ δὲ Μελέτιος εἶπεν εἰς αὐτόν· «Μελέτα τὸν θάνατον καὶ ἑτοίμασε τὰ ἐφόδια, ὅτι εἰς ὀλίγας ἡμέρας εἶναι τὸ τέλος σου». Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἄρχων ἐλυπήθη ὡς ἄνθρωπος· πλὴν γνωρίζων ὅτι ὁ Ὅσιος οὐδέποτε ἐψεύδετο, ἡτοιμάσθη· καὶ τὴν πρώτην ἑβδομάδα τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπέθανε. Φθάνουσι ταῦτα πρὸς ἀπόδειξιν τοῦ προφητικοῦ τοῦ Ὁσίου χαρίσματος, καὶ ἂς εἴπωμεν ἄλλα δύο τρία θαυμάσια ἀπὸ τὰ πολλὰ τὰ ὁποῖα ἐτέλεσε καὶ οὕτω νὰ δώσωμεν τέλος τῆς διηγήσεως.