Ὁμολογοῦμεν ὅτι ὁ Υἱὸς ἔγινεν ἄνθρωπος, καθὼς προεκήρυξαν οἱ Προφῆται, τὸν ὁποῖον οἱ πατέρες σας ἐσταύρωσαν, διότι δὲν ἠννόησαν οἱ ἀνόητοι τὸ τῆς οἰκονομίας Μυστήριον, ἀλλ’ αὐτὸς πάλιν ἀνέστη τριήμερος καὶ ἀναληφθεὶς εἰς τοὺς οὐρανοὺς δοξάζεται σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι. Ταῦτα τὰ ἱερὰ λόγια μὴ ὑποφέρων ὁ μιαρὸς Ἑβραῖος ἐκίνησεν ὅσον ἠδύνατο πόλεμον καὶ ὅσους Χριστιανοὺς εὗρεν ἔξω τῆς πόλεως, ἄλλους μὲν ἀγρίως ἐφόνευσεν, ἄλλους δὲ ᾐχμαλώτισεν.

Ἡ Νεγρὰ ὅμως ἦτο πόλις ὀχυρὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι αὐτῆς ἐπολέμουν ἀνδρείως. Ὅθεν μὴ δυνάμενος ὁ Ἑβραῖος νὰ νικήσῃ μὲ πόλεμον, ἔβαλεν εἰς τὸν νοῦν του νὰ τὴν κατακτήσῃ μὲ πανουργίαν ὁ δόλιος, καὶ ὀμνύει εἰς τὸν ἀληθῆ Θεὸν τῶν Πατέρων του, ὅστις ἔδωκε τὸν Νόμον, ὅτι δὲν θὰ ποιήσῃ εἰς αὐτοὺς οὐδὲν κακόν, μόνον νὰ τὸν ἀφήσωσι νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς αὐτῆς διὰ νὰ τὴν ἴδῃ ὡς ἐξουσιαστὴς καὶ ἔπειτα θὰ στρέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω· οἱ δὲ Χριστιανοί, πιστεύσαντες εἰς τὸν ὅρκον τοῦ Δουνουάν, εἶπον τοιαῦτα πρὸς Κύριον· «Δέσποτα Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ὅστις εἶσαι κατὰ τῶν ἐπιόρκων ταχὺς ἐκδικητής, ἐὰν ψευσθῶσιν οἱ πολέμιοι εἰς ταῦτα, ἅπερ ὤμοσαν, ἡ Χάρις σου ἂς ποιήσῃ εἰς αὐτοὺς ἐκδίκησιν, διότι ἡμεῖς εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ζημιωθῶμεν ὅλην τὴν περιουσίαν μας καὶ αὐτὴν τὴν ζωὴν μᾶλλον ἤ νὰ ἀρνηθῶμεν τὸ Πανάγιόν σου ὄνομα». Ταῦτα εἰπόντες ἠνέῳξαν τὰς θύρας τῆς πόλεως καὶ εἰσῆλθεν ὁ πονηρὸς βασιλεὺς ὡς λύκος εἰς τὸ ποίμνιον, ὅστις βλέπων τὴν θέσιν, τὸ σχῆμα καὶ τὸ πολυάνθρωπον τῆς πόλεως, ἐπῄνεσεν αὐτὴν καὶ τοὺς ἄρχοντας· ἔπειτα ἐξῆλθε μὲ ἱλαρὸν πρόσωπον εὐχαριστῶν ὅτι ὑπήκουσαν εἰς αὐτόν, ἔσωθεν δὲ εἰς τὴν καρδίαν ἐμελέτα κακὰ ὁ ψεύστης καὶ δόλιος.

Τῇ ἐπαύριον προσεκάλεσεν, ὁ μιαρὸς τοὺς ἄρχοντας ὅλους καὶ τοὺς πλουσίους τῆς πόλεως νὰ ἐξέλθωσι καὶ αὐτοὶ καὶ νὰ θεωρήσωσι τὸ στράτευμα, ὅπερ ἦτο ἔξω τῆς πόλεως. Ὅθεν ἐξῆλθον οἱ τὰ πρῶτα φέροντες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ ἡγεμὼν τῆς χώρας Ἀρέθας, ὅστις ἦτο τότε ἀνὴρ, λευκογένειος, ἐνάρετος καὶ πολὺ συνετὸς. Ὁ δὲ Ἑβραῖος, καταφρονήσας τοὺς ὅρκους, διέταξε καὶ τοὺς ἐφυλάκισαν ὅλους, γυμνώσας αὐτοὺς ἀπὸ ὅλα των τὰ ὑπάρχοντα. Ἔπειτα ἠρώτησε ποῦ εἶναι ὁ Παῦλος, ὁ τούτων Ἐπίσκοπος· καὶ ἀκούσας ὅτι πρὸ δύο ἐτῶν ἀπέθανεν, ὑπάγει εἰς τὸν τάφον του καὶ ἐξάγει τὸ ἅγιον του λείψανον, καύσας δὲ αὐτὸ ἐσκόρπισεν εἰς τὸν ἀέρα τὴν στάκτην ὁ ἀλιτήριος.