ΔΕΝ θὰ παύσῃ ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ ἀναδεικνύῃ Ἁγίους ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Καὶ τοῦτο εἶναι ἀναντίρρητος ἀπόδειξις τῆς ἐν αὐτῇ τεθησαυρισμένης δογματικῆς ἀληθείας καὶ τῶν λοιπῶν ἁγίων παραδόσεων, τὰς ὁποίας κρατεῖ καὶ διατηρεῖ ἀνοθεύτους καὶ ἀναλλοιώτους, καθὼς τὰς παρέλαβεν, ὡς πολύτιμον παρακαταθήκην καὶ πηγὴν ὕδατος ζῶντος, «ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον», κατὰ τὴν τοῦ Εὐαγγελίου φωνήν, διὰ τοῦ ὁποίου ποτίζει καὶ δροσίζει τὰ εὐσεβῆ αὐτῆς τέκνα. Καυχᾶται λοιπὸν ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διὰ τοὺς ἐν αὐτῇ Ἁγίους τοῦ Θεοῦ, τοὺς πάλαι διαλάμψαντας, καὶ χαίρει καὶ σεμνύνεται εἰς τὰ κατορθώματα καὶ εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν παραδόξων θαυμάτων αὐτῶν, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον σκιρτᾷ καὶ χορεύει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἀγαλλιᾶται ἀγαλλίασιν ἁγίαν, διὰ τοὺς νεοφανεῖς Ἁγίους, τοὺς ἐσχάτως ἐν ταῖς πονηραῖς ταύταις ἡμέραις διαλάμψαντας, καὶ διὰ τῆς ἐναρέτου αὐτῶν ζωῆς, καὶ τοῦ πλούτου τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν ποικίλων θαυμάτων τὸν Θεὸν δοξάσαντας, καὶ τὸ οὐράνιον κῦρος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἅπαξ ἔτι σφραγίσαντας.

Οὗτοι οἱ νεοφανεῖς Ἅγιοι, ὡς ἄλλοι ἄνθρακες, κατὰ τὸν Προφητάνακτα Δαβίδ, ἐκ τοῦ ἀΰλου πυρὸς ἀναφθέντες, τὰς μὲν εὐσεβεῖς καὶ σπουδαίας ψυχὰς ἀνάπτουσι καὶ ἀναφλέγουσι πρὸς πολὺ περισσοτέραν θείαν ἀγάπην καὶ πλείονα ἐπίδοσιν ἀρετῆς, τὰς δὲ ψυγείσας ἐν τῇ παγερᾷ ἀπιστίᾳ καὶ τῇ ψυχρότητι τῆς ἁμαρτίας τοῦ παρόντος αἰῶνος διαθερμαίνουσι, καὶ ἐπαναφέρουσιν εἰς τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τῆς εὐσεβείας καὶ ἠθικῆς βάσεως, ἐξ ἧς ἐξετράπησαν. Δικαίως ἄρα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ πλείονα χαρὰν χαίρει εἰς τὴν δόξαν τῶν νεοφανῶν Ἁγίων, καὶ ὡς ἐκλεκτὴ Νύμφη τῷ ἑαυτῆς οὐρανίῳ Νυμφίῳ «ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» βοᾷ μετὰ τοῦ θεηγόρου καὶ οὐρανοβάμονος Παύλου· «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας».

Τοιοῦτος νεοφανὴς ἀστὴρ ἐν τῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίας καὶ Ἅγιος ἐν Ἁγίοις θαυματουργὸς καὶ περίδοξος τυγχάνει καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὁ Μητροπολίτης Πενταπόλεως, τὸ ἐξαίρετον καύχημα τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τὸ νέκταρ τὸ γλυκύτατον τῆς ἐναρέτου ζωῆς, τὸ ὁποῖον κατηύφρανε διὰ τῆς ἁγιαστικῆς Χάριτος τὰς καρδίας τῶν εὐσεβῶν· τὸ πολύτιμον σκεῦος τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τὸ ὕψος τῆς ταπεινώσεως, τὸ βάθος τῆς ἀγάπης· τὸ πανευῶδες ἀλάβαστρον τῆς εὐωδίας τοῦ Παρακλήτου· ὁ πολὺς ἐν ἀρετῇ καὶ μέγας ἐν θαύμασι, καὶ ταχὺς ἐν προστασίαις, καὶ πρὸς Θεὸν πρεσβευτὴς ἡμῶν θερμότατος.