Τὸ αὐτὸ θαῦμα ἐπανελήφθη καὶ ἄλλοτε, ὁπότε ἔπασχεν ἡ νῆσος καὶ πάλιν ἐκ τῆς ἀνομβρίας, καὶ προσευχηθέντος τοῦ Ἁγίου, ἦλθεν ἐξ οὐρανοῦ ἄφθονος βροχὴ καὶ «ἐμεθύσθησαν, κατὰ τὸν Δαβίδ, αἱ αὔλακες» τῆς γῆς. Μοναχή τις πάσχουσα ἀπὸ παράλυσιν τῆς κεφαλῆς προσῆλθεν εἰς τὸν Ἅγιον ἱερουργοῦντα, κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς Θείας Μεταλήψεως, ἀλλὰ βλέπουσα αὐτὸν λάμποντα ἐκ θείου φωτός ἐδειλίασε νὰ πλησιάσῃ. Ἐκεῖνος, ἐννοῶν αὐτήν, λέγει: «Διατί δὲν πλησιάζεις; πρόσελθε». Τότε αὐτὴ προσῆλθε πρὸς μετάληψιν τῶν Θείων Μυστηρίων ἐκ χειρὸς τοῦ Ἁγίου, ὁπότε καὶ ἀντελήφθη ὅτι τὴν ἤγγισέ τις ἐκ τῶν ὄπισθεν εἰς τὴν κεφαλήν, καὶ εὐθὺς ἀπηλλάγη ἐκ τῆς ἀσθενείας αὐτῆς, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου. Κόρη τις ἑπταέτις ἐκ τοῦ χωρίου Χαλασμένη, πάσχουσα ἐκ χρονίων καὶ ἀδιαλείπτων πυρετῶν, μετεφέρθη ὑπὸ τῶν γονέων της εἰς τὸν Ἅγιον, παρ’ οὗ εὗρε τὴν τελείαν θεραπείαν. Ἄλλη τις κόρη ἠρραβωνισμένη, ἐκ μαγείας καὶ σατανικῆς ἐνεργείας ἦλθεν εἰς δεινὴν νευροπάθειαν ἢ μᾶλλον παραφροσύνην, ἥτις προσελθοῦσα εἰς τὸν Ἅγιον καὶ ἐξομολογηθεῖσα εὗρε τὴν θεραπείαν της, κατόπιν ἀναγνώσεως εὐχῶν τινων ἐπ’ αὐτῆς ὑπὸ τοῦ Ἁγίου, καὶ ἐπιθέσεως τῶν ἀρχιερατικῶν του ἀμφίων, διηγουμένη ἔκτοτε τὸ γεγονὸς ἐπ’ αὐτὴν θαῦμα διὰ τῆς χάριτος τοῦ θαυματουργοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.
Πρὸ τοῦ ἀποκλεισμοῦ, κατὰ τὸν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμον, αἱ Μοναχαὶ ἠθέλησαν νὰ ἀποθηκεύσουν ἐπὶ πλέον σῖτον καὶ ἄλλα εἴδη ἐπισιτισμοῦ διὰ τὸ προβλεπόμενον ἐκ τοῦ πολέμου δεινὸν μέλλον, ἀλλ᾽ ὁ θεῖος Πατὴρ, ἐπέπληξεν αὐτὰς σφοδρῶς εἰπών· «Ἐὰν κάμετε αὐτὸ ποὺ λέγετε, ἐξάπαντος θὰ πεινάσωμεν». Καὶ οὕτως ἠρκέσθησαν εἰς τὴν κατ’ ἔτος συνήθη προμήθειαν τῶν εἰδῶν ἐπισιτισμοῦ διὰ τὴν Μονήν. Ἀλλ’ ὤ τῶν θαυμασίων σου, Κύριε! ἐκ τούτων «ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν», κατὰ τὸν Προφητάνακτα, ὄχι μόνον ἡ Ἀδελφότης τῆς Μονῆς, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ προσερχόμενοι κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην, ἐκδήλου γενομένης τῆς Χάριτος καὶ εὐλογίας τοῦ Ἁγίου ἐκ τούτου.
Ἡ τεταγμένη ἀδελφὴ πρὸς διακονίαν τοῦ Ἁγίου ἔβλεπε, καὶ ἰδίᾳ ὁπότε ἠσθένει ὁ Ὅσιος, νέον τινὰ καθ’ ὕπνους, ὅστις παρίστατο εἰς τὸν Ἅγιον, καὶ εἰς ἐρώτησιν τῆς ἀδελφῆς μή τι ἔχει ἀνάγκην τινὸς ὁ Πατήρ, ἀπήντα· «ἐγὼ σὲ εἰδοποιῶ ὁπότε παραστῇ ἀνάγκη τις». Τὸν αὐτὸν νέον ὄχι μόνον καθ’ ὕπνους ἔβλεπεν ἡ ἐν λόγῳ ἀδελφή, ἀλλὰ καὶ ἐν ἐγρηγόρσει ἐθεώρει αὐτόν, καὶ μάλιστα ὁπότε ἱερούργει ὁ Ἅγιος παρίστατο πλησίον του, καὶ ἐφαίνετο ἐνδεδυμένος στρατιωτικὴν ἐνδυμασίαν, μὲ ἀστραπηφόρον μορφήν.