Ἐδυσανασχέτουν ὅθεν πολλάκις καὶ ἐστενοχωροῦντο ἅπαντες μὴ δυνάμενοι νὰ μιμηθῶσι τὸν Συμεών· ὠνόμαζον δὲ τὴν τοιαύτην αὐτοῦ ἐγκράτειαν, σύγχυσιν καὶ ἀταξίαν τῆς ἀσκητικῆς πολιτείας. Ἐκεῖνος ὅμως δὲν ἀνεπαύετο οὔτε ἐχαλίνωνε τὴν προθυμίαν· ἀλλὰ καὶ ἕτερον κρύφιον ἀγώνισμα προσέφερε τῷ ἐξεταστῇ τῶν κρυφίων Θεῷ· διότι τὸ σχοινίον, ὅπερ εἶναι πεπλεγμένον ἐκ φοινίκων, εἶναι τόσον τραχύ, ὥστε καὶ διὰ τῶν χειρῶν μόνον κρατούμενον προκαλεῖ ἰσχυρότατον πόνον· ὁ δὲ μακάριος Συμεὼν περιέζωσε δι’ αὐτοῦ τὴν μέσην του οὐχὶ ἔξωθεν, ἀλλὰ συγκολλήσας αὐτὸ εἰς τὸ δέρμα καὶ τοιουτοτρόπως περιέσφιγξεν, ὥστε κατεπλήγωσε τὸ σῶμά του πέριξ τοῦ σχοινίου. Ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον δέκα περίπου ἡμέραι οὕτως, ἐγένετο καὶ ἡ πληγὴ χειροτέρα καὶ ἐξήρχετο ἐκεῖθεν ὕλη αἱματώδης, ἥτις ἐφανέρωνε τὴν κεκρυμμένην πληγήν· ὅθεν ἰδών τις ἠρώτησε τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ Ὅσιος ἔλεγεν ὅτι οὐδὲν κακὸν ἔχει, ἀλλ’ ὁ ἐρωτήσας, βλέπων τὸ αἷμα νὰ ἐξέρχεται περισσότερον, δὲν ἐπείσθη καὶ ψηλαφήσας ἠννόησε τὴν αἰτίαν καὶ ἀνήγγειλε τοῦτο εἰς τὸν προεστῶτα, ἐκεῖνος δὲ παρευθὺς ἐπιτιμῶν καὶ παρακαλῶν καὶ κατηγορῶν τὴν σκληρότητα τοῦ πράγματος, μετὰ βίας τὸν ἔλυσεν ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ δεσμά.
Ὁ δὲ γενναῖος ἀγωνιστὴς εἰς μὲν τὸ νὰ λύσῃ τὸ σχοινίον ὑπήκουσεν, ἀλλ’ εἰς τὸ νὰ θεραπεύσῃ τὴν πληγὴν ἦτο ἐνάντιος κατὰ πολλὰ καὶ ἀμετάπειστος. Ὅθεν οἱ συνασκηταί του βλέποντες ταῦτα καὶ μὴ δυνάμενοι οὔτε εἰς τὰ μικρὰ νὰ τὸν φθάσουν, τοῦτο μὴ ὑποφέροντες, τὸν προσέταξαν νὰ ἀναχωρήσῃ ἐκεῖθεν διὰ νὰ μὴ γίνεται καὶ αἴτιος βλάβης εἰς τοὺς ἀσθενεστέρους κατὰ τὸ σῶμα, οἵτινες δοκιμάζοντες νὰ τὸν μιμηθοῦν καὶ μὴ ἐπιτυγχάνοντες τοῦτο ἀπελπίζονται. Ἀναχωρήσας ὅθεν ἐπορεύθη εἰς τὰ ἐρημικώτερα τοῦ ὄρους, ἔνθα εὑρὼν ὄρυγμά τι εἰσῆλθεν εἰς αὐτὸ καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ μετερχόμενος τὴν συνήθη του προσευχὴν καὶ φιλοσοφίαν καὶ ζωήν. Ὅτε δὲ παρῆλθον πέντε ἡμέραι, μεταμεληθέντες οἱ αἴτιοι τῆς ἀναχωρήσεώς του ἐξαπέστειλαν δύο ἐξ αὐτῶν τῶν ἰδίων διὰ νὰ ἀνεύρωσι καὶ ἐπαναφέρωσι τὸν Συμεὼν εἰς τὸ Ἡσυχαστήριον. Περιερχόμενοι ὅθεν τὸ ὄρος, συνήντησαν βοσκούς τινας, τοὺς ὁποίους ἠρώτησαν ἂν εἶδον τοιοῦτον τινὰ Μοναχόν, ἐκεῖνοι δέ, ἐπειδὴ ἐκεῖ πλησίον ἦτο κεκρυμένος, τοὺς ὑπέδειξαν τὸν τόπον διὰ τοῦ δακτύλου· ἐλθόντες δὲ οὗτοι εὐθὺς εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο, ἐκάλεσαν ἐξ ὀνόματος τὸν Συμεών· καὶ φέροντες σχοινίον, ἀνεβίβασαν αὐτὸν μὲ πολὺν κόπον, διότι δὲν ἦτο εὔκολος ἡ ἀνάβασις, ὅπως ἦτο καὶ ἡ κατάβασις καὶ τὸν ἐπανέφεραν εἰς τὴν ἀδελφότητα.