τὰ δὲ λοιπὰ ἱερὰ λείψανα ἐντὸς ἀργυρᾶς θήκης, κειμένης παραπλεύρως τοῦ μαρμαρίνου εἰκονοστασίου ἔνθα καὶ ἡ ὑπὸ τῆς Μοναχῆς Θεοδώρας ζωγραφηθεῖσα εἰκὼν τοῦ Ἁγίου ἵσταται ἐν τῷ Παρεκκλησίῳ αὐτοῦ. Τὸ ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Παρεκκλήσιον κοσμεῖται ὑπὸ πολλῶν κανδηλῶν καὶ ἑτέρων εἰκονοστασίων, εὐλαβῶν δωρεῶν καὶ προσφορῶν πρὸς τὸν Ἅγιον, ἐν ἰδιαιτέρᾳ δὲ θήκῃ ἀναρτῶνται τὰ διάφορα πολυπληθῆ ἀφιερώματα τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν.
Τὰ ἱερὰ αὐτὰ λείψανα ἐκπέμπουν διαρκῶς ἄρρητον οὐρανίαν εὐωδίαν, μαρτυροῦσαν την ἐξαιρετικὴν χάριν ἣν ἔλαβε παρὰ Κυρίου ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διὰ τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς του. Ἡ εὐωδία αὕτη ἀναφανεῖσα ἀμέσως μετὰ τὴν ὁσίαν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου ἐν τῷ ἱερῷ αὐτοῦ σκηνώματι, ἔκτοτε οὐδέποτε ἐξέλιπεν ἐξ αὐτοῦ, καὶ οὔτε θὰ ἐκλείψῃ. Καὶ ἐν τῷ τάφῳ κείμενον ἐπὶ τοσαῦτα ἔτη ἀρρήτως εὐωδίαζε, καὶ διαλυθέντος ἡ ἰδία εὐωδία καὶ πλείων ταύτης παραμένει εἰς τὰ σεπτὰ ὀστᾶ ἀναδιδομένη ἐκεῖθεν καὶ εὐφραίνουσα τῶν πιστῶν τὰς ψυχάς. Πλὴν τῆς εὐωδίας ταύτης καὶ εὐῶδες μύρον ἀνέβλυσεν ὁ Ἅγιος ἐκ τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου, ὁπότε τοῦτο μετεφέρετο ἐξ Ἀθηνῶν εἰς Αἴγιναν. Τοῦτο παρετηρήθη ἐξερχόμενον ὡς σταγόνες ἐκ τοῦ προσώπου, τοῦ λαιμοῦ, τῶν χειρῶν καὶ λοιπῶν μερῶν, εἰς σημεῖον ὥστε ἡ κόμη καὶ ἡ γενειὰς νὰ φαίνωνται ὡς νὰ ἔχουν ἐμβαπτισθῆ ἐντὸς ὕδατος. «Μέγας ὁ Κύριος ἡμῶν καὶ τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔσται πέρας, ὁ δοξάζων τοὺς δοξάζοντας αὐτὸν» ὡς ἀψευδῶς ἐπηγγείλατο. Ἆρα ὁ Ἅγιος καὶ θαυμαστὸς Πατὴρ ἡμῶν Νεκτάριος δὲν εἶναι μόνον θαυματουργός, ἀλλὰ καὶ μυροβλύτης, «ὡς εὐωδία Χριστοῦ» κατὰ Παῦλον τὸν Μέγαν Ἀπόστολον.
Ὡς προείπομεν, ὁ Ἅγιος ἔλαβε πλουσίαν παρὰ Θεοῦ τὴν Χάριν τοῦ θαυματουργεῖν, καὶ πάμπολλα εἶναι τὰ θαύματα ἅτινα ἐνήργησε καὶ ἐνεργεῖ καθ’ ἑκάστην εἰς τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ἅγιον αὐτοῦ ὄνομα. Πλεῖστα ἐξ αὐτῶν ἀναγράφονται ἐν εἰδικῷ κώδικι τῆς Μονῆς, καὶ ἄλλα δημοσιεύονται εἰς ἰδιαίτερα βιβλία καὶ περιοδικά, τὰ ὁποῖα ἀδύνατον εἶναι νὰ περιλάβωμεν εἰς τὸν στενὸν τοῦτον χῶρον [2] καὶ μόνον δύο παλαιότερα θὰ ἀναφέρωμεν ἐνταῦθα, τελεσθέντα εἰς τὴν Ἱερὰν αὐτοῦ Μονὴν καὶ δύο νεώτερα λαβόντα χώραν τὸ μὲν ἕνα ἐν Χανίοις τῆς Κρήτης, τὸ δὲ ἕτερον ἐν τῇ θαλάσσῃ πλησίον τῆς Ἰταλίας, ἐξ ὧν ἐμφαίνεται ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου, ὅστις, ὅπου δήποτε μετὰ πίστεως προσκαλούμενος, προφθάνει καὶ παρέχει ἀφθόνως τὰς ἰάσεις καὶ τὴν βοήθειαν αὐτοῦ, πρὸς δόξαν Θεοῦ «τοῦ ἐνδοξαζομένου ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ» καὶ τιμὴν τοῦ Ἁγίου καὶ θαυματουργοῦ Ἱεράρχου.