μὴ κάμνωμεν πράγματα, τὰ ὁποῖα ἔκαμνον οἱ εἰδωλολάτραι εἰς τὰς πανηγύρεις των, τοὐτέστι χορούς, παιγνίδια, τραγούδια καὶ ἄλλα δαιμονικὰ ἔργα, ἀλλὰ μετὰ συντετριμμένης καρδίας καὶ μετὰ καθαροῦ συνειδότος ἂς πανηγυρίσωμεν καὶ ἂς ἑορτάσωμεν τὴν μνήμην τοῦ Ἀποστόλου. Μὴ στολιζώμεθα ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, ὅτι γῆ καὶ χῶμα θέλομεν γίνει· μὴ ὑπερηφανευώμεθα εἰς ἐνδύματα καὶ στολίδια, διότι ὁ θάνατος μᾶς περιμένει· μὴ πορνεύωμεν καὶ μιαινώμεθα, διότι τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον ἑτοιμάζεται διὰ τοὺς τοιούτοις· μὴ πολυπίνωμεν καὶ μεθύωμεν, διότι θέλομεν διψήσει εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον μετὰ τοῦ πλουσίου. Τί κερδίζομεν ἀπὸ τὴν μέθην; Ποῖον καλὸν τῆς ψυχῆς μας αὐξάνομεν, ἐὰν πολυφάγωμεν καὶ κακῶς δαπανήσωμεν; πόσοι διῆλθον τοιαύτας ἡμέρας, ὡς τὴν σημερινήν, παίζοντες, χορεύοντες καὶ μεθύοντες, οἵτινες τώρα εἶναι χῶμα εἰς τὴν γῆν καὶ θὰ εἶναι μακάριοι ἐὰν ἔκαμον καλὸν διὰ τὴν ψυχήν των;

Τοὺς πτωχοὺς ἂς ἐνδύσωμεν, τοὺς πεινασμένους ἂς χορτάσωμεν, τοὺς διψασμένους ἂς ποτίσωμεν, τοὺς ἀσθενεῖς ἂς φροντίσωμεν, τοὺς φυλακισμένους ἂς ἐπισκεφθῶμεν, τοὺς ξένους ἂς περιποιηθῶμεν. Τότε νὰ εἴπωμεν, ὅτι ἐπανηγυρίσαμεν, τότε νὰ καυχηθῶμεν ὅτι ἑωρτάσαμεν, τότε θὰ δεχθῇ ὁ Θεὸς τὴν ἑορτήν μας, τότε θὰ χαρῶσιν οἱ Ἄγγελοι, τότε θὰ λυπηθῶσιν οἱ δαίμονες. Διότι τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν πολυφάγωμεν ἡμεῖς καὶ οἱ πτωχοὶ πεινῶσι; τί τὸ κέρδος, ἐὰν πολυπίωμεν ἡμεῖς, καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ διψῶσι; μία εἶναι ἡ καθολικὴ τροφή, μία εἶναι ἡ καθολικὴ ἀνάπαυσις, ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἡ αἰώνιος ζωή, ἡ ἀπόλαυσις τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, τὰ δὲ ἄλλα εἶναι ὡς καπνὸς καὶ ὄνειρον. Διότι, εἰπέ μου, τί κερδίζεις, ἄνθρωπε, ἐὰν πλεονεκτήσῃς καὶ κερδήσῃς χρήματα πολλά, οἴκους μεγάλους, χωράφια πολλά, ἀμπέλια καλά; ἔρχεται ὥρα καὶ ἐξέρχεται ἡ ψυχή σου καὶ ἀφήνει ἔρημον τὸ σῶμα ὄχι μόνον ἀπὸ ἐνδύματα, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ἀπὸ τὰς ἀρετάς. Τί τὸ ἐντεῦθεν; κανὲν ἀπὸ αὐτὰ δὲν σὲ συνοδεύει· οἱ συγγενεῖς μένουσι κληρονόμοι, οἱ φίλοι λυπημένοι, οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι· σὺ δὲ τί; ὑπάγεις ἔρημος πάντων, δεδεμένος, καταδεδικασμένος τρέχουν κατόπιν σου αἱ ἀδικίαι, οἱ στεναγμοὶ τῶν πτωχῶν, οἱ θρῆνοι τῶν ὀρφανῶν, τὰ δάκρυα τῶν χηρῶν ἔρχονται μετὰ σοῦ εἰς τὸν φοβερὸν Κριτὴν τὸν ἀλάνθαστον καὶ ἀπροσωπόληπτον. Τί γίνεται τότε; Ἀκούεις τὴν φοβερὰν ἀπόφασιν· «Δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας … ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον» (Ματθ. κβ’ 13).