Ἀπὸ δὲ τὴν παντοτεινὴν ἐπὶ τοῦ στύλου στάσιν ἐπληγώθησαν οἱ πόδες τοῦ Ὁσίου, αὐτὸς δὲ ὁ καρτερόψυχος τοὺς πόνους ἀγογγύστως ὑπομένων οὐδεμίαν θεραπείαν ἐδέχετο. Ἐπληρώθησαν ὅθεν αἱ πληγαὶ σκωλήκων, οἵτινες, ὢ τῆς ἀδαμαντίνης σου ψυχῆς, ἀθλητὰ γενναιότατε! κατέτρωγον τὰς σάρκας αὐτοῦ! Συνέβη δέ ποτε νὰ ἔλθη εἷς ἄρχων τῶν Σαρακηνῶν, ὅστις πιστεύσας καὶ αὐτὸς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐπιτυχὼν τοῦ ποθουμένου, ἤτοι τοῦ νὰ λάβῃ τὴν εὐχὴν καὶ εὐλογίαν τοῦ Ἁγίου, ἐκάθητο πλησίον τοῦ στύλου ἀκροώμενος καὶ ἐντρυφῶν εἰς τὴν ἱερὰν αὐτοῦ διδασκαλίαν. Ἐνῷ δὲ ἐκάθητο ἐκεῖ, σκώληξ ἐκ τῶν πληγῶν τοῦ Ὁσίου ἐκκυλισθεὶς ἀπὸ τοῦ στύλου ἔπεσεν ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ· ἐκεῖνος δὲ παρευθὺς λαβὼν παμποθήτως τὸν σκώληκα ἔβαλεν αὐτὸν εὐλαβῶς εἰς τὸ στῆθος του, εἶτα τὸν ἤγγισεν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του, κατόπιν τὸν ἔφερεν εἰς τὸ στόμα καὶ εἰς τὰ ὦτα του, καὶ ἀκολούθως εἰς ὅλα τὰ ἄλλα μέλη τοῦ σώματός του ὡς ἀφανιστικὸν καὶ ἰατρείαν ὅλων τῶν παθῶν καὶ ἀρρωστημάτων του. Ἀπὸ δὲ τὸν πολὺν πόθον δὲν τοῦ ἐφαίνετο σκώληξ τὸ τιμώμενον, ἀλλὰ πολύτιμόν τι καὶ σεβάσμιον ἀπόκτημα, διότι ἐνίκα ἡ πίστις αὐτοῦ τὴν ὄψιν καὶ ὁ πόθος ἐκάλυπτε τὴν μορφὴν τοῦ ταπεινοῦ σκώληκος. Ἄνωθεν ὅμως ὁ μέγας Συμεὼν ὠνείδιζε τὸν ἄρχοντα διὰ τὴν πολλὴν τιμὴν καὶ εὐλάβειαν τὴν ὁποίαν ἐδείκνυεν εἰς τὸν σκώληκα· ἐκεῖνος δὲ ἀνοίξας τὴν χεῖρα του, ὢ τοῦ θαύματος! βλέπει τὸν σκώληκα μετατραπέντα εἰς μαργαρίτην λαμπρὸν καὶ ὡραιότατον.
Γυνή τις περιφανὴς καὶ πλουσία, σύμβιος τοῦ ἄρχοντος τῶν Σαρακηνῶν, οὖσα στεῖρα, ἐλυπεῖτο πολλὰ καὶ ὀνειδισμοὺς παρὰ τοῦ ἀνδρὸς πολλοὺς καθ’ ἡμέραν ὑπέμενε· μὴ εὑρίσκουσα δὲ ἰατρείαν τῆς ἀτεκνίας, προστρέχει εἰς τὸν Ἅγιον παρακαλοῦσα αὐτὸν νὰ τὴν βοηθήσῃ διὰ τῶν εὐχῶν του ὡς συμπαθέστατος. Εὐχηθεὶς ὅθεν ταύτην καὶ εἰς τὸν οἶκόν της ἐπανελθοῦσα, συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν ἐν καιρῷ θυγάτριον· εἶχον ὅθεν ἑορτὴν καθ’ ἑκάστην καὶ ἀγαλλίασιν διὰ τὴν γέννησιν τοῦ παιδίου, τὸ δὲ τρίτον ἔτος τῆς ἡλικίας του ἐγένετο παράλυτον καὶ ἄλαλον· θρηνοῦντες ὅθεν καθημερινῶς οἱ γονεῖς του προστρέχουσι καὶ πάλιν εἰς τὸν Ἅγιον διηγούμενοι τὴν συμφοράν των καὶ παρακαλοῦντες νὰ τοὺς ἐλεήσῃ, ὡς εὔσπλαγχνος, καὶ νὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὴν λύπην των. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἀφοῦ τοὺς παρηγόρησε μὲ τοὺς γλυκυτάτους λόγους του, τοὺς εἶπε νὰ ἐλπίζουν εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Παραμείναντες δὲ ἐκεῖ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας, ἐπειδὴ ἰατρεία τις δὲν ἐγένετο, ἀνεχώρησαν ὀδυρόμενοι διὰ τὴν δυστυχίαν των.