Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμητοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ τοῦ Στυλίτου.

Ἀλλὰ καὶ πλοῖον ἐκ μεγάλης τρικυμίας κινδυνεῦόν ποτε διέσωσεν ὁ Ἅγιος, διότι ἐπικαλεσθέντες αὐτὸν οἱ ναῦται ἐφάνη εἰς τὸ πλοῖον, ἐνῷ εὑρίσκετο εἰς τὴν ξηρὰν καὶ εἰς τὸν στῦλον, καὶ ἐλύτρωσεν αὐτοὺς ἀβλαβεῖς ἀνελπίστως. Καὶ ράβδον τινὰ ποτὲ ἐξ οὐρανοῦ φλογερὰν εἶδε κατερχομένην εἰς τὴν γῆν καὶ ὡς προφητικώτατος καὶ καθαρὸς τὴν ψυχὴν προεῖπε τὸ μέλλον, ὅτι δηλαδὴ τοῦτο δηλοῖ ὀργὴν καὶ ἀγανάκτησιν θείαν καὶ θέλει γίνει θανατικὸν καὶ πεῖνα μεγάλη τὸ ἑπόμενον ἔτος· καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ δὲν διεψεύσθη. Ἀλλὰ καὶ ἐπιδρομὴν κάμπης προεμήνυσε· καὶ δὲν παρῆλθον τριάκοντα ἡμέραι, καὶ ἰδοὺ ἄπειρον πλῆθος κάμπης ὡς νέφος ἐφώρμησεν εἰς τοὺς καρπούς. Ὁ δὲ Ὅσιος οὐχὶ μόνον προεμήνυε τὰς ἐπερχομένας συμφοράς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰατρείαν τούτων καὶ τὴν ἀπ’ αὐτῶν ἐλευθερίαν ὑπέσχετο λέγων· «ἂς μετανοήσωμεν, ἀδελφοί, καὶ ἂς δεηθῶμεν τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ». Ἔπραττε δὲ τοῦτο διὰ νὰ μὴ λέγουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι χάριν τῶν ἰδικῶν του ἀγώνων δίδεται παρὰ Θεοῦ ἡ θεραπεία καὶ ἡ ἐλευθερία τῶν κακῶν. Τοιοῦτος ὅθεν προφήτης ἀληθέστατος ἦτο, ἀλλὰ καὶ βοηθὸς ὀξύτατος καὶ ταχύτατος ἰατρός. Ἄξιον δὲ μνείας εἶναι καὶ τοῦτο· ἐφάνησαν ποτὲ δύο ράβδοι φλογοειδεῖς φερόμεναι ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἡ μὲν ἐξ ἀνατολῶν, ἡ δὲ ἐκ τοῦ βορρᾶ, κατευθυνόμεναι πρὸς δυσμάς. Ὁ δὲ Ἅγιος ἐγνώρισεν ὅτι ἄλλο δὲν ἐσήμαινε τὸ γεγονὸς τοῦτο, παρὰ στρατεύματα Περσῶν καὶ Σκυθῶν ἐρχόμενα ἐναντίον τῶν Ρωμαίων· λυπηθεὶς ὅθεν κατέπαυσε διὰ προσευχῆς τὴν ὀρμὴν τῶν Περσῶν στασιασάντων καὶ συμπλακέντων μεταξύ των· τὰ ὅμοια συνέβησαν καὶ εἰς τοὺς Σκύθας.

Ὁ Κύρου Θεοδώρητος, περὶ τοῦ ὁποίου προείπομεν, ὅτι ἦτο φίλος στενὸς τοῦ Ὁσίου, ἐπεβουλεύετο κατὰ πολλὰ ὑπό τινος· μὴ εὑρίσκων δὲ παρηγορίαν καὶ ἀπαλλαγὴν ἀπὸ τοῦ κακοῦ, ἦλθεν εἰς τὸν Ὅσιον· οὗτος δὲ τὸν παρηγόρησε, ὑπενθυμίζων εἰς αὐτὸν τὸν μισθὸν τὸν ὁποῖον μέλλει νὰ λάβῃ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴν ὑπομονὴν τῶν πειρασμῶν, λέγων εἰς αὐτὸν ἐπὶ πλέον νὰ μὴ λυπῆται, διότι μετὰ δέκα πέντε ἡμέρας θέλει ἐξαφανισθῇ ὁ πολέμιος. Καὶ πράγματι εὑρέθη ἀψευδὴς ἡ πρόρρησις τοῦ Ὁσίου, ἐλευθερωθέντος οὕτω τοῦ Θεοδωρήτου. Ἀλλὰ καὶ ὁ μέγας Θεοδόσιος πολλὰ παρεκινήθη ἀπὸ τὸν Ὅσιον εἰς ἀρετήν, τοῦ προεῖπε δὲ ὅτι θέλει γίνει ὁδηγὸς καὶ σωτηρία πολλῶν, διὰ τοῦτο ὅθεν νὰ σπουδάζῃ προθύμως τὰς ἀρετάς, ὅπερ καὶ ἐπραγματοποιήθη.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὗτός ἐστιν ὁ Μακκέλης ἐπιλεγόμενος, βασιλεύσας ἐν ἔτει 457-474.