Ἐκεῖθεν, βλέπων ὅτι οἱ ἀδελφοὶ ἐκεῖνοι δὲν εἶχον τὴν πρέπουσαν σπουδὴν εἰς τὴν μοναδικὴν ἀκρίβειαν, διὰ τὴν φροντίδα καὶ προσπάθειαν τὴν ὁποίαν εἶχον εἰς τὰ ὑλικὰ καὶ πρόσκαιρα, λαβὼν συγχώρησιν ἀνεχώρησεν, ἀφ’ οὗ ἔβγαλε τὸ γένειον καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθωνος, καὶ προσκυνήσας ὅλα τὰ ἅγια Μοναστήρια καὶ τὰ λοιπὰ ἀσκητήρια καὶ ἡσυχαστήρια, ἐλάμβανε πολλὴν ὠφέλειαν, διότι καθὼς ἡ φίλεργος μέλισσα περιέρχεται τὰ λειβάδια καὶ συνάγει τὸ γλυκὺ μέλι ἀπὸ διάφορα ἄνθη καὶ βότανα, οὕτω καὶ ὁ Ἅγιος ἐλάμβανεν ἀπὸ τοὺς ἐναρέτους παραδείγματα ψυχικῆς ὠφελείας καὶ τὰ ἐθησαύριζεν εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπιμελέστατα, καὶ τόσον ἠγάπησε τὴν σωματικὴν ταλαιπωρίαν καὶ κακοπάθειαν, ὥστε δὲν ἐφόρει ὑποδήματα, ἀλλὰ περιεπάτει ἀνυπόδητος. Οὔτε δύο ράσα δὲν ἀπέκτησεν, ἀλλὰ μονοχίτων διῆγε τὰς ἡμέρας καὶ νύκτας ὁ τρισμακάριος· μάλιστα καὶ απὸ μέσα κατὰ σάρκα ἐφόρει τρίχινα, διὰ νὰ βασανίζηται περισσότερον. Τὴν δὲ κοιλίαν καὶ τὸν λαιμὸν τοσοῦτον ἐπαίδευεν, ὥστε μόνον ἄρτον καὶ ὕδωρ ἐλάμβανε, καὶ αὐτὰ μὲ πολλὴν ἐγκράτειαν, καὶ δὲν ἐχόρτασε πώποτε, καὶ οὕτω διῆλθεν ὅλην του τὴν ζωὴν ὡς Ἄγγελος. Δὲν ἔνιψε ποτὲ τὴν κεφαλὴν ἢ τοὺς πόδας του, μήτε ποτὲ ἵππευσεν, οὔτε κἂν ὕστερον ὅταν ἀρχιεράτευσεν, ἐκοιμᾶτο δὲ χαμαὶ μὲ πολλὴν κακοπάθειαν.
Ἀφ’ οὗ λοιπὸν προσεκύνησεν ὅλα τὰ τοῦ Ἄθωνος Μοναστήρια, ἐπῆγεν εἰς τοῦ Ἐσφιγμένου καὶ ἐκοινοβίασε, τόσους δὲ κόπους καὶ ἀγῶνας ἐτέλεσεν, ὥστε εἶναι ἀδύνατον καταλεπτῶς νὰ τοὺς γράψωμεν· μόνον ἀπὸ τὰ πολλὰ νὰ γράψωμεν ὀλίγα, διὰ νὰ καταλάβητε κατὰ τὴν παροιμίαν ἀπὸ τοῦ κρασπέδου τὸ ἱμάτιον, ὅπως διηγεῖτο ταῦτα εὐλαβής τις Ἱερομόναχος, ὅστις ἐπῆγεν ἀπὸ τὴν Μονὴν τοῦ Στουδίου εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος χάριν προσκυνήσεως καὶ ἐπῆγε καὶ εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἐσφιγμένου, εἰς τὴν ὁποίαν ἔμαθεν ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς τὰς θαυμασίας ἀρετὰς τοῦ Ὁσίου, ὅτι διῆλθεν ἐκεῖ δύο ἔτη ὑπηρέτης τῆς τραπέζης καὶ ὑπηρέτει τοὺς ἀδελφοὺς μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν καὶ δὲν εἶχε κελλίον ἢ κλίνην χωριστὴν ἢ κἂν ψαθίον, οὔτε κατὰ τὸ ἔαρ, οὔτε τὸν χειμῶνα, ὅτε ἐνσκήπτει τὸ ψῦχος, διότι εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ἔπιπτον πολλὰ χιόνια καὶ τὸ ψῦχος ἦτο ἄμετρον, ἀλλὰ ἐκοιμᾶτο κατὰ γῆς ὀλίγον διάστημα, ἔπειτα ἠγείρετο καὶ ἐθυμίαζε προσευχόμενος καὶ ἠγρύπνει ὅλην τὴν ἐπίλοιπον νύκτα στιχολογῶν τὸ ψαλτήριον καὶ λέγων· «Προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸς ὄρθρον τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου» (Ψαλμ. ριη’ 148), καὶ ἄλλα παρόμοια.