Αὐτὴ ἡ ἐναρμόνισις καὶ σύγκρασις ἑτερογενῶν στοιχείων εἰς μίαν συμφωνίαν εἶναι ἔργον τῆς φύσεως, μᾶλλον δὲ τοῦ Θεοῦ, ὅστις συνέστησεν ὅλον τὸν αἰσθητὸν κόσμον ἐξ ἀντιθέτων στοιχείων καὶ δι’ αὐτῶν συγκρατεῖ αὐτόν, πρὸς ἐπιτυχίαν τοῦ τελικοῦ σκοποῦ. Εἰς αὐτὸ δὲ καὶ αὐτὸς ἐκαινοτόμησε καὶ ἀναμίξας τὴν τέχνην τοῦ λόγου μὲ τὴν ἀλήθειαν τῶν Χριστιανικῶν δογμάτων, κατέστησε τὸ ὄνομά του εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους περίδοξον καὶ σπουδαῖον.
Ὁ Διονύσιος ἐφύλαξεν ὡς μυστικὸν εἰς τὴν σκέψιν του ὅ,τι σεμνὸν εἶχον νὰ ἐπιδείξουν, εἰς τὴν φιλοσοφίαν των, οἱ ἔξω τοῦ Χριστιανισμοῦ φιλόσοφοι, ὅσοι ἔζησαν πρὸ αὐτοῦ· εἰς τοὺς μεταγενεστέρους του πάλιν ἐγένετο διδάσκαλος καὶ ζῶσα μαρτυρία. Μεταξὺ ἄλλων θαυμαστῶν του, ὁ πλέον ἐνθουσιώδης ἀνεδείχθη ὁ Πρόκλος ὁ Λύκιος [15] ἀνὴρ σπουδαῖος μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων διὰ τὸ ὄνομά του ὡς φιλοσόφου. Αὐτὸς λοιπὸν ὁ Πρόκλος παρέλαβεν ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ μεγάλα ἔργα τοῦ Διονυσίου, καὶ χωρὶς νὰ προσθέσῃ ἢ νὰ ἀφαιρέσῃ ἢ νὰ μεταποιήσῃ τίποτε ἀπὸ τὰ ὀνόματα καὶ τὰς ἐννοίας, τὰ συμπαρέθεσεν αὐτούσια εἰς τὰ ἰδικά του ἔργα. Τοῦτο δὲ ὑπῆρξεν ἀξιόλογον ἔργον προνοίας, ἐπειδὴ ἐπρόκειτο νὰ λησμονηθῇ τελείως, ἐφ’ ὅσον οἱ ἰδικοί μας ἔχουν συνηθίσει νὰ μὴ προσέχουν καθόλου εἰς τὰ ἔργα τῶν ἡμετέρων Πατέρων, ἢ διότι φοβοῦνται τοὺς ἐλέγχους τῆς ἀσεβείας, ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι γεμᾶτα τὰ ἔργα τῆς γραμματολογίας μας, ἢ διότι ἀσχολοῦνται, καθ᾽ ὅλην τὴν ζωήν των, περὶ τὰ μάταια, χωρὶς νὰ θέλουν νὰ προσέξουν εἰς τοὺς λόγους τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι διὰ τίποτε ἄλλο δὲν φροντίζουν παρὰ νὰ μᾶς προτρέπουν εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν εὐσέβειαν. Καὶ τώρα ὁ Πρόκλος θαυμάζεται καὶ διὰ τὰ ἄλλα του προσόντα, ἀλλὰ καὶ διότι ἐχρησιμοποίησε τὸν Διονύσιον εἰς τὰ συγγράμματά του, διότι δὲν εἶναι ἐξ ἄλλης αἰτίας τόσον σεμνὸν τὸ ὄνομα τοῦ ἐν λόγῳ φιλοσόφου, ὅσον ἐκ τῆς κοινωνίας πρὸς τὸ ὄνομα τοῦ Διονυσίου.
Εἰς τοὺς Χριστιανοὺς τὸ ὄνομα τοῦ Διονυσίου εἶναι ὄρος Θεολογίας, καὶ κλῖμαξ, ποὺ φέρει πρὸς τὸν Θεόν αἱ δὲ φωναί του, ἡ διδασκαλία του, εἶναι σημαντικαί, διότι καθαίρουν τὴν διάνοιαν καὶ ἀναβιβάζουν τὸν νοῦν ἀπὸ τὴν κατ’ αἴσθησιν πραγματικότητα εἰς τὰ ὑψηλά. Ἐὰν δὲ κανεὶς ἤθελεν ἀναζητήσει ἀκρίβειαν δογμάτων καὶ τῆς ὀρθῆς πίστεως σύντομον καὶ πληρεστάτην παράδοσιν, ὅπως ἐπίσης καὶ λύσεις ἀποριῶν καὶ ἑρμηνείας ἱερῶν συμβόλων, δὲν δύναται ἀπ’ οὐδενὸς ἄλλου νὰ τὰ λάβῃ, παρὰ ἐκ τοῦ Διονυσίου.