Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Μητροπολίτου Πενταπόλεως τῆς ἐν Αἰγύπτῳ καὶ κτίτορος τῆς ἐν Αἰγίνῃ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῶν Μοναζουσῶν, κοιμηθέντος ὁσίως κατὰ τὸ ἔτος αϡκ’ (1920).

Ταῦτα πάντα μαρτυροῦν τὰς πλουσίας ἀντιμισθίας καὶ τὰς οὐρανίους ἀμοιβάς, τὰς ὁποίας εὗρεν ὁ Ἅγιος, διὰ τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς του, τοὺς ἀτρύτους ὁσίους καμάτους του, τοὺς ὑπὲρ τῆς ἀρετῆς καὶ εὐσεβείας ἀγῶνάς του, τοὺς ἀδίκους διωγμοὺς καὶ τὰς κατηγορίας καὶ διαβολὰς καὶ συκοφαντίας, ἅτινα μεγαλοψύχως ἐν πλήρει γαλήνῃ καὶ ἀγάπῃ ὑπέμεινε, καὶ πρὸ παντὸς διὰ τὴν μεγάλην, τὴν ἄπειρον, ὡς εἶπεν, ταπείνωσίν του καὶ πρᾳότητα καὶ ἀνεξικακίαν, ἀρετάς, αἵτινες τὸν ἀνέδειξαν τέλειον μαθητὴν τοῦ Κυρίου, πάμφωτον ἀστέρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀληθὲς ἐκτύπωμα καὶ ἴσον ἐν δόξῃ τῶν πάλαι Ἁγίων· «Τοὺς γὰρ δοξάζοντάς με δοξάσω», λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.

Σύμπασα ἡ νῆσος Αἴγινα ἐθρήνησε μεγάλως ἐπὶ τῇ πρὸς Κύριον ἐκδημίᾳ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, καὶ πάντες οἱ ἐκεῖσε Χριστιανοὶ ἔκλαιον τὴν στέρησιν τοῦ θαυματουργοῦ προστάτου των, μετὰ πολλῆς δὲ εὐλαβείας ἀπεδέχθησαν τὸ Ἱερὸν σκήνωμα, κρουομένων πενθίμως τῶν κωδώνων ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς νήσου. Μετὰ πάροδον ὀλίγης ὥρας ἀπὸ τῆς αὐτοῦ κοιμήσεως ἄρρητος εὐωδία ἐξεχύθη παραδόξως ἐκ τοῦ τιμίου λειψάνου, ἥτις ἐπλήρωσε τὴν αἴθουσαν εἰς τὴν ὁποίαν κατέκειτο, πρὸς ἔκπληξιν καὶ θαυμασμὸν πάντων τῶν ἐν τῷ νοσοκομείῳ εὑρισκομένων, γνωσθείσης τότε ἀναφανδὸν πλέον τῆς κεκρυμμένης ἁγιότητος τοῦ Ὁσίου Πατρός. Ἐκ τῆς αἰθούσης τὸν μετέφερον εἰς τὸν Ναὸν τοῦ θεραπευτηρίου, καὶ ἐκεῖθεν δι’ αὐτοκινήτου εἰς Πειραιᾶ εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔνθα πολλοὶ προσήρχοντο καὶ τὸν προσεκύνουν καὶ μετ’ ἐκπλήξεως παρετήρουν εὐῶδες μύρον ἐκβλύζον ἐκ τοῦ προσώπου του, ἐξ οὗ ἡ κόμη καὶ ἡ γενειὰς ἦσαν περίρρυτοι. Ἐκεῖθεν αὐθημερὸν μετέφερον αὐτὸ εἰς Αἴγιναν, ὅπου ὡς προείπομεν «ἐν κλαυθμῷ καὶ κοπετῷ», κατὰ τὴν Προφητικὴν φωνήν, καὶ ἐν πολλῇ εὐλαβείᾳ ὑπεδέχθησαν αὐτό, καὶ ἐκ τοῦ λιμένος μέχρι τῆς Μονῆς τὸ μετέφερον κρατοῦντες τὸ φέρετρον εἰς τὰς χεῖρας, καθ᾽ ὅλην δὲ τὴν διαδρομὴν ἄρρητος καὶ οὐρανία εὐωδία ἀνεδίδετο ἐξ αὐτοῦ, ὁ δὲ Ἅγιος ἐφαίνετο ὡς κοιμώμενος ἐπισκιασάσης ἐπ’ αὐτόν, κατὰ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον Θεσσαλονίκης, τῆς Χάριτος τοῦ Παρακλήτου, καὶ τέλος αἱ Μοναχαὶ ὑπεδέχθησαν αὐτὸ μετὰ κλαυθμῶν καὶ θρήνων. Ψαλείσης τῆς ἀκολουθίας τῆς κηδείας ἐτάφη ἐν συρροῇ Κλήρου καὶ λαοῦ ἐν τῷ προαυλίῳ τῆς Μονῆς παρὰ τῷ ἐκεῖ πεύκῳ.


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε περὶ τούτου εἰς Τόμον Δʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Ὁ ὑπὸ τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Πατρὸς Γερασίμου Μικραγιαννανίτου συγγραφεὶς Βίος περιέχει καὶ πλῆθος ἄλλο θαυμάτων τοῦ Ἁγίου, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι δυστυχῶς δυνατὸν νὰ συμπεριληφθοῦν ἐνταῦθα ἐλλείψει χώρου. Ὁ Βίος ὅμως οὗτος πρόκειται νὰ ἐκδοθῇ προσεχῶς ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς τοῦ Ἁγίου Μονῆς εἰς ἰδιαίτερον τεῦχος, ὁπότε θὰ δυνηθῶσιν οἱ βουλόμενοι νὰ προμηθευθῶσιν αὐτόν. Πλὴν τούτου δύνανται οἱ ποθοῦντες νὰ γνωρίσωσι καλύτερον τὸν Ἅγιον νὰ προμηθευθῶσι τὸ εἰς δευτέραν ἔκδοσιν κυκλοφορῆσαν ἐσχάτως βιβλίον τοῦ κ. Δ. Παναγοπούλου «Οὐδὲν ἀνίατον διὰ τὸν Ἅγιον Νεκτάριον», εἰς ὃ πλὴν τοῦ πλατυτέρου Βίου αὐτοῦ περιέχονται καὶ 158 θαύματα τοῦ Ἁγίου, ὡς καὶ ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν αὐτοῦ, ὁ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς Γερασίμου συντεθείς.