Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμητοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΣΥΜΕΩΝ τοῦ Στυλίτου.

Ἐκ δὲ τοῦ προσερχομένου πλήθους ἄλλοι μὲν ὠδύροντο ἐλεεινῶς διὰ τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν, ἄλλοι δὲ ἐπανηγύριζον διὰ τὴν ἰατρείαν· τοῦτο δὲ ὄχι μόνον μίαν φορὰν ἐγένετο, ἀλλὰ πολλάκις. Ἀπηρτίζετο δὲ τὸ πλῆθος τοῦτο οὐχὶ μόνον ἐκ Σύρων, Φοινίκων, Κιλίκων καὶ ἐκ πάσης γωνίας τῆς Αὐτοκρατορίας προσερχομένων ἀσθενῶν, ἀλλ’ ἔτι καὶ ἐξ Ἀράβων, Ἰσμαηλιτῶν, Περσῶν, Ἀρμενίων, Ἰβήρων, Ὁμηριτῶν καὶ ἐκ τῶν τούτων ἐνδοτέρων καὶ πλέον μεμακρυσμένων. Ἔτι δὲ προσήρχοντο καὶ ἀσθενεῖς ἐκ τῶν δυτικῶν, ἤτοι Ἄγγλων, Γάλλων, Ἱσπανῶν καὶ ἐκ διαφόρων ἄλλων δυτικῶν ἐθνῶν, συγκροτούντων ἁπάντων ἓν πολύγλωσσον συνάθροισμα, διότι τοῖς πᾶσι διέδραμεν ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρός.

Εἶναι δὲ ἀδύνατον νὰ διηγηθῇ τις πόσον καὶ αὐτὴ ἡ παλαιὰ Ρώμη κατεπλάγη ἀπὸ τὸν θαυμάσιον τοῦτον ἄνδρα, τὸν ὁποῖον κατὰ πολλὰ ἐτίμα, ηὐλαβεῖτο δὲ τόσον, ὥστε ἐχάραξαν καὶ ἐζωγράφησαν τὴν ἁγίαν του εἰκόνα εἰς θύρας, προπύλαια, τοίχους ἀνακτόρων καὶ ἀλλαχοῦ, λαμβάνοντες οὕτω πλουσίαν τὴν εὐλογίαν καὶ ἀγαθὰ ἀναρίθμητα.

Ἐξήρχετο δὲ ἀπὸ τοῦ προσώπου τοῦ Ὁσίου τοιαύτη χάρις, ὥστε ἐὰν ἔβλεπέ τις αὐτὸν ἔχων ἔχθραν μετά τινος εὐθὺς θὰ εἰρήνευε καὶ θὰ συνεφιλιοῦτο. Πολλοὶ δὲ ἐκ τῶν προσερχομένων, οἵτινες ἦσαν πρότερον ἐνδεδομένοι εἰς αἱματοχυσίας καὶ φόνους, ἐρχόμενοι ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου καὶ βλέποντες τὸ ἅγιόν του πρόσωπον εἰρήνευον καὶ ἐγίνοντο πραεῖς καὶ ἡσύχιοι, ἐφιλονίκουν δὲ μόνον τίς νὰ ἀξιωθῇ νὰ λάβῃ πρῶτος τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τοῦ Ὁσίου. Ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ἐγγίσουν μόνον τοὺς ἁγίους πόδας του μὲ τὰ χείλη ἢ μὲ τὰς χεῖρας μεγάλως ἐχαίροντο· ἂν ἤγγιζαν δὲ καὶ εἰς τὴν δορὰν μὲ τὴν ὁποίαν ἦτο ἐνδεδυμένος ὁ Ἅγιος, ἐνόμιζον ὅτι ἀπολαμβάνουν ἅπασαν τὴν εὐλογίαν καὶ χάριν. Τὸ δὲ νὰ ἀσπάζωνται τὰς χεῖρας ἢ τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου δὲν ἐτόλμων οἱ πολλοί, ἀλλ’ ὅσοι ἐκ τοῦ πλούτου τῆς ἀρετῆς των εἶχον περισσοτέραν τὴν παρρησίαν.

Ἐπειδὴ ὅμως οἱ ἐρχόμενοι ἦσαν ἀναρίθμητοι, ἀποφεύγων τὴν πολλὴν τιμὴν καὶ τὰς περιποιήσεις τὰς ὁποίας τοῦ ἔδιδον, ἀλλὰ καὶ τὸ κοπιαστικὸν καὶ θορυβῶδες τοῦ πράγματος βαρυνόμενος, ἐσκέφθη ὅπως κατ’ ἄλλον τρόπον πλησιάσῃ εἰς τὸν οὐρανόν, ὄχι μόνον μὲ λογισμοὺς καὶ θεωρίας, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτὸ τὸ σῶμα. Ὅθεν ἐτεχνεύθη νὰ ἀναβῇ εἰς τὸν στῦλον.


Ὑποσημειώσεις

[1] Οὗτός ἐστιν ὁ Μακκέλης ἐπιλεγόμενος, βασιλεύσας ἐν ἔτει 457-474.