Πράγματι ἐπὶ 8 ἡμέρας ἤρχετο δὶς ἢ τρὶς τῆς ἡμέρας. Τὴν τρίτην ἡμέραν ὁ ἰατρὸς εἶπεν: «Ἐλεύθερα τὸ παιδὶ νὰ φάῃ». Τὴν 8ην ἐδήλωσεν ὁριστικῶς ὅτι· «Πλέον δὲν μὲ ἔχει ἀνάγκην», ὁμολογήσας ὅτι μόνον διὰ θαύματος ἦτο δυνατὸν νὰ ἐξελιχθῇ ἡ κατάστασις ὡς ἐξειλίχθη. Τοῦ λοιποῦ τὸ παιδὶ χαίρει ἄκρας ὑγείας μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.

Μετὰ τὰς ἑορτὰς τοῦ Πάσχα τοῦ ἔτους 1956 ἐπεσκέφθη τὴν Ἱερὰν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Μονὴν ὁ β’ πλοίαρχος τοῦ ἐπιβατικοῦ ἀτμοπλοίου «Κορινθία» κ. Ἰωάννης Κριάρης, μετὰ τῆς συζύγου του Αἰκατερίνης, κατοικοῦντες ἐν Ἀθήναις, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Σερίφου ἀριθ. 3, καὶ μελῶν τοῦ πληρώματος τοῦ ἐν λόγῳ ἀτμοπλοίου, καὶ κατέθηκαν ὡς ἀνάθημα εἰς τὸν Ναὸν τῆς Μονῆς μικρὸν χρυσοῦν ὁμοίωμα τοῦ ἀτμοπλοίου τούτου, εἰπόντες ὅτι ἦλθον καθ’ ἱερὰν ὑποχρέωσιν ἐν ἀπείρῳ εὐγνωμοσύνῃ φέροντες καὶ τὸ ἐν λόγῳ ἀνάθημα, διὰ νὰ προσκυνήσουν τὰ ἅγια λείψανα τοῦ μεγάλου Πατρὸς Ἁγίου Νεκταρίου, διότι διὰ τῆς θαυματουργοῦ αὐτοῦ ἐπεμβάσεως ἐσώθησαν ἐκ βεβαίου καταποντισμοῦ, διηγηθέντες τὸ γεγονὸς ὡς ἀκολούθως:

Τὸ ἀνωτέρω ἀτμόπλοιον ἔπλεε κατὰ Μάρτιον μῆνα τοῦ ἔτους 1956, προσέκρουσε δὲ παρὰ τὰ ὕδατα τῆς Ἰταλίας ἐπὶ ὑφάλου, ὑποστὰν ρῆγμα εἰς τὴν πρύμναν. Ἐπειδὴ τὸ ρῆγμα ἦτο ἀρκετὰ σοβαρόν, ἀνεστατώθη τὸ πλήρωμα καὶ ὁ προσδραμὼν ὡς ἄνω β’ πλοίαρχος τοῦ ἐν λόγῳ πλοίου Κριάρης, ἰδὼν τὸν κίνδυνον βυθίσεως τοῦ ἀτμοπλοίου, ἐπεκαλέσθη μετὰ βαθείας πίστεως τὴν θείαν καὶ ταχεῖαν ἐπέμβασιν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πρὸς διάσωσιν τοῦ πληρώματος καὶ αὐτοῦ τοῦ σκάφους. Καὶ ὁ ἕτοιμος εἰς βοήθειαν καὶ συμπαθὴς Ἅγιος ἐφάνη καθησυχάζων διὰ τῆς χειρὸς τὸν πλοίαρχον ὅτι δὲν πρόκειται νὰ πάθουν τι, διότι θὰ τοὺς βοηθήσῃ. Καὶ παραδόξως ἐσώθησαν ἐκ βεβαιοτάτου κινδύνου, διὰ προχειροτάτης ἐπιφράξεως τοῦ ρήγματος καὶ ἔφθασαν ἀκινδύνως, παρὰ τὴν κακοκαιρίαν, εἰς τὸν πλησιέστερον ἰταλικὸν λιμένα, σῷοι καὶ ἀβλαβεῖς, ὅπου ἐπεσκεύασαν τὸ ρῆγμα τοῦ ἀτμοπλοίου, δοξολογοῦντες καὶ εὐγνωμονοῦντες μετὰ δακρύων τὸν σώσαντα αὐτοὺς ἐκ τοῦ πνιγμοῦ Ἅγιον Νεκτάριον.