Ἀπὸ ὅλα πλέον ὠφέλιμον διὰ νὰ πείθῃς ἄνθρωπον νὰ μένῃ σταθερὸς καὶ νὰ σωφρονῇ, εἶναι νὰ λάβῃ ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος πεῖραν τῶν συμφορῶν· ὅπως ἀκριβῶς, ἀντιθέτως, μεγάλη ἀφορμὴ πρὸς ὑπερήφανον ἀναίδειαν εἶναι τὸ νὰ μὴ δοκιμάσῃ ποτὲ ὁ ἄνθρωπος τοιαύτας θλίψεις. Τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν δύναται κανεὶς νὰ τὴν μάθῃ καλῶς καὶ ἐκ τῆς ἀρχαίας τραγῳδίας, τῆς ὁποίας δίδαγμα ἦτο «σκληρόκαρδος λαὸς ὁ μὴ δοκιμάσας τὰ κακά» [12]. Αὐτὸ τὸ πρᾶγμα συνέβαινε καὶ εἰς τὸν Ἰσραήλ, ὅταν ἔδρα ἢ μᾶλλον ὅταν ἔπασχεν· ὅταν δηλαδὴ ἐλύγιζεν ἀπὸ τὰς συμφοράς, τότε ἀναζητοῦσε τὸν Θεόν, ὅπως μᾶς ὑπενθυμίζουν καὶ αἱ σχετικαὶ φράσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως παραδείγματος χάριν «ὅταν ἀπέκτεινεν αὐτούς, ἐξεζήτουν Αὐτόν» (Ψαλμ. οζ’ 34), καὶ «ὁ λαὸς οὐκ ἀπεστράφη, ἕως ἐπλήγη» (Ἠσ. θ’ 13). Ὁσάκις δὲ ἐπετύγχανε ποιάν τινα εὐτυχίαν, διερρήγνυε τὴν κοιλίαν του ἀπὸ τὴν μέθην, καὶ παρέπαιε καὶ ἐσηκώνετο διὰ νὰ παίζῃ, καί, ἐν γένει, προέβαινεν εἰς ὅλας τὰς ἐκδηλώσεις καὶ ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι εἶναι γεννήματα καὶ ἀποτελέσματα τῆς μέθης. Καὶ διὰ νὰ τελειώνω· ἐκεῖνο ποὺ ξεπερνᾷ κάθε παραφροσύνην ἦτο, ὅτι ὁσάκις εὐημέρουν, ἀπένεμον τὴν προσκύνησίν των εἰς κάποιον κωφὸν καὶ ἀναίσθητυν Βεελφεγὼρ καὶ εἰς ἄλλα δαιμόνια, ἀντὶ νὰ λατρεύουν τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Ὥστε λοιπὸν τὸ νὰ ἀπολαμβάνῃ κανεὶς μιᾶς ὑλικῆς εὐτυχίας εἶναι ἡ ἐχθρικωτέρα προϋπόθεσις διὰ τὴν εὐσέβειαν.
Δι’ αὐτὸ λοιπὸν καὶ εἰς τὴν πόλιν Παρισίας [13] ὑπῆρχον πολλὰ ἐμπόδια διὰ τὸ κήρυγμα. Ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν ἐμποδίων καὶ ὁ κόπος τοῦ διδασκάλου διὰ τὸ κήρυγμα ὑπῆρξε μέγας, διότι ἐτέλει εἰς διαρκῆ κατάστασιν πολέμου ἐναντίον τῆς ἀπιστίας τῶν ἀνθρώπων, ἐναντίον τῆς ἐμφύτου εἰς τοὺς κατοίκους ἐκείνους κακίας, ἐναντίον τῶν ἐκ δαιμόνων ἐπιβουλῶν, ἐναντίον τῶν ἀφανῶν συμμάχων τῆς ἀσεβείας, ἐναντίον τῶν ἀγρύπνων στρατηγῶν, καί, ἐν γένει, ἐναντίον πάσης τυραννικῆς δυνάμεως τοῦ ἐχθροῦ, τοῦ διαβόλου. Ὁ ἐχθρός, ὅπως ἀνέφερα καὶ ἀνωτέρω, ἀντηγωνίζετο σθεναρῶς κατὰ τοῦ Διονυσίου, διὰ νὰ ἐνισχύσῃ τὰ ὀχυρά του, καὶ διεκδικοῦσε, μετὰ πολλοῦ ενδιαφέροντος, τὴν ἐξουσίαν τῆς πόλεως, πολεμῶν ποικιλοτρόπως καὶ ἀπὸ παντοῦ τὸν Ἅγιον, τοσοῦτον μᾶλλον καθ’ ὅσον εἶναι ἀρκετὰ ἐπινοητικὸς διὰ νὰ ἐξευρίσκῃ μεθόδους κατὰ τῆς ἀληθείας. Οὗτος δέ, ὁ Ἅγιος Διονύσιος, ἀνθίστατο μετὰ λαμπρᾶς γενναιότητος ὑπομένων καρτερικῶς ὅλας τὰς ἐπιθέσεις. Τοῦτο δὲ τὸ ἔκαμεν ἐπ’ ἀρκετὸν χρόνον.