Ἕτερος ἀρχηγὸς τῶν Σαρακηνῶν ἐλθών, τὴν θείαν ἐκείνην παρεκάλει κεφαλήν, ἵνα βοηθήσῃ ἄνθρωπόν τινα παραλελυμένον τὰ μέλη καὶ ὀδυνώμενον ἀπὸ πόνους σφοδρούς, διαμένοντα εἴς τι πλησίον χωρίον. Ταῦτα παρακαλέσας ὁ Σαρακηνὸς ἐπρόσταξε νὰ φέρουν τὸν παραλελυμένον καὶ νὰ τὸν ἀποθέσουν ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου, ἵνα βλέπων οὗτος τὴν μεγάλην του δυστυχίαν, ἴσως τὸν ἐλεήσῃ. Τούτου γενομένου ἔκειτο ἐκεῖνος ὁ δυστυχὴς παρὰ τὸν στῦλον, ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου, καὶ ἐθρήνει τὴν μεγάλην του συμφοράν. Ὁ δὲ ταχὺς καὶ πρόθυμος εἰς ἔλεος καὶ πολὺς τὴν συμπάθειαν Ὅσιος, φροντίζων περισσότερον ἀπὸ τὴν σωματικὴν διὰ τὴν ψυχικὴν θεραπείαν, εἶπεν εἰς τὸν ἀσθενῆ νὰ ἀπαρνηθῇ τὴν πατρικὴν ἀσέβειαν καὶ ἀπιστίαν, ἐπειδὴ ἐγνώριζεν αὐτὸν ἐπιμελούμενον εἰσέτι αὐτήν. Ἐκεῖνος δὲ εὐχαρίστως ἐδέχθη καὶ ἤκουσε καὶ τὸ προσταχθὲν ἐτελείωσεν. Εἶτα τὸ μέγα θαῦμα τῆς οἰκουμένης, ὁ Συμεών, ἠρώτησεν αὐτὸν ἐὰν πιστεύῃ τῷ Πατρὶ καὶ τῷ μονογενεῖ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ ἐκείνου τὴν πίστιν ὁμολογήσαντος εἶπεν ὁ Ἅγιος· «Πιστεύων, ἀνάστηθι» καὶ εὐθύς, ὢ τῆς ἀφάτου σου περὶ τὸν ἄνδρα, Χριστέ, χάριτος! ὁ λόγος ἰατρεία εἰς τὸν παραλελυμένον ἐγένετο. Ὁ δὲ Ὅσιος τὸν Δεσπότην αὐτοῦ μιμούμενος, ἐπρόσταξε τὸν ἀσθενῆ νὰ ἐγείρῃ τὴ κλίνην του εἰς τοὺς ὤμους του, ὅπερ παρεκίνησεν εἰς μεγαλυτέραν εὐχαριστίαν καὶ θαυμασμὸν τοὺς παρόντας.
Ἕτερος ἐκ τῶν πιστευσάντων εἰς Χριστὸν Ἰσμαηλιτῶν, ὁ ἐπισημότερος, ὑπεσχέθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, θέτων μάρτυρα τὸν σεβάσμιον τοῦτον Συμεών, νὰ μὴ γευθῇ ἕως τέλους τῆς ζωῆς του ἐκ ζωϊκῆς τροφῆς· μετὰ δέ τινα χρόνον, δὲν γνωρίζω πῶς, ἢ διότι ἐλησμόνησε τὴν ὑπόσχεσιν ἢ ἀπὸ λαιμαργίαν, ἔσφαξε μίαν ὄρνιθα, τὴν ἐμαγείρευσε καὶ ἤρχισε νὰ τρώγῃ. Ἐκείνην ὅμως τὴν στιγμήν, ὢ πράγματος ἀπορρήτου! ἡ ὄρνις ἐγένετο λίθος· δοκιμάσας δὲ οὗτος νὰ φάγῃ, δὲν ἠδυνήθη. Καταπλαγεὶς ὅθεν ὁ βάρβαρος διὰ τὸ γενόμενον ἔσπευσεν εὐθὺς εἰς τὸν τῆς μετανοίας διδάσκαλον, ἐξομολογεῖται μὲ συντριβὴν καρδίας τὸ ἁμάρτημα καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ ἐξευμενίσῃ τὸν Θεὸν διὰ τὴν παράβασιν τῆς ὑποσχέσεως· βλέπων δὲ ὁ Ἅγιος τὴν μετάνοιαν, παρέσχε προθύμως τὴν συγχώρησιν. Ὅμως τὸ θαῦμα τῆς ὄρνιθος, ἂν καὶ τότε παρευθὺς ἐβεβαιώθη, ὅμως καὶ μετέπειτα πολλοὺς εὕρισκε μάρτυρας, διότι ἔβλεπον οὗτοι τὸ στῆθος αὐτῆς ἔχον τὸ σχῆμα στήθους ὄρνιθος, ὅμως πρὸς πίστωσιν τοῦ θαύματος ἀποτελούμενον ἀπὸ πέτραν καὶ ὀστᾶ· τὰ μὲν ὀστᾶ διαπιστοῦντα τὴν πρώτην τοῦ στήθους φύσιν, ἡ δὲ πετρώδης συνάρμοσις τὴν μεταβολὴν τοῦ κρέατος εἰς λίθον.