Φέρε τώρα εἰς τὸν νοῦν σου καὶ τὸ λαμπρὸν ἐκεῖνο ἀπαύγασμα τῆς θεοειδοῦς διανοίας του (ἐκφαντορίαν) «Περὶ τῶν Θείων Ὀνομάτων»· ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔργον θὰ διδαχθῇς ποῖα λέγονται ὡς προσδιοριστικὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ποία ἡ δύναμις ἐκείνων τῶν ὀνομάτων. Πῶς δὲ πρέπει νὰ ἐννοῶμεν αὐτὰ καὶ πῶς νὰ τὰ λέγωμεν. Καὶ ὅτι τὰ νοήματα αὐτὰ ἢ αἱ λέξεις δὲν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ τὰ ἐκφραστικὰ μέσα, διὰ τῶν ὁποίων φανερώνεται εἰς ἡμᾶς τὸ ὑπεράνω πάσης ὀνοματιστικῆς καὶ νοητικῆς δυνατότητος μυστήριον τῆς Ὑπερουσίου Τριάδος.

Μελέτησε καὶ τὸ περὶ τῆς «Οὐρανίου Ἱεραρχίας» σύνταγμα, ὅπου θὰ ἰδῇς νὰ γίνεται πολὺς λόγος περὶ τῆς θείας ἐλλάμψεως. Ἐκεῖ θὰ διαπιστώσῃς πῶς αὕτη μὲν κατὰ τὴν οὐσίαν εἶναι ἁπλῆ, ἀλλὰ καὶ πῶς ποικιλοτρόπως κατέρχεται εἰς τὰ προνοούμενα, χωρὶς ἡ ἁπλότης νὰ καταστρέφεται καὶ νὰ μεταβάλλεται εἰς πολλότητα, ἀλλὰ καὶ πῶς ἐπιτυγχάνει νὰ φέρῃ εἰς ἑνότητα ἓνα ἕκαστον τῶν προνοουμένων. Ἐκεῖ θὰ γνωρίσῃς ἱκανοποιητικῶς τὰ ἀναφερόμενα εἰς τὰς οὐρανίους παρατάξεις, καὶ τὴν πρώτην αὐτῶν τάξιν καὶ τὴν μέσην καὶ τὴν τελευταίαν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀποσαφηνίζεται τὸ ὄνομα ἑνὸς ἑκάστου Ἀγγελικοῦ Τάγματος, καὶ πῶς ἐνεργεῖ πρὸς τούτοις τί σημαίνει ὁ ὅρος Ἱεραρχία, καὶ ποία ἡ ἐξ αὐτῆς ὠφέλεια, ἥτις συνίσταται εἰς τὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ ἕνωσιν καὶ κατὰ τὸ δυνατὸν ὁμοίωσιν. Ἀφοῦ δὲ διεξέλθῃς ὅλα αὐτὰ τὰ περισπούδαστα ἔργα, θὰ γνωρίσῃς σαφῶς, πόσον μέγας εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς σοφίας τοῦ Διονυσίου, πόση ἡ θέωσις, ἀλλὰ καὶ πόση ἡ ὑπερβαίνουσα ἡμᾶς ἐπιστήμη του. Ἐὰν δὲ ἀπὸ ἐκεῖ μεταβῇς, διὰ τῆς μελέτης, προθύμως καὶ ἐξετάσῃς ὅσα ἔχει γράψει καὶ περὶ τῆς «Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας», τότε θὰ πληροφορηθῇς καὶ τὴν ἑρμηνείαν τῆς δυνάμεως ἑκάστου τῶν Μυστηρίων, καὶ τὴν θεωρίαν αὐτῶν, ἡ ὁποία δὲν ἵσταται εἰς τὴν περιοχὴν τῶν ὁρωμένων μόνον, ἀλλ’ εἰσάγει διὰ τῶν ἐξωτερικῶν συμβόλων εἰς τὴν βαθυτέραν ἔννοιαν, ἡ ὁποία παραμένει εἰς τοὺς πολλοὺς ἀπλησίαστος. Καὶ τότε πῶς δὲν θὰ ὁμολογήσῃς, ὅτι τὰ Συγγράμματα αὐτὰ εἶναι ἀπόδειξις σαφὴς τῆς ὑπεράνω πάσης ἐπιστήμης εὑρισκομένης ἐπιστήμης τοῦ Διονυσίου καὶ τῆς ὑψηλῆς αὐτοῦ ἀναβάσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς δι’ αὐτῶν ἐπιδειχθείσης προνοίας τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς, δηλαδὴ τῆς ἄκρας Αὐτοῦ φιλανθρωπίας;