Μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου, ἤτοι κατὰ τὸ 1922, κόρη τις καταγομένη ἐκ Θηβῶν, ἐκ τοῦ χωρίου Κόκλα, ὀνόματι Κωνσταντῖνα Μακρῆ, ἐκ μικρᾶς ἡλικίας ἔπασχε δεινῶς καὶ ἐβασανίζετο ὑπὸ πνεύματος ἀκαθάρτου. Ἀκούσαντες οἱ γονεῖς της τὴν θαυματουργὸν καὶ ἰαματικὴν δύναμιν τοῦ Ἁγίου, προσῆλθον μετὰ θερμῆς πίστεως, φέροντες τὴν πάσχουσαν θυγατέρα αὐτῶν νὰ προσκυνήσῃ τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, ὅπως τύχῃ τῆς ποθουμένης ὑγείας. Ὤ τῶν θαυμασίων σου, Χριστὲ Βασιλεῦ, ὁ ἀντιδοξάζων τοὺς δοξάζοντάς σε! ἐλθοῦσα καὶ προσκυνήσασα ἡ πάσχουσα τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου καὶ μείνασα ὀλίγας ἡμέρας, εὗρε τὴν ποθουμένην ὑγείαν, δοξάζουσα καὶ ὑμνοῦσα τὸν θαυματουργὸν Ἅγιον Νεκτάριον. Ἔκτοτε παρέμεινεν εἰς τὴν εὐαγῆ αὐτοῦ Μονήν, ἀφιερωθεῖσα εἰς τὸν Θεὸν καὶ γενομένη Μοναχή, μετονομασθεῖσα Καικιλία.

Ἑτέρα τις κόρη καταγομένη ἐξ Ἀστυπαλαίας, μείνασα μικρὰ ὀρφανὴ ἀποθανόντων τῶν γονέων αὐτῆς, ἐγκατεστάθη εἰς Πειραιᾶ, παρὰ τῇ θείᾳ αὐτῆς, ὀνομαζομένη Ἄννα Γιαννικίου. Αὕτη κατὰ τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1925 προσεβλήθη αἰφνιδίως ὑπὸ ἀκαθάρτου πνεύματος, δεινῶς βασανιζομένη ὑπ’ αὐτοῦ. Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἤκουε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου, ὕβριζεν αὐτὸν καὶ ἐφρύαττεν ὁ ἀλιτήριος, σπαράσσων τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Οἱ συγγενεῖς αὐτῆς μὴ δυνάμενοι νὰ βλέπουν τὴν τυραννικὴν πλέον καταστᾶσαν ζωὴν τῆς κόρης, κατὰ τὸν Μάϊον μῆνα, ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ἀπεφάσισαν νὰ τὴν φέρουν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου πρὸς θεραπείαν. Ἐνῷ δὲ ἔφερον αὐτὴν εἰς τὴν Μονήν, ὁ δαίμων ἐφρύαττε σπαράσσων καὶ κατατυραννῶν τὴν πάσχουσαν, ὥστε ἠναγκάσθησαν αἱ Μοναχαὶ νὰ δέσωσιν αὐτὴν μὲ σχοινία εἰς τὸ πλησίον τοῦ τάφου πεῦκον. Μόνον αὐτόπται μάρτυρες δύνανται νὰ διηγηθοῦν τὴν κακίαν τοῦ ἐχθροῦ. Ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου ἐκυμαίνετο! Τέλος μετὰ παρέλευσιν ἀρκετῆς ὥρας ἐξῆλθε τὸ πονηρὸν πνεῦμα, καὶ ἀφῆκε τὴν κόρην ἐλευθέραν, ἥτις παρέμεινεν εἰς τὴν Μονὴν ἀφιερωθεῖσα εἰς τὸν Θεόν, καὶ γενομένη καὶ αὕτη Μοναχὴ μετωνομάσθη Μητροδώρα, ἀφιερώσασα πρὸς δόξαν τοῦ Ἁγίου καὶ ἀργυροῦν κανδήλιον.

Γυνή τις ὀνόματι Στέλλα Μαυράκη, θεία τοῦ ἑξαετοῦς μαθητοῦ τῆς α’ τάξεως Ἡρακλῆ Ἰ. Μαυράκη, διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Ἐν ἔτει ͵αϡνβ’ (1952) ὁ Ἡρακλῆς Μαυράκης, 6 ἐτῶν, ἐγγεγραμμένος εἰς τὴν α’ τάξιν τοῦ 9ου Δημοτικοῦ Σχολείου Χανίων ἔπαιζεν ἕνα ἀπόγευμα, κατὰ μῆνα Μάϊον, ἀμέριμνος ἔξωθεν τῆς οἰκίας του, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Βρυσῶν 29. Τέλος ἐδείπνησε καὶ κατεκλίθη ὑγιής.