Ὁ δὲ βασιλεὺς Κωνστάντιος ἀπῆλθεν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν νὰ πολεμήσῃ κατὰ τῶν Περσῶν, ἐκεῖ ὅμως εὑρισκόμενος ἔφεραν εἰς αὐτὸν γράμματα, ὅτι ὁ Ἰουλιανός, τὸν ὁποῖον αὐτὸς εἶχε χειροτονήσει Καίσαρα εἰς τὴν Γαλλίαν, ἔβαλε βασιλικὸν διάδημα καὶ αὐθαιρέτως καὶ τυραννικῶς ἀνηγορεύθη βασιλεύς. Ταῦτα μαθὼν ὁ Κωνστάντιος ἐταράχθη, φοβούμενος μήπως ὁ Ἰουλιανός, ὅταν ἑδραιωθῇ, ἐπέλθη καὶ κατὰ τοῦ Βυζαντίου· ὅθεν εὐθὺς ἐκίνησε νὰ ὑπάγῃ αὐτὸς ἐκεῖ τὸ ταχύτερον. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὴν Κιλικίαν ἠσθένησε, καὶ προσκαλεσάμενος Εὐζώϊον τὸν Ἀντιοχείας Ἐπίσκοπον καὶ βαπτισθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ, ἐτελεύτησεν ὢν ἐτῶν τεσσαράκοντα. Ὁ δὲ στρατὸς βαλὼν τὸ λείψανον αὐτοῦ εἰς λάρνακαι, δι’ ἁμάξης τὸ μετέφερον εἰς τὸ Βυζάντιον, ἀκολουθούντων τῶν ἀρχόντων μετὰ δακρύων.

Ὅταν ἔφεραν τὸ λείψανον τοῦ Κωνσταντίου εἰς τὸ Βυζάντιον, εὑρέθη ἐκεῖ κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην καὶ ὁ Ἰουλιανός, ὅστις, ὡς ἔμαθε τὸν θάνατον τοῦ Κωνσταντίου, ἔδραμε χαίρων νὰ λάβῃ τὴν ἐξουσίαν. Ἠκολούθει λοιπὸν καὶ αὐτὸς εἰς τὸ λείψανον, ὅταν ἐπῆγαν νὰ τὸ ἐνταφιάσωσι, καὶ δὲν ἐφόρει εἰς τὴν κεφαλήν του διάδημα, μόνον ἀφοῦ τὸν ἔθαψαν τὸ ἔβαλε καὶ ἔγινε βασιλεὺς ἐν ἔτει τξα’ (361). Τότε ἔστειλεν εὐθὺς ἐπιστολὰς εἰς ὅλην τὴν ἐπικράτειαν αὐτοῦ, προστάζων νὰ ἀνοικοδομήσωσι τοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων, τοὺς ὁποίους εἶχε κατεδαφίσει ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, τὰς δὲ Ἐκκλησίας τῶν Χριστιανῶν νὰ ἀφανίσωσιν ἐκ θεμελίων, ὅσα δὲ εἰσοδήματα καὶ χαρίσματα ἔδωκεν εἰς τὰς Ἐκκλησίας ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος, τὰ ἀφῄρεσεν αὐτὸς ὁ ἀλιτήριος καὶ τὰ ἀφιέρωσεν εἰς τοὺς μιαροὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων, καταστήσας ζακόρους καὶ νεωκόρους, ράντας καὶ θύτας, κατὰ τὴν τάξιν τῶν ἀσεβῶν εἰδωλολατρῶν. Καὶ ταῦτα μὲν ἔπραξεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν· ἔπειτα πνέων μέγαν θυμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἀπῆλθε τάχιστα εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, διψῶν νὰ χύσῃ αἵματα Ἁγίων.

Εἰς Ἀντιόχειαν εὑρισκομένου τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔφεραν ἐνώπιόν του πρότερον πάντων δύο Ἱερεῖς, Εὐγένιον καὶ Μακάριον καλουμένους, τοὺς ὁποίους ἠρώτησε νὰ εἴπωσι τὶ ἄνθρωποι ἦσαν. Οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν· «Τῆς ποίμνης τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ εἴμεθα ἀγελάρχαι». Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰουλιανός· «Ποῦ εἶναι αὐτὴ ἡ ποίμνη τοῦ Χριστοῦ;». Λέγει ὁ Εὐγένιος· «Ὅλη ἡ οἰκουμένη, ὅσοι ἄνθρωποι εὑρίσκονται ὑπὸ τὸν ἥλιον». Λέγει ὁ βασιλεύς· «Τότε ποίους ὁρίζομεν ἡμεῖς; ποῖοι ὑποτάσσονται εἰς ἡμᾶς, ἐὰν ὁ Χριστὸς ἔχῃ ποίμνην ὅλην τὴν ὑφήλιον, δυστυχῆ καὶ ταλαίπωρε;».