Τότε τῆς λέγει καθαρώτερον· «Βρωμῶ;» Ἐκείνη ἀπήντησε· «Ποῖος λέγει ὅτι βρωμᾶτε, Σεβασμιώτατε Πάτερ; πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ βρωμᾶτε;». Λέγει πάλιν ὁ Ἅγιος· «Ἡ Γερόντισσα λέγει τοῦτο». «Ποία Γερόντισσα;» λέγει ἡ ἀδελφή. Ἡ Γερόντισσα Ξένη, ἡ Ἡγουμένη», ἐπανέλαβεν ὁ Ἅγιος. «Κύτταξέ με λοιπόν, τέκνον, μοῦ λείπει τίποτε;» καὶ ἔδειξεν εἰς αὐτὴν τὰς χεῖρας, τοὺς πόδας καὶ τὴν ράχιν, καὶ πάλιν λέγει εἰς τὴν ἀδελφήν· «Δὲν εἶμαι ὁλόκληρος;» «Ὁλόκληρος εἶσθε», ἀνταπήντησεν ἡ ἀδελφή.

Πάντα ταῦτα ἡ ἀδελφὴ αὕτη διηγήθη εἰς τὴν Ἡγουμένην, ἥτις ἐν πληροφορίᾳ πλέον καρδίας ἐπροχώρησεν εἰς την ἀπόφασιν τῆς προσωρινῆς μεταφορᾶς τοῦ τιμίου λειψάνου ἐκ τοῦ τάφου, ἕως ὅτου ἑτοιμασθῇ ὁ ἐκ μαρμάρου τοιοῦτος. Ἀνοίξασαι λοιπὸν τὸν τάφον, εὗρον τὸ ἅγιον λείψανον σῷον καὶ ἀκέραιον, μεθ’ ὅλων τῶν ἱερῶν ἀμφίων εὐωδιάζον ἀρρήτως, ὁ δὲ θεῖος Πατὴρ ἐφαίνετο ὡσεὶ κοιμώμενος, μηδεμιᾶς ἀλλοιώσεως ἐπελθούσης εἰς αὐτό, ἀλλὰ φέρον ἅπαντα τὰ σημεῖα τῆς Ἁγιότητος. Τότε τὸ μετέφερον εἰς τὸ δωμάτιον τοῦ Ἁγίου, ὅπου παρέμεινεν ἐπὶ τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ ὥρας, μέχρι τῆς κατασκευῆς τοῦ μαρμαρίνου τάφου, ὅτε αἱ ἀδελφαὶ ἐνδύσασαι αὐτὸ διὰ νέων ἐνδυμάτων ἐναπέθεσαν πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ μνημείῳ. Ἡ ἀλλαγὴ τῶν ἐνδυμάτων τοῦ ἱεροῦ λειψάνου ἐπανελήφθη καὶ πάλιν ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον.

Τὸ ἱερὸν τοῦτο λείψανον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου παρέμεινεν ἐπὶ εἴκοσι καὶ πλέον ἔτη σῷον καὶ ἀδιάφθορον, ἐκχέον τὴν ἄρρητον εὐωδίαν τῆς ἁγιότητος «ὡς μυροθήκη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ἥτις ἐξήρχετο τοῦ τάφου καὶ ἐγένετο αἰσθητὴ πρὸς μεγάλην ἔκπληξιν τῶν προσερχομένων πιστῶν, ἀναφωνούντων ἐνίοτε: «θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ». Τοῦτο εἶδον πλεῖστοι εὐσεβεῖς κείμενον ἐν τῷ τάφῳ καὶ ἐξέστησαν σφόδρα, βλέποντες μετὰ τοσαῦτα ἔτη τὸν Ἅγιον νεκρὸν ὡς νὰ ἐκοιμᾶτο. Καὶ Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς καὶ ἐπιστήμονες καὶ ἁπλοϊκοὶ εἶδον τοῦτο τὸ ὑπερφυὲς θαῦμα τῆς ἀφθαρσίας καὶ δόξης τοῦ σεπτοῦ λειψάνου καὶ ἐθαύμασαν καὶ ἐμαρτύρησαν «στεντορείᾳ τῇ φωνῇ» τὴν ἁγιότητα τοῦ Ὁσίου Πατρός, καὶ τὴν μεγάλην αὐτοῦ παρρησίαν πρὸς Κύριον. Ἀλλ’ ὕστερον διελύθη, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, ὡς διελύθησαν πλεῖστα ἀδιάφθορα λείψανα Ἁγίων, ὡς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, καὶ ἄλλων Ἁγίων, τὰ θαύματα ὅμως τὰ τελούμενα ὑπ’ αὐτοῦ εἶναι ἄπειρα, καὶ ἡ εὐωδία ἄφθονος καὶ γλυκυτάτη.