Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ διήγησις περὶ τῆς εὑρέσεως καὶ ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ τοῦ νεοφανοῦς, τοῦ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου.

Πράγματι οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νὰ κρύπτουν τὰ ἁμαρτήματα, τὰς δὲ ἀρετὰς νὰ διακηρύττουν, κἂν ὦσι σμικρόταται, ἐνῷ κατὰ τὸν τῆς ἰσότητος λόγον πρέπει ἀμφότερα νὰ κρύπτωνται, ἵνα τῶν ἐν κρυπτῷ γενομένων ἁμαρτημάτων, κρύφιος γένηται καὶ ἡ ἀντίκρουσις καὶ ὁ ἐν κρυπτῷ ἡττηθείς, ἐν τῷ κρυπτῷ καὶ νὰ νικήσῃ. Τὸ δὲ νὰ διασαλπίζῃ τις τὰς ἀρετάς, τὰς δὲ ἁμαρτίας νὰ ἀποκρύπτῃ εἶναι ἐναντίον τοῦ ὀρθοῦ λόγου· ἡμεῖς ὅμως αἰσχυνόμεθα τὴν δημοσίευσιν τῶν ἁμαρτιῶν, διὰ νὰ μὴ γίνωμεν ὄνειδος καὶ ἐξουθένημα λαοῦ. Ἀλλὰ τότε διατί δὲν φοβούμεθα καὶ τὴν τῶν ἀγαθῶν πράξεων ἐπίδειξιν, ἥτις ὡς ἔγκλημα ἀνθρωπαρεσκείας ἀπομακρύνει τὴν ψυχήν μας ἀπὸ τὸν Θεόν; καὶ τί τούτου μεγαλύτερον; δὲν εἶναι οὗτος ὄλεθρος ψυχῆς; Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν εἰς μόνον τὸν Θεὸν ἀποκαλύπτομεν τὰ τῆς ψυχῆς παραπτώματα, μὴ διακηρύττωμεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἐκ τῆς πτώσεως ἀνάστασιν, διότι τότε καὶ ὁ μισθὸς ἡμῶν ἀπόλλυται, καὶ τοῦ θείου ἐντάλματος παραβάται γινόμεθα. Ὁ δὲ Ἅγιος Εὐδόκιμος δὲν ἐποίησεν οὕτως. Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν τῆς εὐαγγελικῆς ταύτης ἐντολῆς φύλαξ ἀκριβὴς ὁμολογουμένως δείκνυται πόσον μᾶλλον καὶ τῶν λοιπῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν θὰ ἦτο ἀκριβὴς τηρητὴς καὶ μάλιστα τῶν μεγαλυτέρων; Καὶ πόσον θὰ ἦτο κύριος τῶν ἄλλων ἠθικῶν παθῶν, ἐκ τούτου καὶ μόνον ἀποδεικνύεται, διότι τὸ νὰ νικήσῃ τὴν φιλοδοξίαν καὶ νὰ κρύπτῃ τὰς ἀρετὰς αὐτοῦ τῷ ὄντι εἶναι πρᾶγμα ὑπὲρ ἄνθρωπον. Ἡ φιλοδοξία ἔγκειται εἰς τὰς διανοίας τῶν ἀνθρώπων καὶ ὡς ἐκ τούτου δυσκολώτερον ἀποβάλλεται, διότι καὶ δι’ αὐτοὺς τοὺς πρὸ αὐτοῦ ἁγιάσαντας, ἀναγινώσκοντες τοὺς Βίους αὐτῶν, μανθάνομεν ὅτι ζῶντες μέν τινες ἐπεθύμουν νὰ κρύπτωνται καὶ νὰ φεύγουν τὸν ἀνθρώπινον ἔπαινον, θνήσκοντες ὅμως, δὲν ἀπηρέσκοντο εἰς τὸ νὰ καταστῇ γνωστὴ εἰς πάντας ἡ ἁγιότης αὐτῶν.

Τοιοῦτόν τι ἀναγινώσκομεν εἰς τοὺς Βίους Ἀλεξίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ καὶ Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, οἵτινες κατέλιπον δείγματα εἰς τοὺς συγγενεῖς αὐτῶν διὰ τὴν μετὰ θάνατον ἀναγνώρισιν· ὁ δὲ Ἅγιος Εὐδόκιμος, ὡς ἤδη βλέπομεν, καὶ ταύτην τὴν ἐπιθυμίαν ἐνίκησε. Πρᾶγμα τοῦτο δυσκολώτατον καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς εἰς ἄκρον ἀρετῆς ἀνελθόντας, διότι δὲν ἔμελεν εἰς αὐτὸν τὸ νὰ τιμηθῇ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ὡς Ἅγιος, ἀλλὰ τὸ νὰ εὐαρεστήσῃ τὸν Θεόν.