Ἄρχων τις μέγας ἐκ πόλεως Ἀχιλλείας, ἥτις εἶναι πλησίον τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης, συγκλητικὸς τὴν ἀξίαν, Ὡρίων ὀνομαζόμενος, εἶχεν ἔσωθέν του οὐχὶ ἕνα δαίμονα, ἀλλὰ πολλούς, οἵτινες ἔθλιβον αὐτὸν καὶ χαλεπῶς ἐβασάνιζον. Οἱ συγγενεῖς του λοιπὸν βλέποντες, ὅτι δὲν ὑπῆρχεν οὐδεμία θεραπεία δι’ αὐτόν, τὸν ἔφεραν δεδεμένον εἰς τὸν Ἅγιον ὅπως τὸν θεραπεύσῃ. Οἱ δὲ δαίμονες, ἰδόντες αὐτόν, ἐξηγρίωσαν περισσότερον τὸν Ὡρίωνα τόσον, ὥστε ἔσπασε τὰ δεσμὰ καὶ διαφυγὼν ἀπὸ τὰς χεῖρας ἐκείνων, οἵτινες ἐκράτουν αὐτόν, ἐρρίφθη κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ τὸν ὕψωσεν ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ. Οἱ δὲ περιεστῶτες ἐταράχθησαν, φοβούμενοι μήπως ρίψῃ τὸν Ὅσιον κατὰ γῆς καὶ τὸν συντρίψῃ, διότι ἦτο ἐξηντλημένος ἀπὸ τὴν πολλὴν ἐγκράτειαν καὶ τοὺς λοιποὺς πόνους τῆς ἀσκήσεως. Ὁ Ἅγιος ὅμως ἐμειδίασε καὶ εἷπεν εἰς αὐτούς· «Μὴ φοβεῖσθε, ἄφετε τὸν ἀντίπαλον νὰ πολεμῇ κατ᾽ ἐμοῦ». Οὕτως εἶπε καὶ ἁρπάσας τὸν Ὡρίωνα ἀπὸ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς τὸν ἔσεισεν ὀλίγον καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὴν γῆν ὡς νήπιον, ἔπειτα σφραγίσας αὐτὸν καὶ εὐξάμενος ἐδίωξε τοὺς πονηροὺς δαίμονας καὶ ἤγειρε τὸν ἀσθενῆ σωφρονισθέντα καὶ ἀποδίδοντα πρὸς τὸν Θεὸν τὰ εὐχαριστήρια.

Ἀπελθὼν λοιπὸν ὁ θεραπευθεὶς εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ἐπέστρεψεν ἐντὸς ἑνὸς ἔτους πρὸς τὸν Ἅγιον μετὰ τῆς γυναικὸς καὶ τῶν τέκνων αὐτοῦ φέροντες εἰς αὐτὸν ἀρκετὰ ἀργύρια πρὸς εὐχαριστίαν τῆς θεραπείας του. Ὁ δὲ Ὅσιος ηὐχαρίστησε μὲν τὴν ἀγαθὴν γνώμην καὶ προαίρεσιν αὐτοῦ, πλὴν δὲν ἐδέχθη οὐδαμῶς τὰ ἀργύρια, ἀλλὰ τοῦ εἶπε νὰ τὰ διαμοιράσῃ εἰς πένητας. Τοῦτο δὲ εἶπεν ὁ Ὅσιος διὰ νὰ ὠφελήσῃ διττῶς τοὺς περιεστῶτας, ἤτοι ἀφ’ ἑνὸς μὲν διὰ νὰ παρακινήσῃ αὐτοὺς εἰς εὐποιΐαν καὶ ἔλεος πρὸς τοὺς πτωχούς, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διὰ νὰ στηρίξῃ αὐτοὺς μὲ τὸ λαμπρὸν τοῦτο παράδειγμα καὶ νὰ γνωρίσωσιν, ὅτι ὅστις πλουτίσῃ εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἀποκτήσῃ εἰς τὴν καρδίαν του, οὔτε χρήματα χρειάζεται οὔτε ἄλλο τι γήϊνον. Εὐλαβηθεὶς λοιπὸν ὁ Ὡρίων τὴν ἀρετὴν τοῦ Ὁσίου ἀνεχώρησε, λαβὼν τὴν εὐλογίαν παρ’ αὐτοῦ καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν οἰκίαν του.

Λατόμος τις, Ζανανὸς ὀνομαζόμενος, ἔκοπτε λίθους ἐκεῖ πλησίον εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου, ὅτε αἴφνης ἔμεινε παράλυτος. Τοῦτον ἤγειραν οἱ σύντροφοί του καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὸ Μοναστήριον. Ὁ δὲ Ὅσιος, εὐθὺς ὡς ἔθεσε τὰς χεῖρας ἐπ’ αὐτὸν καὶ ἐποίησε προσευχήν, εὐθὺς ἰάτρευσεν αὐτὸν καὶ ἀπῆλθε πάλιν εἰς τὸ ἐργόχειρον.