μήπως αὐξάνεις τὰς τῆς ζωῆς σου ἡμέρας; ὄχι· ἀλλὰ πρῶτον τὰς ἐλαττώνεις δεύτερον, χάνεις τὴν τιμήν σου· τρίτον δὲ καὶ τὴν περιουσίαν σου φθείρεις. Ἰδὲ τὰ ἄλογα ζῷα, ὅτι ἔχουσι καλλιτέραν γνῶσιν παρὰ ὁ μέθυσος· διότι ἐκεῖνα τόσον ὅσον εἶναι ἀρκετὸν εἰς αὐτὰ πίνουσι καὶ ἐὰν τὰ παρακαλέσῃς, δὲν σὲ ἀκούουσι. Σὺ δέ, ἄνθρωπος λογικὸς ὢν καὶ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ τετιμημένος, διατὶ βιάζεις τὸν ἑαυτόν σου πρὸς περισσοτέραν πολυποσίαν; δὲν γνωρίζεις ὅτι ἡ μέθη κανὲν καλὸν δὲν προξενεῖ; Ὁ Νῶε ἀπ’ αὐτὴν τὴν μέθην ἐξεγυμνώθη· ὁ Λὼτ ἀπ’ αὐτὴ ἀγνοῶν ἐπόρνευσε τὰς θυγατέρας του· ἀπ’ αὐτὴν καὶ οἱ Ἑβραῖοι παρακινηθέντες ἐγκατέλειψαν τὴν προσκύνησιν τοῦ Θεοῦ «καὶ ἐποίησαν μόσχον ἐν Χωρὴβ» (Ψαλμ. ρε’ 19), καὶ ἤρχισαν νὰ διασκεδάζωσι, λατρεύοντες τὸ γλυπτὸν τοῦ Βεελφεγώρ· αὐτὴν καὶ ὁ σοφὸς Σολομὼν κατηγορεῖ εἰς τὸ εἰκοστὸν τρίτον κεφάλαιον τῶν Παροιμιῶν, ἔνθα λέγει· «Μὴ ἴσθι οἰνοπότης, μηδὲ ἐκτείνου συμβουλαῖς κρεῶν τε ἀγορασμοῖς πᾶς γὰρ μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει» (Παρ. κγ’ 20). Περὶ αὐτῆς καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει, εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολὴν εἰς τὸ πέμπτον κεφάλαιον, ἔνθα λέγει· «Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι» (Ἐφεσ. ε’ 18). Καὶ ἄλλοι δὲ πολλοὶ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ὁμοίως μᾶς καθοδηγοῦσι, νὰ μὴ μεθῶμεν καὶ τὸ γελοιωδέστερον, ὅτι εὑρίσκονται ἄνθρωποι, οἵτινες ἀπὸ τὴν μωρίαν των ἐπαινοῦσιν ἐκεῖνον ὅστις πίνει περισσότερον οἶνον ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ δὲν ἀκούουσι τοῦ σοφοῦ Ἰησοῦ τοῦ υἱοῦ Σειράχ, ὅστις παραγγέλλει εἰς τὸ τριακοστὸν τέταρτον κεφάλαιον τῆς Προφητείας αὐτοῦ, λέγων· «Ἐν οἴνῳ μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνος» (Σειρ. λδ’ 25).

Ἀλλ’ ἴσως ἤθελεν εἴπει τις· ἐὰν εἶναι ὁ οἶνος κακόν, διατὶ τὸν ἔκαμεν ὁ Θεός; Ἄκουσον, ὦ ἄνθρωπε, καὶ μὴ λέγῃς βλασφημίας, διότι δὲν εἶναι ὁ οἶνος κακόν, ἀλλ’ ἡ κακὴ χρῆσις τούτου, αὐτὴ φέρει τὴν κακίαν. Γέλως καὶ ὄνειδος γίνεται ὁ μέθυσος καὶ εἰς τοὺς φίλους του καὶ εἰς τοὺς ἐχθρούς του· διότι οἱ μὲν φίλοι του ἐντρέπονται νὰ τὸν βλέπωσι πῶς παραπαίει ἀπὸ τοίχου εἰς τοῖχον, οἱ δὲ ἐχθροί του χαίρουσι καὶ τὸν καταγελῶσι. Τὶ ἄλλο εἶναι γελοιωδέστερον ἀπὸ τὸν μωρὸν ἄνθρωπον; τὶ ἄλλο εἶναι γέλωτος ἄξιον, ὡς ὁ ἄνθρωπος ὅστις εἶναι ἔξω φρενῶν καὶ ὁμιλεῖ παράφρονας λόγους; ἀλλ’ ὅμως ὁ μέθυσος εἶναι πλέον γελοιωδέστερος ἀπὸ τὸν δαιμονισμένον, διότι ἐκεῖνος μὲν ὅσα καὶ ἂν κάμῃ, χωρὶς νὰ θέλῃ τὰ κάμνει, διότι εἶναι ἔξω φρενῶν ὁ δὲ μέθυσος μὲ τὴν θέλησίν του γίνεται μωρός.