Ὁ θεῖος Πατὴρ μετὰ μεγάλης ταπεινώσεως ἐδέχθη τὸ μέγα ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, καὶ ἐν θερμῇ κατανύξει καὶ εὐλαβείᾳ ὑπετάγη ὡς δοῦλος εὐγνώμων εἰς τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, διότι τὰ πάντα ἀνέθετεν εἰς τὴν θείαν βουλὴν καὶ νεῦσιν, καὶ ἄνευ δισταγμοῦ ἢ ἀντιλογίας ἐδέχετο ὅ,τι ἄνωθεν ἀπεφασίζετο, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ὠφέλειαν τοῦ πλησίον, πρὸς ὃ ἕτεινον πᾶσαι αἱ εὐσεβεῖς προσπάθειαί του. Καὶ ἔλεγεν ἐν ταπεινώσει πολλῇ πρὸς Κύριον: «Κύριε, διατὶ μὲ ἀνύψωσας εἰς τοσοῦτον μέγα ἀξίωμα; Ἐγὼ Σοῦ ἐζήτησα νὰ γίνω μόνον Θεολόγος καὶ ὄχι Μητροπολίτης. Ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας Σοῦ ἐζήτησα νὰ μὲ ἀξιώσῃς νὰ γίνω ἕνας ἁπλοῦς ἐργάτης τοῦ Θείου λόγου Σου, καὶ Σύ, Κύριε, τώρα μὲ δοκιμάζεις μὲ τόσα πράγματα. Ἀλλ’ ὑποτάσσομαι, Κύριε, εἰς τὸ θέλημά Σου, καὶ δέομαι, καλλιέργησε ἐντός μου τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ τὸν σπόρον τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀρετῶν, δι’ ὧν τρόπων γνωρίζεις, καὶ ἀξίωσόν με νὰ ζήσω πάσας τὰς ἐπὶ γῆς ἡμέρας μου συμφώνως πρὸς τοὺς λόγους τοῦ μακαρίου Παύλου, ὅστις λέγει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός».

Καὶ οὕτως ἐτέθη ὁ λύχνος ἐπὶ τὴν λυχνίαν, κατὰ τὴν Εὐαγγελικὴν φωνήν, καὶ πλούσιον ἤρχισε νὰ ἐκπέμπῃ πανταχοῦ το φῶς τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρετῶν του. Πάντες οὐ μόνον ἐν Καΐρῳ ἀλλὰ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Αἰγύπτῳ εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ ἠτένιζον πρὸς αὐτὸν μετὰ θαυμασμοῦ διὰ τὰ ἐξέχοντα αὐτοῦ προτερήματα, καὶ μετὰ πολλοῦ σεβασμοῦ ὡμίλουν περὶ αὐτοῦ λέγοντες: «Ἰδοὺ ὁ ἄξιος τοῦ Ὑψίστου λειτουργός· ἰδοὺ ὁ κατάλληλος διὰ τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον τῆς Ἀλεξανδρείας». Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος ἐξηκολούθει νὰ προσφέρῃ τὰς ὑπηρεσίας αὐτοῦ, ὡς καὶ πρότερον, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ μετὰ προθυμίας καὶ ταπεινοφροσύνης, μηδὲν ἕτερον διανοούμενος ἢ σκεπτόμενος, εἰμὴ τὸ πῶς νὰ ἀρέσῃ εἰς τὸν Κύριον καὶ νὰ φανῇ ἄξιος τῆς μεγάλης κλήσεως ἧς ἠξιώθη, καταστὰς οὕτω πρότυπον ἐν τῇ Ἱεραρχίᾳ τῆς Ἀλεξανδρείας, «ἐν λόγῳ ἐν ἔργῳ ἐν ἀναστροφῇ» καὶ λοιποῖς σπανίοις αὐτοῦ προτερήμασι καὶ ἠγαπήθη τὰ μέγιστα ὑπὸ τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος. Ὅσον δὲ παρήρχετο ὁ χρόνος, ἐπὶ τοσοῦτον διεδίδετο ἡ φήμη τῶν περικοσμουσῶν αὐτὸν ἀρετῶν, πρὸς χαρὰν καὶ καύχησιν ἁγίαν τῶν εὐσεβῶν ὁμογενῶν. Ἀλλ’ ὁ δημιουργὸς τῆς κακίας ἐχθρός, ὁ φθονήσας καὶ τὸν Πρωτόπλαστον ἐν τῷ Παραδείσῳ τῆς δόξης, δὲν ἤργησε νὰ φανῇ καὶ οἱ σπείροντες τὰ ζιζάνια ἕτοιμοι πρὸς ἐπίθεσιν ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πατρός.