Ὁ δὲ Ὅσιος ἰδὼν αὐτὴν ἐξαίφνης δυσηρεστήθη, διότι οὐδόλως ἤθελε νὰ ἴδῃ γυναῖκα. Ἐπειδὴ δὲ τὴν ἐδίωκε νὰ φύγῃ, ὠδύρετο ἡ γυνὴ περισσότερον λέγουσα· «Ποίησον ἔλεος εἰς ἐμὲ τὴν ταλαίπωρον καὶ μὴ βδελυχθῇς, ἀλλὰ ἐνθυμούμενος ὅτι ἐκ γυναικὸς ἐσαρκώθη ὁ Κύριος, βοήθησόν μοι, νὰ ἀποκτήσω κληρονομίαν, διὰ νὰ μή με ἀτιμάζῃ ὁ ἀνήρ μου». Ὁ δὲ ταῦτα ἀκούσας τὴν ἐλυπήθη, καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ ὁ Κύριος νὰ δώσῃ τὸ ζήτημα τῆς καρδίας σου». Αὕτη λοιπὸν ἀπῆλθεν εἰς τὸν ἄνδρα της χαίρουσα. Ὁ δὲ Ὅσιος ἐποίησε πρὸς Κύριον δέησιν ὑπὲρ αὐτῆς καὶ ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν συνέλαβεν ἐν γαστρὶ καὶ ἀφοῦ ἐγέννησε καὶ ἐγένετο τὸ παιδίον ἑνὸς ἔτους, τὸ ἔφερεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ πολλὰς εὐχαριστίας τοῦ ἐποίησεν. Ὁ δέ, εὐλογήσας αὐτό, ἐποίησεν εὐχὴν νὰ τὸ περισκέπῃ ὁ Θεὸς καὶ νὰ τὸ φωτίσῃ νὰ γίνῃ ἐνάρετος ἄνθρωπος. Ἦτο δὲ ὁ Ὅσιος ἐτῶν τριάκοντα τριῶν, ὅταν ἐποίησε τὸ πρῶτον αὐτὸ θαυματούργημα.

Ἑτέρα δέ τις γυνὴ ἐπάρχου τινὸς Ἐλπιδίου ὀνόματι, συγκλητικὴ τὴν ἀξίαν, Ἀρισταινέτη καλουμένη, εὐλαβὴς και φοβουμένη τὸν Θεόν, ἀπῆλθε μὲ τὸν ἄνδρα της καὶ τρεῖς παῖδας ποὺ εἶχε, νὰ ἴδωσι τὸν Μέγαν Ἀντώνιον. Ἀφοῦ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Γάζαν, ἠσθένησαν βαρέως τὰ τέκνα της, τόσον ὥστε ὁ ἰατρὸς δὲν ἠδύνατο νὰ τὰ θεραπεύσῃ. Ἔχουσα λοιπὸν ἡ εὐσεβὴς γυνὴ δι’ αὐτὸ μεγάλην θλῖψιν καὶ ἀκούσασα τὴν φήμην τοῦ Ἱλαρίωνος, ἀπῆλθεν οὐχὶ ὡς εὐγενὴς καὶ πλουσία μετὰ φαντασίας πολλῆς κατὰ τὴν ἀξίαν της, ἀλλὰ ταπεινὰ μετὰ δύο γυναικῶν καὶ πίπτουσα εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ τὸν ὥρκιζεν εἰς τὸν Θεόν, χέουσα τὰ δάκρυα ὡς ποταμὸν καὶ δεομένη τούτου, νὰ κοπιάσῃ νὰ ἔλθῃ ἕως τῆς Γάζης, τὸ μὲν ἵνα ἐπισκεφθῇ τὰ τέκνα της, τὸ δὲ διὰ νὰ λυτρώσῃ τοὺς κατοικοῦντας ἐκεῖ Ἕλληνας ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρίαν. Τοῦτο μάλιστα τὸν ἐβίασε καὶ ἔστερξε νὰ ὑπάγῃ, ἐνῷ ποτὲ δὲν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ κελλίον του. Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ ἥλιος ἐβασίλευσεν, ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ ἔβαλε τὰς χεῖράς του εἰς τοὺς ἀσθενεῖς, ἐπικαλούμενος τὸ παντοδύναμον τοῦ Δεσπότου Ὄνομα, τὸ φοβερὸν εἰς τὰς νόσους καὶ τοὺς δαίμονας, καὶ παρευθύς, ὤ τοῦ θαύματος! ἵδρωσαν τόσον οἱ ἀσθενεῖς, ὡς νὰ τοὺς εἶχον βρέξει εἰς τὴν θάλασσαν, ἔπειτα ἠγέρθησαν ὑγιεῖς καὶ ἔφαγον. Εὐχαριστήσαντες λοιπὸν οἱ γονεῖς τὸν Ὅσιον, καθὼς ἔπρεπεν, ἐδόξαζον τὸν Θεόν.

Ἡ φήμη τῆς θαυματουργίας ταύτης διεδόθη εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ τὰ περίχωρα και προσελθόντες ἀπὸ διαφόρους τόπους οἱ ἀσθενεῖς ἐλάμβανον τὴν ποθουμένην ὑγείαν ἀφθόνως καὶ χωρὶς πληρωμήν.