Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμητοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ τοῦ Στυλίτου.

Ταῦτα παρήγγειλαν οἱ Πατέρες εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους· ὅτε δὲ οὗτοι ἔφθασαν πρὸς τὸν πατέρα τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης Συμεών, ἔτι καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν θέαν τοῦ προσώπου του καὶ ἀπὸ τὸν χαιρετισμόν του τὸν ηὐλαβήθησαν μεγάλως καὶ οὔτε νὰ τὸν βλέπουν κατὰ πρόσωπον ἠδύναντο· ὅμως διὰ τὴν ἐντολὴν ἐκείνων, οἵτινες τοὺς ἀπέστειλαν, καὶ διὰ τὸ καλὸν τῆς διακονίας καὶ ὑπηρεσίας, τοῦ εἶπον τὴν προσταγὴν τῶν Πατέρων. Ἐκεῖνος δέ, ὁ κατὰ ἀλήθειαν πρᾷος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, πράως καὶ ἠρέμως τὴν ἐπιτίμησιν ἀποδεχόμενος, δὲν ἀντελόγησε ποσῶς, δὲν ἐθυμώθη, δὲν κατηγόρησε τὴν προσταγήν, οὔτε ὀλίγον οὔτε πολὺ ὡμίλησεν, ἀλλ’ εὐθὺς μὲ ἱλαρὸν ὄμμα κύπτων τὴν κεφαλὴν καὶ ἀποδοὺς τὴν εὐχαριστίαν εἰς τὸν Θεόν, εὐχαριστήσας δὲ καὶ τοὺς Πατέρας διὰ τὴν φροντίδα τὴν ὁποίαν ἔχουν δι’ αὐτόν, μὴ ἀργοπορήσας οὐδόλως ἤρχισε νὰ καταβαίνῃ ἀπὸ τοῦ στύλου, ἐκεῖνοι δὲ εὐθὺς τὸν ἠμπόδισαν καὶ τοῦ ἀπεκάλυψαν τὴν ἐντολὴν τῶν Πατέρων· εἶτα εὐχηθέντες εἰς αὐτὸν στερεὰν καὶ βεβαίαν στάσιν ἕως τέλους εἰς τὸν στῦλον καὶ πλουσίαν τὴν παρὰ Κυρίου ἀντιμισθίαν τῶν πυκνῶν καὶ πολλῶν ἀγώνων καὶ κόπων του, ἀνεχώρησαν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τοῦ ὕψους τῆς ταπεινοφροσύνης αὐτοῦ καὶ τῆς ὑπακοῆς τὸ μέγεθος ἐκτὸς τῆς τοῦ στύλου καταβάσεως καὶ εἰς ἄλλα ἔργα του θέλομεν ἴδει· ἂς ἐπανέλθωμεν δὲ εἰς τὴν τάξιν τῆς διηγήσεως, τὴν ὁποίαν προλαβόντως διεκόψαμεν.

Κατὰ φυλὰς ὅθεν καὶ γενεὰς οἱ Ἰσμαηλῖται προσερχόμενοι εἰς τὸν ὁδηγὸν τῆς σωτηρίας Συμεὼν καὶ τὴν πατρῴαν ἀσέβειαν ἀρνούμενοι, ἐλάμβανον τὸ Θεῖον Βάπτισμα. Παρευρίσκετο δέ ποτε παρὼν καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας Κύρου Θεοδώρητος, εἰς τὸν ὁποῖον παρέδωκεν ὁ Συμεὼν πλῆθος ἐξ αὐτῶν διὰ νὰ τοὺς βαπτίσῃ. Ἐνῷ δὲ οὗτος ἐπεχείρει νὰ ἐκτελέσῃ τὴν ἐντολήν, ἐκεῖνοι φιλονικοῦντες τίς ἐξ αὐτῶν πρῶτος θὰ ἀποπλύνῃ τὸν ρύπον τῶν παθῶν καὶ τῆς ἀσεβείας, καὶ ποῖος θὰ προφθάσῃ νὰ ἀπολαύσῃ πρῶτος τὴν χάριν, ἔσυρον βαρβαρικώτατα ἄλλοι ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸν Θεοδώρητον, ἄλλοι δὲ μακρύτερα εὑρισκόμενοι ἥπλωναν τὰς χεῖρας καὶ ἐκράτουν αὐτόν, οἱ μὲν ἀπὸ τὸ γένειον, οἱ δὲ ἀπὸ τὰ ἐνδύματα, τόσον ὥστε ὀλίγου δεῖν νὰ τὸν καταξεσχίσουν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὗτός ἐστιν ὁ Μακκέλης ἐπιλεγόμενος, βασιλεύσας ἐν ἔτει 457-474.