Ἀνεπαύθησαν δὲ οἱ Ὅσιοι οὗτοι Πατέρες οὐχὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἀμφότεροι, ἀλλὰ πρότερον μὲν ὁ ἱερὸς Συμεών, μετὰ δ’ ἡμέρας ὀλίγας καὶ ὁ θεοδώρητος Θεόδωρος, ἀμφότεροι τὸ ἑαυτῶν μακάριον τέλος προμηνυθέντες ὑπὸ θείου Ἀγγέλου· ὅθεν καὶ διὰ πολλῶν πατρικῶν νουθεσιῶν καὶ εὐαγγελικῶν παραγγελμάτων τοὺς ἱεροὺς αὐτῶν μαθητὰς ἐνισχύσαντες πρότερον, ἐκοιμήθησαν ὕστερον τὸν ὕπνον τοῦ δικαίου καὶ ἐτάφησαν ὑπ’ αὐτῶν ἔνδον τοῦ ἱεροῦ Σπηλαίου, ὑπὸ τὸ ἔδαφος τοῦ νῦν Καθολικοῦ Ναοῦ πρὸς τὰ δεξιά, κατενώπιον τῆς ἁγίας Εἰκόνος, ὅπου καὶ τὰ χαριτόβρυτα αὐτῶν μνημεῖα μέχρι τῆς σήμερον θεωροῦνται. Τῶν δὲ ἁγίων λειψάνων αὐτῶν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, ὑπὸ ξένων χειρῶν ἀλλαχοῦ μετακομισθέντων μένουσι μόνον ἐν τῇ Μονῇ ἀμφοτέρων τῶν Ἁγίων ἡμῶν Πατέρων καὶ προστατῶν αἱ θεσπέσιαι κάραι, ἀνεξάντλητος τοῦ Μοναστηρίου θησαυρός. Κατέλιπον δὲ καὶ διαθήκην οἱ Ἅγιοι οὗτοι Πατέρες, τῆς ὁποίας ἀντίγραφον μόνον σῴζεται σήμερον καὶ τοῦτο χυδαϊστί, χάριν ἴσως τῶν ἀπαιδευτοτέρων ἀδελφῶν ὑπό τινος πολὺ ὕστερον μεταγλωττισμένον, αὐτὸ δὲ τὸ Ἑλληνικὸν πρωτότυπον μετὰ τῶν ἄλλων κωδίκων καὶ τῆς πρωτοτύπου τῶν Ἁγίων Βιογραφίας ἐπυρπολήθη κατὰ τὸν μέγιστον ἐμπρησμὸν τοῦ Μοναστηρίου τοῦ ἔτους 1640 περὶ τοῦ ὁποίου προείπομεν.
Μετὰ τὴν ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ τρισμακαρίαν λῆξιν τῶν ἰσαποστόλων καὶ θεοφόρων Πατέρων Συμεὼν καὶ Θεοδώρου, οὐχὶ πολὺ ὕστερον ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον καὶ ἡ Ὁσία καὶ παμμακάριστος Μήτηρ ἡμῶν Εὐφροσύνη. Αὕτη ἡ μακαρία μετὰ τὴν εὕρεσιν τῆς ἁγίας καὶ πανσέπτου Εἰκόνος ἀναβᾶσα πρὸς τὸ ἀνώτερον μέρος, ἀπέναντι τοῦ νῦν Καθολικοῦ τῆς Μονῆς πρὸς τὰ δεξιά, πλησίον δηλαδὴ τοῦ νῦν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῆς ἐπιφημιζομένου Παρεκκλησίου, ἔνθα καὶ ἡ τοῦ Λουκᾶ λεγομένη ἱερουργικὴ τράπεζα, ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ μικρὸν οἰκίσκον καὶ ἐγκλεισθεῖσα εἰς αὐτὸν διετέλεσεν ἅπαν τὸ ὑπόλοιπον τῆς μακαρίας καὶ τρισολβίου ζωῆς της «νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα (τὸν Θεὸν) νύκτα καὶ ἡμέραν» (Λουκ. β’ 37)· διότι, ἀπὸ τῆς ὥρας κατὰ τὴν ὁποίαν ἤκουσε τὴν θεομητορικὴν ἐκείνην ἐκ τῆς ἁγίας Εἰκόνος φωνήν, οὕτως ἐτρώθη τὴν καρδίαν ὑπὸ τοῦ θείου ἔρωτος, ὥστε τοῦ λοιποῦ δὲν ἔδωκεν ὕπνον εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς οὐδ’ «ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις» (Ψαλμ. ρλα’ 4), ἕως οὗ εὗρε τόπον ἀνέσεως εἰς τὸν οὐράνιον εἰσελθοῦσα Νυμφῶνα πρὸς τὸν ἑαυτῆς γλυκύτατον Νυμφίον.