Ὤ! πόσα δάκρυα χύνει τότε ἡ ψυχὴ ἀοράτως καὶ ἡμεῖς δὲν τὴν βλέπομεν! ὤ! πόσα λαλεῖ καὶ παραπονεῖται καὶ ἡμεῖς δὲν τὴν ἀκούομεν! Διατί; διότι εἴμεθα ὅλως μεμεθυσμένοι ἀπὸ τὰς φροντίδας τοῦ κόσμου, ἀπερροφημένοι εἰς τὰς μερίμνας τοῦ πλούτου καὶ μᾶς ἐτύφλωσεν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ἀλλ’ ἐὰν καθαρίσωμεν τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν σύγχυσιν τῶν βιοτικῶν φροντίδων, θέλομεν δυνηθῆ νὰ ἐννοήσωμεν τὰ ὑστερινά μας. Ἂς ἐλεήσωμεν τοὺς πένητας, ἵνα ἐλεηθῶμεν καὶ ἡμεῖς ὑπὸ τοῦ Κυρίου· ἂς ἀφήσωμεν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς τὰ πταίσματα, ἵνα καὶ ὁ Θεὸς ἀφήσῃ τὰς ἡμετέρας ἁμαρτίας· ἂς ἔχωμεν πρὸς ἀλλήλους ἀγάπην ἀληθινὴν κατὰ Θεόν, ἵνα καὶ ὁ Θεὸς ἀγαπήσῃ ἡμᾶς· ἂς βοηθήσωμεν τοὺς ἀδυνάτους εἰς τὴν ἀνάγκην των, ἵνα καὶ ἡμεῖς τύχωμεν τῆς παρὰ Θεοῦ βοηθείας· ἂς δοξάσωμεν τὸν Θεὸν δι’ ἔργων, διὰ λόγων καὶ διὰ τῶν μελῶν μας.

Πῶς δὲ θὰ δοξάσωμεν τὸν Θεὸν δι’ ἔργων, πῶς διὰ λόγων καὶ πῶς διὰ τῶν μελῶν μας; Δι’ ἔργων δοξάζομεν τὸν Θεόν, ἐὰν ἔχωμεν τὴν ἀγάπην, ἥτις εἶναι τὸ κεφάλαιον τῶν ἀρετῶν· ἐὰν φιλοξενίαν κατορθώσωμεν, ἐὰν εἰρήνην ἀποκτήσωμεν, ἐὰν καθαρότητα ἀγαπήσωμεν, τότε δοξάζεται ὁ Θεὸς δι’ ἔργων· διὰ λόγων δὲ τὸν δοξάζομεν, ἐὰν πιστεύωμεν ὀρθοδόξως, ἐὰν τὸν κηρύττωμεν Θεὸν ἀληθινόν, ἐὰν τὸν εὐχαριστῶμεν εἰς τὰς θλίψεις μας, ἐὰν ὁμολογῶμεν διὰ γλώσσης καὶ καρδίας τὸ Μυστήριον τῆς πίστεώς μας. Πῶς δὲ δοξάζεται ὁ Θεὸς διὰ τῶν μελῶν μας; Ὅταν νεκρώσωμεν τὰ μέλη τοῦ σώματος, ὅταν ἀποστρέψωμεν τὴν ὅρασίν μας ἀπὸ κάλλους γυναικῶν, ὅταν φυλάξωμεν τὴν ἀκοήν μας ἀπὸ διηγήσεις ἀπρεπεῖς, ὅταν σφαλίσωμεν τὸ στόμα μας ἀπὸ ἀργολογίας, ὅταν κρατήσωμεν τὰς χεῖράς μας ἀπὸ ἀδικίαν, ὅταν ἐμποδίσωμεν τοὺς πόδας μας ἀπὸ τοῦ τρέχειν εἰς τὴν ἐργασίαν τῆς ἁμαρτίας, τότε δοξάζομεν τὸν Θεὸν εἰς τὰ μέλη ἡμῶν, τὰ ὁποῖα εἶναι μέλη Χριστοῦ, καθὼς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὴν πρὸς Κορινθίους Α’ ἐπιστολὴν λέγει· «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν;» (Α’ Κορ. ϛ’ 15), ὀλίγον δὲ περαιτέρω ἐπιφέρει· «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α’ Κορ. ϛ’ 20).

Πρὸς τούτοις, ἀδελφοί, νὰ φεύγωμεν τὴν αἰτίαν τῶν κακῶν, τὴν μέθην, περὶ τῆς ὁποίας πολλάκις σᾶς εἶπον, ὅτι, ὡς ὁρίζει καὶ ο Παῦλος ὁ Ἀπόστολος εἰς τὴν πρὸς Κορινθίους πρώτην ἐπιστολὴν αὐτοῦ, οἱ μέθυσοι «Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α’ Κορ. ϛ’ 10). Διότι, εἰπέ μοι, τί κερδίζεις, ἄνθρωπε, ὅταν πίνῃς τὸν πολὺν οἶνον;