Αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσὰ φληναφήματα λέγοντες, δὲν τοὺς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς γινώσκων τοῦ Ἁγίου τὴν ἐνάρετον πολιτείαν καὶ καθαρότητα, ἀλλὰ ὅσον παρήρχετο ὁ καιρὸς αὐτοὶ οἱ ἄδικοι ἐξηγριοῦντο καὶ ἐμίσουν τὸν δίκαιον, καὶ πολλοὶ Ἀρχιερεῖς ἡνώθησαν μὲ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν ἐνεκάλουν συχνάκις οἱ ἄγνωστοι· ὅθεν ὁ βασιλεύς, ἵνα τοὺς εἰρηνεύσῃ, διεμήνυσεν εἰς τὸν Ἅγιον νὰ δώσῃ ἐν εἰρήνῃ τὴν παραίτησίν του, οὗτος δὲ ἔγραψε πρὸς αὐτὸν ἐπιστολὴν οὕτω λέγουσαν:
«Ἐγώ, βασιλεῦ κράτιστε, δὲν ἔλαβον τὴν προστασίαν καὶ φροντίδα τῆς Ἐκκλησίας ἵνα σιωπῶ και παραβλέπω τὰ τῶν ἀνθρώπων σφάλματα, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἐλέγχω, διὰ νὰ διορθώνωνται, διότι φοβερὰ κατάκρισις ἀναμένει τοὺς προεστῶτας, οἵτινες δὲν ἐλέγχουν τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ αὐτοί, ἀντὶ νὰ μὲ εὐχαριστῶσι, μὲ ἐμίσησαν καὶ πονηρὰ ἀντὶ ἀγαθῶν μοι ἀνταπέδωσαν. Ἐπειδὴ λοιπὸν μισοῦσι τὴν ἰατρείαν καὶ μὲ διώκουσιν ἀδίκως, παραιτοῦμαι κἀγὼ τοῦ θρόνου, λέγων· «Κλήρῳ ἀνυποτάκτῳ καὶ λαῷ ἀπειθεῖ ἀποτάσσομαι καὶ τῷ Θεῷ ὑποτάσσομαι καὶ δέομαι αὐτοῦ νὰ κυβερνήσῃ ὑμᾶς πρὸς τὸ συμφέρον, καθὼς γινώσκει, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων» [6].
Ταῦτα γράψας ἀνεχώρησε παρευθὺς καὶ πορευθεὶς εἰς τὸ Μοναστήριόν του, ἔμεινεν ἐκεῖ καὶ διῆγεν ἐναρετώτερα παρὰ πρότερον, διῆλθε δὲ ἄλλα δέκα ἔτη ἐκεῖ μετὰ τὴν παραίτησιν, ἐναρέτως πολιτευόμενος καὶ προλέγων ὡς προφήτης τὰ μέλλοντα καὶ πολλάκις διεμήνυσεν εἰς τὸν βασιλέα προρρήσεις τινάς, αἱ ὁποῖαι καθὼς ἔγραψεν ἐτελειώθησαν, καθὼς εἰς τὰς ἐπιστολὰς αὐτοῦ φαίνεται, τὰς ὁποίας ἐδῶ διὰ συντομίαν δὲν γράφομεν, ὅστις δὲ θέλει, ἂς τὰς ἀναγνώσῃ, νὰ καταλάβῃ πόσης χάριτος ἔγινεν ἄξιος ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ θεόπνευστος καὶ πόσων θεωριῶν καὶ ἀποκαλύψεων ἐγένετο μέτοχος.
Μετὰ τὴν τούτου παραίτησιν ἐχειροτονήθη Πατριάρχης ἐνάρετός τις καὶ ἀξιοθαύμαστος ἄνθρωπος, Ἰωάννης ὀνομαζόμενος [7]· πλὴν ἀπὸ τὴν πολλήν του πρᾳότητα καὶ ἁπλότητα δὲν ἐπαίδευε τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους, οἵτινες ἔβλαπτον τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ οἱ θεόργιστοι· μείνας δὲ ἐκεῖ ἐννέα ἔτη, ἐβαρύνθη τὰς συγχύσεις καὶ δοὺς τὴν παραίτησιν αὐτοῦ ἀνεχώρησε καὶ οὕτω πάλιν ἔμεινεν ἡ Ἐκκλησία χηρεύουσα. Ὁ δὲ πιστότατος βασιλεὺς εἶχε πόθον νὰ εὕρῃ ἄξιον ἄνθρωπον, νὰ τὸν χειροτονήσῃ ποιμένα τῆς πόλεως.