Δεξάμενος ὅθεν τοῦ θεϊκοῦ λόγου τὰ σπέρματα, καὶ κατακρύψας καὶ φυλάξας ταῦτα καλῶς καὶ ἐπιμελῶς εἰς τὰς βαθείας αὔλακας τῆς ψυχῆς του, ἔτρεξεν εἰς τὸν Ναὸν τῶν ἱερῶν Μαρτύρων, ὅστις ἦτο πλησίον· ἐκεῖ δὲ βαλὼν τὸ μέτωπον καὶ τὰ γόνατα εἰς τὴν γῆν, παρεκάλει τὸν θέλοντα σῳθῆναι πάντας Θεὸν νὰ τὸν ὁδηγήσῃ πρὸς τὴν τελείαν ὁδὸν τῆς εὐσεβείας καὶ ἀρετῆς. Οὕτως ὥραν πολλὴν διατρίψας εἰς ταύτην τὴν δέησιν, ἔρχεται εἰς ὕπνον καὶ βλέπει ὅτι ἔσκαπτε θεμέλια, κατόπιν δὲ σταθείς, ἐνόμιζεν ὅτι ἤκουε φωνήν, προστάζουσαν αὐτὸν νὰ βαθύνῃ ἀκόμη τὸν τόπον ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἔσκαπτε· προσθέτων λοιπόν, καθὼς προσετάχθη, βάθος, πάλιν ἐδοκίμασε νὰ ἀναπαυθῇ· ἀλλὰ πάλιν ὁ φανεὶς τὸν διέτασσε νὰ σκάπτῃ καὶ νὰ μὴ παύῃ ἀπὸ τὸν κόπον· τρεῖς δὲ καὶ τέσσαρας φορὰς τοῦτο προσταχθείς, συνέχιζεν· ἀλλ’ ἐπειδὴ τέλος καὶ ἀπὸ τὸ πολὺ βάθος δὲν ἠδύνατο ἄλλο νὰ σκάπτῃ, ἤκουσεν ὅτι ἀρκετὸν ἦτο πλέον τὸ βάθος εἰς τὸ ὁποῖον ἔφθασε καὶ ἔπρεπε νὰ ἀρχίσῃ τὴν οἰκοδομήν, ὥστε ὁμοῦ μὲ τὸ τέλος τῶν κόπων του νὰ ἔχῃ αὕτη εὐκόλως πραγματοποιηθῆ. Τὴν πρόρρησιν ταύτην καὶ προφητείαν ἐβεβαίωσαν καὶ τὰ πράγματα, τοῦτο δὲ ἐφανέρωνε καὶ τὸ ὅραμα, ὅτι δηλαδὴ θὰ ἦσαν ὑπὲρ φύσιν οἱ ἀγῶνες εἰς τοὺς ὁποίους ἐπεδόθη ὅλη ψυχῇ τε καὶ διανοίᾳ ὁ Ἅγιος καὶ ὅτι κατόπιν τῆς πρώτης ἐπιτυχίας θὰ ἠκολούθουν καὶ ἄλλαι καὶ τέλος εὐκόλως καὶ ἐπιτυχῶς θέλει τελειώσει τὴν ἀσκητικὴν διαγωγὴν καὶ πολιτείαν.
Ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν ὁ Συμεὼν μετέβη πρὸς συνάντησιν Ἀσκητῶν τινων γειτόνων του, μετὰ τῶν ὁποίων συνηγωνίσθη ἐπὶ δύο χρόνους· τελειοτέρας δὲ ἐπιθυμήσας ἀρετῆς μετέβη εἰς κώμην λεγομένην Τελεδάν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο προστάτης καὶ καθηγητὴς ἀδελφῶν τινων ὁ θαυμαστὸς Ἡλιόδωρος, ὅστις ἔζησε χρόνους ἑξήκοντα πέντε, ἐξ ὧν τοὺς ἑξήκοντα δύο εἰς οἰκίσκον μικρὸν ἐγκεκλεισμένος· διότι εὐθὺς ὡς ἐγένετο τριῶν ἐτῶν ἀφιερώθη ὑπὸ τῶν γονέων του εἰς τὸν Θεόν. Εἰς τοιαύτην θαυμαστὴν ἀγέλην καὶ ποίμνην εἰσῆλθεν ὁ θαυμάσιος οὗτος ἄνθρωπος, ἄπλαστος καὶ ἀπόνηρος ὡς ὁ μέγας ἐκεῖνος καὶ θαυμάσιος Ἰακώβ· εἶχε δὲ τοιαύτην καθαρότητα καὶ εἰς τοσαύτην πρᾳότητα ἔφθασεν, ὥστε ὑπερέβη τοὺς ἀσκητικοὺς νόμους, ὑπερβὰς εἰς ἕκαστον εἶδος καὶ τρόπον ἀρετῆς τοὺς ἀνθρωπίνους νόμους καὶ πλησιάσας τοὺς ἀσάρκους Ἀγγέλους. Εἰς τὸ Ἡσυχαστήριον τοῦτο διέμεινεν ὁ πένταθλος τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστὴς καὶ τελειότατος Συμεὼν ἐπὶ δέκα ἔτη, ἀγωνιζόμενος μετ’ ὀγδοήκοντα ἄλλων συνασκητῶν, τοὺς ὁποίους ἅπαντας ὑπερέβη, ἐνῷ δὲ ἐκεῖνοι ἀνὰ δύο ἡμέρας ἐτρέφοντο, οὗτος ὅλην τὴν ἑβδομάδα ἄγευστος διῆγεν.