Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμητοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ τοῦ Στυλίτου.

Ἐλθόντες ὅμως εἰς ἀπόστασίν τινα, ἀπὸ τῆς ὁποίας δὲν ἐφαίνετο πλέον ὁ στῦλος, αἴφνης στρέψαν τὸν παιδίον τὸ πρόσωπόν του πρὸς τὸ μέρος τοῦ στύλου, εἶπε μὲ φωνὴν ἰσχυρὰν ταῦτα· «Δόξα σοι, Ἅγιε Συμεών». Οἱ δὲ γονεῖς του νομίσαντες φαντασίαν τὸ γενόμενον ἔστησαν περιδεεῖς. Βλέποντες ὅμως ὅτι ἀληθῶς ἐλάλει καὶ ἐβάδιζε, χαίροντες καὶ ἀγαλλώμενοι ἐπορεύθησαν εἰς τὸν οἶκόν των, κηρύττοντες τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δόξαν τοῦ Ἁγίου.

Ἑτέρα γυνὴ θεοφιλὴς φλογιζομένη ἀπὸ τὸν εὐλαβητικὸν πόθον τὸν ὁποῖον εἶχε διὰ νὰ ἴδῃ τὸν Ἅγιον καὶ ἐπειδὴ αἱ γυναῖκες ἠμποδίζοντο, ὡς εἴπομεν, νὰ εἰσέλθουν ἐντὸς τῆς μάνδρας, ἐνδυθεῖσα στρατιωτικὰ ἐνδύματα καὶ ἄρματα, ἐπορεύθη ἀγνώριστος μετ’ ἄλλων στρατιωτῶν. Φθάσαντες δὲ εἰς τὸ πλησίον τοῦ στύλου χωρίον εἶπον οἱ ἄλλοι στρατιῶται πρὸς τὸν νομιζόμενον συστρατιώτην· «Φύλαττε, σύ, τὰ πράγματα μας καὶ τὰ ἄλογα μέχρι τῆς ἐπιστροφῆς μας ἐκ τοῦ Ἁγίου». Ἐκείνη δὲ εἶπε· «Καλῶς· μόνον ἐπιστρέφοντες νὰ φυλάξητε καὶ τὰ ἰδικά μου, διὰ νὰ ὑπάγω καὶ ἐγὼ νὰ προσκυνήσω τὸν Ἅγιον». Ἐλθόντες οἱ στρατιῶται εἰς τὸν στῦλον ηὐλογήθησαν παρὰ τοῦ Ἁγίου κατὰ τὸν πόθον των, ὁ δὲ Ἅγιος εἶπεν εἰς αὐτούς· «Νὰ εἴπητε εἰς τὸν συστρατιώτην σας, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπλήρωσε τὸν κόπον του καὶ εἶναι εὐλογημένος· διότι Αὐτὸς γνωρίζει τὰ κρύφια ἑκάστου καὶ ἀποδίδει εἰς αὐτὸν κατὰ τὰ ἔργα του. Διὰ τοῦτο ἂς μὴ λάβῃ τὸν κόπον νὰ ἔλθῃ ἕως ἐδῶ». Ἐθαύμασαν ὅθεν οἱ στρατιῶται διὰ τὸ προορατικὸν τοῦ Ὁσίου, ἐπανελθόντες δὲ εἶπον τὴν παραγγελίαν αὐτοῦ εἰς τὸν σύντροφόν των, καὶ τὸν ἐβίασαν νὰ εἴπῃ τίς εἶναι καὶ ποῖα τὰ ἔργα του· ἐπειδὴ ἄν δὲν ἦσαν θαυμαστά τινα, δὲν θὰ ἠξιώνετο ἀπὸ τὸν Ἅγιον τοιαύτης εὐχῆς καὶ εὐλογίας. Ἐκείνη δὲ καὶ μὴ θέλουσα ἀπεκάλυψε κλαίουσα τὴν ἀλήθειαν καὶ οὕτως ἐπέστρεψαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκόν του, δοξάζοντες τὸν Θεὸν καὶ θαυμάζοντες τὸν Ἅγιον.

Ἀλλὰ καὶ λῃστής τις μέγας καὶ φοβερός, ὀνομαζόμενος Ἀντίοχος καὶ ἀποκαλούμενος Ἀγώνατος διὰ τὴν ἀνδρείαν τοῦ σώματος καὶ τὴν τόλμην τῆς ψυχῆς, ὅστις πολλοὺς φόνους καὶ ἁρπαγὰς ἔκαμνεν ἕως καὶ εἰς αὐτὰ τὰ περίχωρα τῆς Ἀντιοχείας, παρατυχὼν εἰς ξενοδοχεῖον διεσκέδαζεν. Αἴφνης περιεκύκλωσαν τὸν οἶκον ἑκατὸν πεντήκοντα στρατιῶται, ἐκεῖνος δὲ τολμηρὸς ὢν ἐξῆλθε τοῦ οἴκου καὶ ἱππεύσας ἐκράτησε τὴν μάχαιράν του γυμνὴν καὶ ἔτρεχεν ἐν μέσῳ αὐτῶν ἀπειλῶν θάνατον εἰς ὅποιον τολμήσῃ νὰ τὸν πλησιάσῃ.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὗτός ἐστιν ὁ Μακκέλης ἐπιλεγόμενος, βασιλεύσας ἐν ἔτει 457-474.