Εἰς τοιαῦτα λοιπὸν ὑπὲρ ἄνθρωπον μέτρα φθάσας ὁ Ἅγιος, ὅμως πάλιν εἶχε περισσοτέραν τὴν ταπείνωσιν καὶ εἰς πάντας, σοφούς τε καὶ ἀμαθεῖς καὶ πλουσίους καὶ ἰδιώτας ἦτο χαρίεις καὶ γλυκύτατος, διδάσκων μὲ θείους καὶ ἀγγελικοὺς λόγους δύο φορὰς τὴν ἡμέραν καὶ λέγων, ὅτι πρέπει νὰ καταφρονῶμεν τὰ παρόντα, ὡς πρόσκαιρα, νὰ ἐπιθυμῶμεν δὲ καὶ νὰ μιμώμεθα τὰς ἀρετὰς τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ καὶ Δεσπότου, διὰ νὰ συμβασιλεύωμεν αἰωνίως μετ’ αὐτοῦ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, κληρονομοῦντες τὰ ἐκεῖσε ἀκατανόητα ἀγαθά.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἐπίλυσιν τῶν διαφορῶν ἦτο ὁ Ὅσιος ἐπιτηδειότατος καὶ ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον κατεδίκαζεν, ἐχαίρετο περισσότερον ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἐδικαίωνε· τοσοῦτον ἦτο κατὰ πάντα δεκτικὸς καὶ γλυκύτατος. Οὐχὶ δὲ μόνον εἰς τὰ ἔργα ἦτο μέγας, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν πίστιν ζηλωτὴς θερμότατος καὶ τοῦ λόγου χειριστὴς δεξιώτατος ἀποστομῶν Ἰουδαίους, Ἕλληνας καὶ αἱρετικούς. Εἰς τοῦτο δὲ πολλὰ παρεκίνει καὶ τοὺς ἐπιστάτας τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ προεστῶτας. Ταῦτα δὲ πάντα ἐγένοντο ἀπὸ τῆς ἐνάτης ἕως τῆς δωδεκάτης ὥρας τῆς ἡμέρας, διότι ἀπὸ τῆς δωδεκάτης ἤτοι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου ἕως τῆς ἐνάτης ὥρας τῆς ἑπομένης ἡμέρας ἐγένετο προσευχὴ ἐκτενὴς πρὸς τὸν Θεόν.
Δὲν πρέπει ὅμως νὰ παραλείψωμεν καὶ τοῦτο. Θεοδόσιος ὁ νέος βασιλεύς, παρακινηθεὶς ἀπό τινα ἔπαρχον τῆς Ἀντιοχείας, νικηθέντα ἀπὸ χρήματα καὶ δῶρα, ἔδωκεν ἄδειαν εἰς τοὺς Ἑβραίους νὰ ἔχουν τὰς συναγωγάς των· μαθὼν δὲ τοῦτο ὁ θεῖος Συμεὼν ἤλεγξε τὸν βασιλέα αὐστηρῶς, διότι ἔκαμε πρᾶγμα ἀσεβὲς καὶ παράνομον. Εὐθὺς ὅθεν ὁ βασιλεὺς μεταμεληθεὶς ἠκύρωσε τὴν ἄδειαν καὶ κατήργησε τὰς συναγωγάς, ἀπειλήσας μάλιστα διὰ θανάτου ἐκείνους οἵτινες ἤθελον ἐναντιωθῆ εἰς τὴν βασιλικὴν προσταγήν.
Ἄλλην πάλιν φορὰν ἄνθρωποί τινες εἶδον μακρόθεν μίαν μεγάλην ἔλαφον εἰς την πεδιάδα καὶ μὴ δυνάμενοι νὰ την φθάσουν, ἐπεκαλέσθησαν τὸν Ἅγιον καὶ ἔμεινεν ἡ ἔλαφος ἀκίνητος· ἐκεῖνοι δὲ συλλαβόντες αὐτὴν τὴν ἔσφαξαν, εὐθὺς ὅμως ἔμειναν ἅπαντες ἄλαλοι· μετὰ πολλὴν δὲ ὥραν ἠννόησαν, ὅτι διὰ τὴν πρὸς τὴν ἔλαφον ἀσπλαγχνίαν των ἐτιμωρήθησαν· δι’ ὃ καὶ δραμόντες πρὸς τὸν Ἅγιον, διηγήθησαν μετὰ δακρύων τὴν ὑπόθεσιν· ὁ δὲ Ὅσιος εὐσπλαγχνισθεὶς αὐτοὺς τοὺς ηὐλόγησε καὶ ἐπανέκτησαν τὴν φωνήν.